คำพูดของเย่เฉิน ทำให้สตีฟมีความจับต้นชนปลายไม่ถูกเล็กน้อย
เขากล่าวอย่างจริงจัง: “คุณชาย เฮเลน่าเป็นจักรพรรดินีแห่งยุโรปเหนือ เธอเสด็จเยือนแคนาดา เป็นเรื่องทางการเมืองที่ค่อนข้างสำคัญ เรื่องแบบนี้ ปกติจะกำหนดการเดินทางทั้งหมดจะถูกกำหนดเอาไว้ล่วงหน้านานมากๆ แล้ว เดิมทีวันที่เธอกำหนดที่จะเสด็จเยือนแคนาดาคือวันศุกร์หน้า ยังมีเวลาจากตอนนี้ยังมีเวลาอีกเก้าวัน จะเป็นไปได้ยังไงที่พูดว่าจะมาล่วงหน้าหน้าก็จะ......”
เย่เฉินกล่าวเรียบ ๆ : “เรื่องนี้นายไม่ต้องสนใจ นายเพียงแค่ตอบคำถามของฉันเท่านั้น”
สตีฟครุ่นคิด เอ่ยปากกล่าว: “คุณพ่อของผมหวังว่ารอยซ์จะได้สนิทสนมกับเฮเลน่า เป็นความคิดก่อนหน้านี้ เมื่อหลายวันก่อนเขาก็เคยแสดงท่าทีเช่นกันว่า หวังว่าถึงเวลารอยซ์จะสามารถเป็นตัวแทนของตระกูลรอธส์ไชลด์ ไปพบกับเฮเลน่าที่แคนาดา สร้างความสัมพันธ์ก่อน แล้วค่อยดูว่ามีโอกาสที่จะแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์กันหรือไม่ ถ้าหากตามกำหนดการก่อนหน้านี้ เฮเลน่าถึงแคนาดา เขาน่าจะให้รอยซ์รีบไปที่นั่น แต่ว่าตอนนี้อยู่ในสถานการณ์พิเศษ ผมไม่มั่นใจว่าเขาเปลี่ยนใจไหม”
เย่เฉินกล่าว: “ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่มีทางเปลี่ยนใจ ด้านหนึ่งเฮเลน่ามุ่งหน้าไปแคนาดา ในมุมมองของเขาจะต้องเป็นอีกเรื่องอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความเกี่ยวข้องใดๆ กับซื่อฟางเป่าจ้วง อีกอย่าง เฮเลน่าเปลี่ยนกำหนดการเดินทางก็เป็นเรื่องกะทันหัน ตอนนี้เขาต้องการให้รอยซ์มุ่งหน้าไปแคนาดา ในมุมมองของเขา ก็แค่ขาดกำลังคนในการตามหาซื่อฟางเป่าจ้วงไปหนึ่งคนเท่านั้น แต่ไม่มีทางเพิ่มความเสี่ยงที่ซื่อฟางเป่าจ้วงจะออกไปจากสหรัฐอเมริกาอย่างเด็ดขาด แล้วทำไมจะไม่ลงมือทำละ?”
พูดไป เย่เฉินกล่าวอีกว่า: “อีกอย่าง ข้อวิพากษ์วิจารณ์ของมวลชนในตอนนี้ของพวกนายตระกูลรอธส์ไชลด์มีแรงกดดันมาก ข่าวฉาวทั้งในทั้งนอกก็ถูกเปิดโปงต่อเนื่องกัน ไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ใดๆ ได้ในตอนนี้ ถ้าหากสามารถหันเหความสนใจของชาวบ้านไปในด้านอื่นได้ละก็ ก็จะต้องเป็นตัวเลือกที่มีแต่จะได้อย่างแน่นอน”
สตีฟกล่าวอย่างจำใจ: “จะพูดแบบนี้ก็ได้ แต่พวกเรากับราชวงศ์ยุโรปเหนือในตอนนี้ไม่มีบทสนทนาอะไร พวกเราก็ไม่สามารถประมาณเวลาที่เธอจะมาที่แคนาดาได้ ถ้าหากมาตามกำหนดการสัปดาห์หน้าละก็ ถ้าเป็นแบบนั้นผมคิดว่าจะฉวยโอกาสไปแคนาดาด้วยกันกับรอยซ์ แต่อย่างน้อยก็ต้องรออีกหลายวัน......”
สำหรับสตีฟแล้ว เขาไม่หวังที่จะให้เย่เฉินกับซื่อฟางเป่าจ้วงอยู่ที่สหรัฐอเมริกาต่อไป
ซื่อฟางเป่าจ้วงก็คือระเบิดเวลาลูกหนึ่ง ขอเพียงแค่มันยังอยู่ที่สหรัฐอเมริกาอีกทั้งยังไม่อยู่ในมือของตน ตนก็สามารถได้รับการคุกคามจากมันได้ทุกเมื่อ
อีกอย่าง ตนในตอนนี้เป็นนักโทษอยู่ในกำมือของเย่เฉิน เขาไปจากไปวันหนึ่ง ความปลอดภัยในชีวิตของตนก็จะได้รับการคุกคามไปตลอด อีกอย่าง ถึงแม้ว่าตนสามารถแน่ใจได้ว่า เย่เฉินจะต้องรู้ที่อยู่ที่แท้จริงของซื่อฟางเป่าจ้วงอย่างแน่นอน แต่ตนก็ไม่มีความสามารถที่จะไปแย่งอาหารชิ้นนั้นจากปากเสือได้
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านไหน เขาต่างก็หวังว่าเย่เฉินจะนำซื่อฟางเป่าจ้วงออกไปจากสหรัฐอเมริกาโดยเร็วที่สุด
แต่ว่า ความหวังก็ส่วนความหวัง เรื่องจริงก็ส่วนเรื่องจริง
เรื่องจริงก็คือ ตนอยากให้เย่เฉินรีบๆ ไป แต่ก็ไม่มีหนทางที่จะให้เฮเลน่ารีบมาเช่นกัน ยิ่งไม่หวังให้เย่เฉินอยู่ที่นี่เพื่อรอให้เฮเลน่ามา เพราะถ้าเป็นแบบนั้นละก็ ในช่วงเวลาเก้าวันที่เฮเลน่ายังมาไม่ถึงแคนาดา ตนกับลูกชายก็ทำได้แค่เพียงเป็นตัวประกันอยู่ในมือของเย่เฉินตลอดไปเท่านั้น ก็จะต้องมีความเสี่ยงทุกเมื่อ
“เย่......เย่ฉางอิง?!” สตีฟร้องด้วยความตกใจทันที: “เย่ฉางอิงคนที่ทำให้ตระกูลรอธส์ไชลด์หมดหนทางสู้เมื่อยี่สิบปีก่อนคนนั้น?! แล้วคุณ......คุณแม่ของคุณก็คืออานเฉิงซีของตระกูลอาน?!”
เย่เฉินพยักหน้า: “ไม่ผิด ถูกต้อง”
สตีฟสูดลมหายใจเข้าอย่างตื่นตะลึง หลุดปากกล่าว: “ไม่แปลกใจเลย! ไม่แปลกใจเลยที่แพลตฟอร์มคลิปวิดีโอสั้นของตระกูลเย่ไม่ยินยอมถอดและแบนคลิปวิดีโอฉาวของพวกเรา ที่แท้คุณก็คือลูกชายของเย่ฉางอิง......”
พูดจบ เขาถามด้วยจิตใต้สำนึก: “คุณคือลูกชายของเย่ฉางอิง มาที่นี่ก็เพื่อซื่อฟางเป่าจ้วง ถ้า......ถ้าอย่างนั้นถ้าเป็นแบบนี้ ที่บรูซ ไวน์สไตน์เป็นฝ่ายออกมาเปิดเผยเรื่องของเรือนจำบรูคลินกับปีเตอร์ โจว ยังมีวิดีโอที่แมตต์กับภรรยาของเขาเล่นชู้กัน ก็เป็นเจตนาของคุณเช่นกัน?”
เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน: “ไม่ผิด เป็นเจตนาของผม”
“เอ่อ......” สตีฟกล่าวด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง: “คุณเย่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริง ๆ มัดฮุกแต่ละหมัดทำให้พวกเราตระกูลรอธส์ไชลด์หัวร้างข้างแตก คล้ายกับสไตล์ของคุณพ่อคุณในตอนนั้นมากเลยทีเดียว......”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...