ภายในใจของสตีฟมีแผนการของตัวเขาเอง
ถ้าหากภายภาคหน้าตนสามารถสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อย่างราบรื่น ตนไม่มีทางเห็นตระกูลระดับล่างอย่างตระกูลเย่อยู่ในสายตาอย่างเด็ดขาด
อย่ามองว่าตอนนี้ตนถือว่าเป็นนักโทษของเย่เฉิน แต่ว่าทันทีที่ตนสามารถข้ามผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากครั้งนี้ไปได้ อีกทั้งตอนที่ได้กลายเป็นผู้นำตระกูล ถ้าอย่างนั้นก็คือสิ่งที่คนอย่างเย่เฉินไม่สามารถอาจเอื้อมได้ถึง
ถึงเวลานั้น ตระกูลเย่จะนับประสาอะไรได้?
เพียงแค่ ความคิดแบบนี้ เขาย่อมกล้าเก็บซ่อนไว้ในใจเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกมาส่งเดช
ดังนั้น เขาจึงกล่าวพร้อมรอยยิ้มกับเย่เฉิน: “มีคำพูดประโยชน์นี้ของคุณเย่ ภายภาคหน้าพวกเราสองตระกูลจะต้องกลายเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญของกันและกันอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินเองก็รู้ว่าสตีฟก็เพียงเล่นละครตบตาเอาหน้ารอดเท่านั้น สำหรับตนเองนั้น ก็ร่วมแสดงไปกับเขาด้วย ตอนนี้มือถือยังคงกำลังอัดวิดีโอ ยิ่งเขาแสดงออกมาว่าเคารพบูชามากเท่าไหร่ ในอนาคตวิดีโอนี้ก็จะยิ่งมีความคุกคามเขามากเท่านั้น
ดังนั้น เย่เฉินอดไม่ได้ที่กล่าวอย่างทอดถอนใจ: “ได้ข่าวว่าฮาวเวิร์ดคุณพ่อของปีนี้อายุแปดสิบกว่าแล้วใช่ไหม?”
สตีฟพยักหน้ากล่าว: “ปีนี้คุณพ่ออายุแปดสิบสี่แล้ว”
“แปดสิบสี่?” เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ: “แปดสิบสี่เป็นอายุที่ดีนี่นา!”
สตีฟถามอย่างสงสัย: “ทำไมคุณเย่ถึงพูดแบบนี้ละครับ?”
เย่เฉินกล่าวสบายๆ พร้อมรอยยิ้ม: “อ่อ เฮอะเฮอะ ที่หัวเซี่ยของพวกเรามีประโยคที่ว่า เจ็ดสิบสาม แปดสิบสี่ เป็นอุปสรรคของคนสูงอายุ ความหมายคือสองปีนี้ค่อนข้างที่จะลำบากยากเข็ญ โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ค่อนข้างมาก ค่อนข้างที่จะเสียชีวิตง่าย ตอนนี้เข้าสู่ไตรมาสที่สี่ของปีแล้ว ถ้าดวงดีละก็ ไม่แน่ว่าปีนี้คุณพ่อของคุณอาจจะเสียชีวิต”
“งั้นเหรอครับ?” ปฏิกิริยาแรกของสตีฟเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจเล็กน้อย อดยิ้มไม่ได้พร้อมกล่าวถามด้วยความสงสัย: “คุณเย่ คำพูดนี้มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไหมครับ?”
เย่เฉินโบกมือ: “ประเพณีพื้นบ้านเท่านั้น ไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์อะไร แต่ว่าสำหรับคุณแล้ว หรือพูดว่าสำหรับพวกเราแล้ว อย่างน้อยก็ควรค่าแกจินตนาการสักเดี๋ยว คุณว่าถูกไหม?”
เสียงปังดังขึ้นทีหนึ่ง เป็นเสียงเปิดแชมเปญ จากนั้น ทั้งสามคนก็ชนแก้วพร้อมกันจนเกิดเสียงกังวานขึ้น
ทันทีที่เหล้าลงท้อง เห็นได้ชัดว่าสตีฟมีความสุขมากขึ้น
ดังนั้น เขาเริ่มเป็นฝ่ายสนใจเรื่องของซื่อฟางเป่าจ้วงขึ้นมา ถามเย่เฉิน: “คุณเย่ เมื่อครู่นี้คุณพูดว่าถ้าหากคืนนี้เฮเลน่าไปถึงแคนาดาก็น่าจะดี เรื่องนี้มีความเป็นไปได้ไหม?”
เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ ผมขอจัดการสักครู่”
พูดจบ เย่เฉินจบการถ่ายวิดีโอ โทรไปหาเฮเลน่าทันที
ยุโรปเหนือกับนครนิวยอร์ก เวลาต่างกันหกชั่วโมง
ตัวอยู่ที่ยุโรปเหนือฝั่งตะวันออก เวลาเร็วกว่านครนิวยอร์กหกชั่วโมง ถึงแม้ว่าตอนนี้ฟ้าของนครนิวยอร์กจะยังไม่สว่าง แต่ที่ยุโรปเหนือได้เป็นเวลาช่วงเช้าแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...