ในขณะเดียวกัน
แฮงค์ออกคำสั่งให้คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไปที่วิลล่าตระกูลโจว พลิกแผ่นดินค้นหาวิลล่าตระกูลโจว แต่กลับไม่พบร่องรอยว่ามีคนอื่นบุกเข้ามาเลยสักนิด
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาครุ่นคิดยังไงก็ไม่เข้าใจก็คือ เมื่อครู่นี้มีความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงมาจากภายในของคฤหาสน์ตระกูลโจว ทำลายเฟอร์นิเจอร์กับของตกแต่งไปไม่น้อย ทันทีที่เห็นก็คือมีคนเคยมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นคฤหาสน์ที่ประตูหน้าต่างปิดอยู่ อยู่ๆ จะเกิดเสียงของตกโครมครามๆ ได้ยังไงกัน?
แต่ความแปลกประหลาดของที่นี่ก็อยู่ที่ตรงนี้ สิ่งของเหล่านี้เหมือนกับว่ามีคนขว้างสิ่งของทั้งหมดลงบนพื้นอย่างรุนแรง แต่ว่าที่เกิดเหตุอย่าว่าแต่มีเงาคน แม้แต่รอยเท้าก็ยังไม่เห็น
และหนึ่งในนั้นก็มีสายของฮาวเวิร์ดอยู่บางส่วน รีบนำเรื่องนี้รายงานให้แก่ฮาวเวิร์ดทราบทันที
และทันทีที่ฮาวเวิร์ดได้ยินข่าวนี้ ก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นเทาไปทั้งตัวทันที
เขารีบโทรศัพท์หาแฮงค์ และเมื่อแฮงค์เห็นว่าเป็นสายของเขาที่โทรเข้ามา รีบมองไปทางเย่เฉิน กล่าวขอคำชี้แนะ: “คุณเย่ เป็นสายของฮาวเวิร์ด ผมรับไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า: “รับเถอะ คาดว่าเขาอยากจะถามรายละเอียดการเคลื่อนไหวเมื่อครู่นี้กับนาย นายก็บอกเขาว่าได้ยินความเคลื่อนไหวจากด้านในจริง ๆ แต่จับตัวไม่ได้ ถ้าหากเขาถามเรื่องไฟดับขึ้นมา นายก็พูดให้ดูเว่อร์เข้าไว้ พยายามใช้วิธีที่ละเอียดอ่อนที่สุดในการเตือนเขา ภายในตระกูลรอธส์ไชลด์อาจจะมีหนอนบ่อนไส้”
แฮงค์กล่าวอย่างไม่ลังเล: “ครับคุณเย่ ผมจะพูดกับเขา!”
จากนั้น เขารับสาย กล่าวอย่างนอบน้อม: “สวัสดีครับคุณชาย! กำลังจะรายงานให้คุณทราบ เมื่อครู่นี้พวกเราพบว่าด้านในวิลล่าตระกูลโจวอยู่ๆ ก็มีความเคลื่อนไหวรุนแรง ผมกลัวว่าจะมีคนผ่านเข้ามาในช่องทางลับที่พวกเราไม่ได้ควบคุม ดังนั้นไม่ทันได้รายงานให้คุณทราบ ก็รีบสั่งการให้ลูกน้องบุกเข้าไปแล้ว ยังไงขอให้คุณได้โปรดอภัยด้วยครับ......”
ฮาวเวิร์ดร้องอืมทีหนึ่ง กล่าว: “เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก ในเวลาสำคัญนายใช้สัญชาตญาณในการทำงาน ไม่จำเป็นต้องขอความเห็นจากฉัน”
พูดไป ฮาวเวิร์ดกล่าวถามอย่างลองหยั่งเชิง: “สถานการณ์ที่หน้างานเป็นยังไงบ้าง? จับตัวได้ไหม?”
แฮงค์เอ่ยปากกล่าว: “มีความเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง แต่อย่างหลังมีความเป็นไปได้สูงกว่า”
ฮาวเวิร์ดถามเขา: “ถ้าหากมีคนแพร่งพรายออกไป นายคิดว่าจะเป็นฝีมือของใคร?”
แฮงค์กล่าว: “เรื่องนี้ ตอนนี้ผมยังไม่กล้าพูดส่งเดช หลังจากสืบสวนถึงจะสามารถตัดสินได้”
ฮาวเวิร์ดถามอีก: “ถ้าอย่างนั้นนายคิดว่า คนที่แทรกซึมเข้ามาในตระกูลโจวคืนนี้ เพื่อมาเอาซื่อฟางเป่าจ้วงงั้นเหรอ?”
“แน่นอนครับ” แฮงค์กล่าวอย่างหนักแน่น: “อีกฝ่ายยอมเสี่ยงชีวิตมากขนาดนี้ มีความเป็นได้เพียงอย่างเดียวก็คือเพื่อมาเอาซื่อฟางเป่าจ้วงเท่านั้น”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...