เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที: “ถ้าหากคุณพ่อของนายรู้ว่านายช่วยคนนอกนำซื่อฟางเป่าจ้วงส่งออกนอกสหรัฐอเมริกาเพียงเพื่อให้ตนเองได้นั่งตำแหน่งผู้สืบทอดอันดับหนึ่งได้อย่างมั่นคงละก็ จะต้องโมโหเป็นอย่างยิ่งแน่นอนใช่ไหมล่ะ?”
“ไม่เพียงแค่โมโห......” สตีฟกล่าวอย่างทอดถอนใจ: “ผมกลัวว่าเขาจะเอาชีวิตผม! คุณไม่รู้หรอกว่า เขาเห็นซื่อฟางเป่าจ้วงสำคัญมาก ในสายตาเขา สิ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่สำคัญยิ่งกว่าซื่อฟางเป่าจ้วง ก็น่าจะเป็นชีวิตของเขาเองแล้ว นอกนั้น ไม่มีสิ่งไหนสำคัญไปกว่าซื่อฟางเป่าจ้วงอีกแล้ว”
เย่เฉินพยักหน้า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาคุยเรื่องความร่วมมือกันเถอะ”
สตีฟรีบกล่าว: “คุณชายเชิญพูด! ขอเพียงแค่อยู่ในขอบเขตความสามารถของผม ผมจะทุ่มเทกำลังอย่างเต็มที่แน่นอน!”
เย่เฉินกล่าว: “ผมสามารถไว้ชีวิตนายกับลูกชายของนายสักครั้ง แต่พวกนายต้องคิดหาหนทางพาฉันกับซื่อฟางเป่าจ้วงส่งออกสหรัฐอเมริกาพร้อมกัน เพื่อเป็นการตอบแทน ผมจะนำซื่อฟางเป่าจ้วงกลับไปที่หัวเซี่ย นำมันมอบคืนให้แก่รัฐบาลหัวเซี่ยในสภาพสมบูรณ์ หากเป็นเช่นนี้ นายเองก็สามารถเป็นผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของนายได้อย่างสบายใจไร้กังวลต่อไปได้”
สตีฟกล่าวโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “คุณชาย ความร่วมมือที่คุณพูด ผมไม่มีข้อคิดเห็นใดๆ แน่นอน เพียงแต่ผมกังวลว่าไม่สามารถส่งคุณออกสหรัฐอเมริกาได้ในช่วงระยะอันสั้นนี้ ตอนนี้ทั้งตระกูลเอาแต่พยายามคิดหาหนทางทุกอย่างเพื่อปิดล้อมนครนิวยอร์กเอาไว้จนกลายเป็นถังเหล็ก ถ้าหากคืนนี้เฮลิคอปเตอร์บินออกไปไม่ได้ ผมทำได้แค่เพียงรอโอกาสอื่นเท่านั้น”
ในเวลานี้เอง เสียงคำรามของเฮลิคอปเตอร์ดังลอยมาแต่ไกลๆ ตาของเย่เฉินเปล่งประกายทันที เอ่ยปากกล่าว: “ลูกชายนายกลับมาแล้ว”
สตีฟกล่าวด้วยจิตใต้สำนึก: “แต่หวังว่าพวกเขาจะไม่เจอเรื่องยุ่งยาก!”
หลังจากผ่านไปหลายนาที แฮงค์กับรอยซ์กลับมาถึงที่ห้องที่เย่เฉินอยู่
ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้าประตูมา สตีฟก็ถามอย่างอดรนทนไม่ไหว: “เป็นยังบ้าง? มีคนขวางพวกนายไหม?”
“มี......” รอยซ์กล่าวด้วยความคับแค้นใจ: “เรดาร์สภาความมั่นคงแห่งชาติได้ล็อกน่านฟ้าภายในพื้นที่ปิดล้อมเอาไว้แล้ว ทันทีที่เฮลิคอปเตอร์ของพวกเราเข้าไปใกล้บริเวณริมพื้นที่ปิดล้อม พวกเขาก็จะใช้วิทยุสื่อสารเตือนพวกเราว่าน่านฟ้า ณ ตอนนี้เนื่องจากปัญหาความปลอดภัยของประเทศได้ห้ามให้เฮลิคอปเตอร์ที่ไม่ใช่ของภาครัฐขึ้นบินแล้ว ยังไงขอให้พวกเราลงจอดในพื้นที่ที่พวกเขากำหนดเพื่อรับการตรวจสอบ ผมแจ้งตัวตนไป หลังจากที่อีกฝ่ายตรวจสอบความถูกต้อง ถึงไม่ได้พยายามเรียกร้องให้พวกเราลงจอดเพื่อตรวจสอบ และร้องขอให้พวกเราอยู่ห่างจากเขตชายแดนของพื้นที่ปิดล้อม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...