ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6004

ในเวลานี้ เย่เฉินควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่อีกครั้งเช่นกัน ก้มหน้าปิดหน้า ร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ตอนเด็ก พ่อแม่ถูกฆ่าตาย หลังจากนั้นนานหลายปี เขามักจะรู้สึกละอายใจในการใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและใช้ชีวิตผ่านไปวันๆกับตนเองเสมอ

ถ้าหากไม่ใช่ป้าหลี่คอยใส่ใจและชี้แนะตลอดสิบกว่าปีมานี้ เขาเกรงว่าจะเป็นเพราะความอัดอั้นตันใจ จนกระทั่งจบชีวิตของตนเองไปในช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่งตั้งแต่แรกแล้ว

นับตั้งแต่ได้รับ‘ตำราเก้าเสวียนเทียน’ เขาถึงได้มีพลังไปสืบหาความจริงบางอย่างของการตายของพ่อกับแม่

ตอนที่เขารู้ ที่ตนเติบโตมาอย่างปลอดภัยในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณพ่อจัดการเอาไว้ก่อนตาย ความละอายใจนั้นยิ่งทวีขึ้นทันที

และตอนนี้ ตอนที่เขาทราบว่า ‘ตำราเก้าเสวียนเทียน’เป็นคุณพ่อเก็บไว้ให้ตน แม้กระทั่งที่ตนเปิดดวงชะตามังกรขั้นสูงของ‘ตำราเก้าเสวียนเทียน’ ทั้งหมดเป็นคุณพ่อแยกชะตาชีวิตของตนเองออกมา ปลุกเสกบนร่างกายของตนเอง เขาอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

สิ่งที่ยิ่งทำให้เย่เฉินรู้สึกทรมานเท่าทวีก็คือ คำพูดประโยคเมื่อครู่นี้นั้นของโจวเหลียงเวิ่น เขาบอกว่า การแยกชะตาชีวิต เป็นเรื่องที่โหดร้ายที่สุดที่เขาเคยเห็นมาตลอดทั้งชีวิต......

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินร้องไห้อย่างสติแตก โจวเหลียงเวิ่นนำมือวางไว้บนบ่าของเขา กล่าวปลอบโยน: “คุณชาย คุณไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองขนาดนี้ นี่เป็นการตัดสินใจด้วยความเต็มใจของคุณพ่อคุณ เขารู้ว่า ถ้าหากเขาไม่แยกชะตาชีวิตออกมาให้คุณ เขาก็ยากที่จะหนีพ้นความตาย คุณก็ยากที่จะหนีพ้นความตายเช่นกัน และหลังจากที่นำชะตาชีวิตให้คุณแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้ แต่คุณก็มีชีวิตต่อไปและยังมีโอกาสที่จะเอาชนะอู๋เฟยเยี่ยนได้......”

พูดถึงตรงนี้ โจวเหลียงเวิ่นกล่าวอีกว่า: “ตอนนี้ดูเหมือนว่า การเลือกของคุณพ่อคุณจะถูกต้อง คุณได้รับ‘ตำราเก้าเสวียนเทียน’ สักวันหนึ่ง คุณจะต้องสามารถสังหารอู๋เฟยเยี่ยนด้วยมือตัวเอง แก้แค้นแทนพ่อกับแม่ของคุณได้อย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างหนักแน่นพร้อมกับสะอื้น