ในขณะเดียวกัน
แฮงค์ออกคำสั่งให้คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไปที่วิลล่าตระกูลโจว พลิกแผ่นดินค้นหาวิลล่าตระกูลโจว แต่กลับไม่พบร่องรอยว่ามีคนอื่นบุกเข้ามาเลยสักนิด
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาครุ่นคิดยังไงก็ไม่เข้าใจก็คือ เมื่อครู่นี้มีความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงมาจากภายในของคฤหาสน์ตระกูลโจว ทำลายเฟอร์นิเจอร์กับของตกแต่งไปไม่น้อย ทันทีที่เห็นก็คือมีคนเคยมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นคฤหาสน์ที่ประตูหน้าต่างปิดอยู่ อยู่ๆ จะเกิดเสียงของตกโครมครามๆ ได้ยังไงกัน?
แต่ความแปลกประหลาดของที่นี่ก็อยู่ที่ตรงนี้ สิ่งของเหล่านี้เหมือนกับว่ามีคนขว้างสิ่งของทั้งหมดลงบนพื้นอย่างรุนแรง แต่ว่าที่เกิดเหตุอย่าว่าแต่มีเงาคน แม้แต่รอยเท้าก็ยังไม่เห็น
และหนึ่งในนั้นก็มีสายของฮาวเวิร์ดอยู่บางส่วน รีบนำเรื่องนี้รายงานให้แก่ฮาวเวิร์ดทราบทันที
และทันทีที่ฮาวเวิร์ดได้ยินข่าวนี้ ก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นเทาไปทั้งตัวทันที
เขารีบโทรศัพท์หาแฮงค์ และเมื่อแฮงค์เห็นว่าเป็นสายของเขาที่โทรเข้ามา รีบมองไปทางเย่เฉิน กล่าวขอคำชี้แนะ: “คุณเย่ เป็นสายของฮาวเวิร์ด ผมรับไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า: “รับเถอะ คาดว่าเขาอยากจะถามรายละเอียดการเคลื่อนไหวเมื่อครู่นี้กับนาย นายก็บอกเขาว่าได้ยินความเคลื่อนไหวจากด้านในจริง ๆ แต่จับตัวไม่ได้ ถ้าหากเขาถามเรื่องไฟดับขึ้นมา นายก็พูดให้ดูเว่อร์เข้าไว้ พยายามใช้วิธีที่ละเอียดอ่อนที่สุดในการเตือนเขา ภายในตระกูลรอธส์ไชลด์อาจจะมีหนอนบ่อนไส้”
แฮงค์กล่าวอย่างไม่ลังเล: “ครับคุณเย่ ผมจะพูดกับเขา!”
จากนั้น เขารับสาย กล่าวอย่างนอบน้อม: “สวัสดีครับคุณชาย! กำลังจะรายงานให้คุณทราบ เมื่อครู่นี้พวกเราพบว่าด้านในวิลล่าตระกูลโจวอยู่ๆ ก็มีความเคลื่อนไหวรุนแรง ผมกลัวว่าจะมีคนผ่านเข้ามาในช่องทางลับที่พวกเราไม่ได้ควบคุม ดังนั้นไม่ทันได้รายงานให้คุณทราบ ก็รีบสั่งการให้ลูกน้องบุกเข้าไปแล้ว ยังไงขอให้คุณได้โปรดอภัยด้วยครับ......”
ฮาวเวิร์ดร้องอืมทีหนึ่ง กล่าว: “เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก ในเวลาสำคัญนายใช้สัญชาตญาณในการทำงาน ไม่จำเป็นต้องขอความเห็นจากฉัน”
พูดไป ฮาวเวิร์ดกล่าวถามอย่างลองหยั่งเชิง: “สถานการณ์ที่หน้างานเป็นยังไงบ้าง? จับตัวได้ไหม?”
แฮงค์เอ่ยปากกล่าว: “มีความเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง แต่อย่างหลังมีความเป็นไปได้สูงกว่า”
ฮาวเวิร์ดถามเขา: “ถ้าหากมีคนแพร่งพรายออกไป นายคิดว่าจะเป็นฝีมือของใคร?”
แฮงค์กล่าว: “เรื่องนี้ ตอนนี้ผมยังไม่กล้าพูดส่งเดช หลังจากสืบสวนถึงจะสามารถตัดสินได้”
ฮาวเวิร์ดถามอีก: “ถ้าอย่างนั้นนายคิดว่า คนที่แทรกซึมเข้ามาในตระกูลโจวคืนนี้ เพื่อมาเอาซื่อฟางเป่าจ้วงงั้นเหรอ?”
“แน่นอนครับ” แฮงค์กล่าวอย่างหนักแน่น: “อีกฝ่ายยอมเสี่ยงชีวิตมากขนาดนี้ มีความเป็นได้เพียงอย่างเดียวก็คือเพื่อมาเอาซื่อฟางเป่าจ้วงเท่านั้น”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...