คำพูดของเย่เฉิน ทำให้สตีฟมีความจับต้นชนปลายไม่ถูกเล็กน้อย
เขากล่าวอย่างจริงจัง: “คุณชาย เฮเลน่าเป็นจักรพรรดินีแห่งยุโรปเหนือ เธอเสด็จเยือนแคนาดา เป็นเรื่องทางการเมืองที่ค่อนข้างสำคัญ เรื่องแบบนี้ ปกติจะกำหนดการเดินทางทั้งหมดจะถูกกำหนดเอาไว้ล่วงหน้านานมากๆ แล้ว เดิมทีวันที่เธอกำหนดที่จะเสด็จเยือนแคนาดาคือวันศุกร์หน้า ยังมีเวลาจากตอนนี้ยังมีเวลาอีกเก้าวัน จะเป็นไปได้ยังไงที่พูดว่าจะมาล่วงหน้าหน้าก็จะ......”
เย่เฉินกล่าวเรียบ ๆ : “เรื่องนี้นายไม่ต้องสนใจ นายเพียงแค่ตอบคำถามของฉันเท่านั้น”
สตีฟครุ่นคิด เอ่ยปากกล่าว: “คุณพ่อของผมหวังว่ารอยซ์จะได้สนิทสนมกับเฮเลน่า เป็นความคิดก่อนหน้านี้ เมื่อหลายวันก่อนเขาก็เคยแสดงท่าทีเช่นกันว่า หวังว่าถึงเวลารอยซ์จะสามารถเป็นตัวแทนของตระกูลรอธส์ไชลด์ ไปพบกับเฮเลน่าที่แคนาดา สร้างความสัมพันธ์ก่อน แล้วค่อยดูว่ามีโอกาสที่จะแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์กันหรือไม่ ถ้าหากตามกำหนดการก่อนหน้านี้ เฮเลน่าถึงแคนาดา เขาน่าจะให้รอยซ์รีบไปที่นั่น แต่ว่าตอนนี้อยู่ในสถานการณ์พิเศษ ผมไม่มั่นใจว่าเขาเปลี่ยนใจไหม”
เย่เฉินกล่าว: “ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่มีทางเปลี่ยนใจ ด้านหนึ่งเฮเลน่ามุ่งหน้าไปแคนาดา ในมุมมองของเขาจะต้องเป็นอีกเรื่องอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความเกี่ยวข้องใดๆ กับซื่อฟางเป่าจ้วง อีกอย่าง เฮเลน่าเปลี่ยนกำหนดการเดินทางก็เป็นเรื่องกะทันหัน ตอนนี้เขาต้องการให้รอยซ์มุ่งหน้าไปแคนาดา ในมุมมองของเขา ก็แค่ขาดกำลังคนในการตามหาซื่อฟางเป่าจ้วงไปหนึ่งคนเท่านั้น แต่ไม่มีทางเพิ่มความเสี่ยงที่ซื่อฟางเป่าจ้วงจะออกไปจากสหรัฐอเมริกาอย่างเด็ดขาด แล้วทำไมจะไม่ลงมือทำละ?”
พูดไป เย่เฉินกล่าวอีกว่า: “อีกอย่าง ข้อวิพากษ์วิจารณ์ของมวลชนในตอนนี้ของพวกนายตระกูลรอธส์ไชลด์มีแรงกดดันมาก ข่าวฉาวทั้งในทั้งนอกก็ถูกเปิดโปงต่อเนื่องกัน ไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ใดๆ ได้ในตอนนี้ ถ้าหากสามารถหันเหความสนใจของชาวบ้านไปในด้านอื่นได้ละก็ ก็จะต้องเป็นตัวเลือกที่มีแต่จะได้อย่างแน่นอน”
สตีฟกล่าวอย่างจำใจ: “จะพูดแบบนี้ก็ได้ แต่พวกเรากับราชวงศ์ยุโรปเหนือในตอนนี้ไม่มีบทสนทนาอะไร พวกเราก็ไม่สามารถประมาณเวลาที่เธอจะมาที่แคนาดาได้ ถ้าหากมาตามกำหนดการสัปดาห์หน้าละก็ ถ้าเป็นแบบนั้นผมคิดว่าจะฉวยโอกาสไปแคนาดาด้วยกันกับรอยซ์ แต่อย่างน้อยก็ต้องรออีกหลายวัน......”
สำหรับสตีฟแล้ว เขาไม่หวังที่จะให้เย่เฉินกับซื่อฟางเป่าจ้วงอยู่ที่สหรัฐอเมริกาต่อไป
ซื่อฟางเป่าจ้วงก็คือระเบิดเวลาลูกหนึ่ง ขอเพียงแค่มันยังอยู่ที่สหรัฐอเมริกาอีกทั้งยังไม่อยู่ในมือของตน ตนก็สามารถได้รับการคุกคามจากมันได้ทุกเมื่อ
อีกอย่าง ตนในตอนนี้เป็นนักโทษอยู่ในกำมือของเย่เฉิน เขาไปจากไปวันหนึ่ง ความปลอดภัยในชีวิตของตนก็จะได้รับการคุกคามไปตลอด อีกอย่าง ถึงแม้ว่าตนสามารถแน่ใจได้ว่า เย่เฉินจะต้องรู้ที่อยู่ที่แท้จริงของซื่อฟางเป่าจ้วงอย่างแน่นอน แต่ตนก็ไม่มีความสามารถที่จะไปแย่งอาหารชิ้นนั้นจากปากเสือได้
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านไหน เขาต่างก็หวังว่าเย่เฉินจะนำซื่อฟางเป่าจ้วงออกไปจากสหรัฐอเมริกาโดยเร็วที่สุด
แต่ว่า ความหวังก็ส่วนความหวัง เรื่องจริงก็ส่วนเรื่องจริง
เรื่องจริงก็คือ ตนอยากให้เย่เฉินรีบๆ ไป แต่ก็ไม่มีหนทางที่จะให้เฮเลน่ารีบมาเช่นกัน ยิ่งไม่หวังให้เย่เฉินอยู่ที่นี่เพื่อรอให้เฮเลน่ามา เพราะถ้าเป็นแบบนั้นละก็ ในช่วงเวลาเก้าวันที่เฮเลน่ายังมาไม่ถึงแคนาดา ตนกับลูกชายก็ทำได้แค่เพียงเป็นตัวประกันอยู่ในมือของเย่เฉินตลอดไปเท่านั้น ก็จะต้องมีความเสี่ยงทุกเมื่อ
“เย่......เย่ฉางอิง?!” สตีฟร้องด้วยความตกใจทันที: “เย่ฉางอิงคนที่ทำให้ตระกูลรอธส์ไชลด์หมดหนทางสู้เมื่อยี่สิบปีก่อนคนนั้น?! แล้วคุณ......คุณแม่ของคุณก็คืออานเฉิงซีของตระกูลอาน?!”
เย่เฉินพยักหน้า: “ไม่ผิด ถูกต้อง”
สตีฟสูดลมหายใจเข้าอย่างตื่นตะลึง หลุดปากกล่าว: “ไม่แปลกใจเลย! ไม่แปลกใจเลยที่แพลตฟอร์มคลิปวิดีโอสั้นของตระกูลเย่ไม่ยินยอมถอดและแบนคลิปวิดีโอฉาวของพวกเรา ที่แท้คุณก็คือลูกชายของเย่ฉางอิง......”
พูดจบ เขาถามด้วยจิตใต้สำนึก: “คุณคือลูกชายของเย่ฉางอิง มาที่นี่ก็เพื่อซื่อฟางเป่าจ้วง ถ้า......ถ้าอย่างนั้นถ้าเป็นแบบนี้ ที่บรูซ ไวน์สไตน์เป็นฝ่ายออกมาเปิดเผยเรื่องของเรือนจำบรูคลินกับปีเตอร์ โจว ยังมีวิดีโอที่แมตต์กับภรรยาของเขาเล่นชู้กัน ก็เป็นเจตนาของคุณเช่นกัน?”
เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน: “ไม่ผิด เป็นเจตนาของผม”
“เอ่อ......” สตีฟกล่าวด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง: “คุณเย่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริง ๆ มัดฮุกแต่ละหมัดทำให้พวกเราตระกูลรอธส์ไชลด์หัวร้างข้างแตก คล้ายกับสไตล์ของคุณพ่อคุณในตอนนั้นมากเลยทีเดียว......”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...