ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6051

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้สตีฟอดไม่ได้ที่จะตะลึงงันไป

เมื่อคิดดูอย่างละเอียด ประโยคนี้ที่เย่เฉินพูดก็มีเหตุผลมาก ใครนำกลับไปได้ คนนั้นได้เป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่ง ดังนั้นสิ่งที่ภายในสมองของตนคิด ก็คือต้องรีบนำซื่อฟางเป่าจ้วงกลับไปโดยเร็ว เพื่อไม่ให้ถูกคนอื่นแย่งช่วงชิงโอกาสไป

แต่เมื่อเปลี่ยนแนวคิด ถ้าหากไม่มีใครสามารถนำซื่อฟางเป่าจ้วงกลับไปได้ละ? ผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งเดิมทีก็เป็นของตน ตัดโอกาสการได้เลื่อนตำแหน่งของคนอื่น ไม่ใช่ว่าตนยังคงเป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งอยู่หรอกเหรอ?

แน่นอน สิ่งที่แตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ แม้ว่าตนยังคงเป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่ง แต่ซื่อฟางเป่าจ้วงก็ไม่มีทางเป็นของตระกูลรอธส์ไชลด์อีกต่อไป

แต่ว่า ตอนนี้ตนก็ไม่มีทางเลือกเช่นกันนี่นา

ชีวิตน้อยๆ ของตนเองในตอนนี้กุมอยู่ในมือของคนอื่น สามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้ก็ต้องขอบคุณฟ้าขอบคุณดินแล้ว

ดังนั้น เขาถามเย่เฉินด้วยจิตใต้สำนึก: “คุณชาย คุณสามารถรับประกันได้ไหมว่าซื่อฟางเป่าจ้วงนี้ จะไม่มีทางตกไปอยู่ในมือของตระกูลรอธส์ไชลด์คนอื่นๆ อีก?”

คิ้วดาบของเย่เฉินขมวดเล็กน้อย กล่าวถามน้ำเสียงเย็นชา: “คำว่ารับประกันคำนี้ นายใช้อย่างหยิ่งผยองไปหน่อยไหม? นายมีสิทธิ์อะไรมาให้ฉันรับประกันกับนาย?”

สตีฟกล่าวขอโทษอย่างลนลาน: “ขออภัยด้วยครับ ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนี้ คุณอย่าได้เข้าใจผิด......”

เย่เฉินซักถามอย่างกดดัน: “ถ้าอย่างนั้นนายหมายความว่ายังไง?”

สตีฟรีบเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก กล่าวอย่างลังเล: “กระผม......กระผมเพียงแค่อยากรู้ว่า......คุณวางแผนที่จะจัดการซื่อฟางเป่าจ้วงยังไง......”

เย่เฉินมองเขาแวบหนึ่ง กล่าวเรียบ ๆ : “ซื่อฟางเป่าจ้วงเดิมทีก็เป็นสิ่งที่พวกนายแย่งชิงไปจากหัวเซี่ย ดังนั้นสิ่งที่ฉันจะทำก็คือนำมันกลับไปคืนเจ้าของเดิม ในสภาพที่สมบูรณ์ กลับไปที่หัวเซี่ย”

พูดไป เย่เฉินมองไปทางสตีฟ กล่าวอีกว่า: “ดังนั้นนายไม่ต้องกังวลมากจนเกินไป ขอเพียงแค่ซื่อฟางเป่าจ้วงกลับไปถึงที่หัวเซี่ย หัวเซี่ยย่อมต้องรักษามันเอาไว้เป็นอย่างดี ไม่มีทางให้สมบัติอันล้ำค่าของประเทศชิ้นนี้ออกจากแผ่นดินของหัวเซี่ยโดยเด็ดขาด”