ภายในใจของสตีฟมีแผนการของตัวเขาเอง
ถ้าหากภายภาคหน้าตนสามารถสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อย่างราบรื่น ตนไม่มีทางเห็นตระกูลระดับล่างอย่างตระกูลเย่อยู่ในสายตาอย่างเด็ดขาด
อย่ามองว่าตอนนี้ตนถือว่าเป็นนักโทษของเย่เฉิน แต่ว่าทันทีที่ตนสามารถข้ามผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากครั้งนี้ไปได้ อีกทั้งตอนที่ได้กลายเป็นผู้นำตระกูล ถ้าอย่างนั้นก็คือสิ่งที่คนอย่างเย่เฉินไม่สามารถอาจเอื้อมได้ถึง
ถึงเวลานั้น ตระกูลเย่จะนับประสาอะไรได้?
เพียงแค่ ความคิดแบบนี้ เขาย่อมกล้าเก็บซ่อนไว้ในใจเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกมาส่งเดช
ดังนั้น เขาจึงกล่าวพร้อมรอยยิ้มกับเย่เฉิน: “มีคำพูดประโยชน์นี้ของคุณเย่ ภายภาคหน้าพวกเราสองตระกูลจะต้องกลายเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญของกันและกันอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินเองก็รู้ว่าสตีฟก็เพียงเล่นละครตบตาเอาหน้ารอดเท่านั้น สำหรับตนเองนั้น ก็ร่วมแสดงไปกับเขาด้วย ตอนนี้มือถือยังคงกำลังอัดวิดีโอ ยิ่งเขาแสดงออกมาว่าเคารพบูชามากเท่าไหร่ ในอนาคตวิดีโอนี้ก็จะยิ่งมีความคุกคามเขามากเท่านั้น
ดังนั้น เย่เฉินอดไม่ได้ที่กล่าวอย่างทอดถอนใจ: “ได้ข่าวว่าฮาวเวิร์ดคุณพ่อของปีนี้อายุแปดสิบกว่าแล้วใช่ไหม?”
สตีฟพยักหน้ากล่าว: “ปีนี้คุณพ่ออายุแปดสิบสี่แล้ว”
“แปดสิบสี่?” เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ: “แปดสิบสี่เป็นอายุที่ดีนี่นา!”
สตีฟถามอย่างสงสัย: “ทำไมคุณเย่ถึงพูดแบบนี้ละครับ?”
เย่เฉินกล่าวสบายๆ พร้อมรอยยิ้ม: “อ่อ เฮอะเฮอะ ที่หัวเซี่ยของพวกเรามีประโยคที่ว่า เจ็ดสิบสาม แปดสิบสี่ เป็นอุปสรรคของคนสูงอายุ ความหมายคือสองปีนี้ค่อนข้างที่จะลำบากยากเข็ญ โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ค่อนข้างมาก ค่อนข้างที่จะเสียชีวิตง่าย ตอนนี้เข้าสู่ไตรมาสที่สี่ของปีแล้ว ถ้าดวงดีละก็ ไม่แน่ว่าปีนี้คุณพ่อของคุณอาจจะเสียชีวิต”
“งั้นเหรอครับ?” ปฏิกิริยาแรกของสตีฟเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจเล็กน้อย อดยิ้มไม่ได้พร้อมกล่าวถามด้วยความสงสัย: “คุณเย่ คำพูดนี้มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไหมครับ?”
เย่เฉินโบกมือ: “ประเพณีพื้นบ้านเท่านั้น ไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์อะไร แต่ว่าสำหรับคุณแล้ว หรือพูดว่าสำหรับพวกเราแล้ว อย่างน้อยก็ควรค่าแกจินตนาการสักเดี๋ยว คุณว่าถูกไหม?”
เสียงปังดังขึ้นทีหนึ่ง เป็นเสียงเปิดแชมเปญ จากนั้น ทั้งสามคนก็ชนแก้วพร้อมกันจนเกิดเสียงกังวานขึ้น
ทันทีที่เหล้าลงท้อง เห็นได้ชัดว่าสตีฟมีความสุขมากขึ้น
ดังนั้น เขาเริ่มเป็นฝ่ายสนใจเรื่องของซื่อฟางเป่าจ้วงขึ้นมา ถามเย่เฉิน: “คุณเย่ เมื่อครู่นี้คุณพูดว่าถ้าหากคืนนี้เฮเลน่าไปถึงแคนาดาก็น่าจะดี เรื่องนี้มีความเป็นไปได้ไหม?”
เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ ผมขอจัดการสักครู่”
พูดจบ เย่เฉินจบการถ่ายวิดีโอ โทรไปหาเฮเลน่าทันที
ยุโรปเหนือกับนครนิวยอร์ก เวลาต่างกันหกชั่วโมง
ตัวอยู่ที่ยุโรปเหนือฝั่งตะวันออก เวลาเร็วกว่านครนิวยอร์กหกชั่วโมง ถึงแม้ว่าตอนนี้ฟ้าของนครนิวยอร์กจะยังไม่สว่าง แต่ที่ยุโรปเหนือได้เป็นเวลาช่วงเช้าแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...