สนามบินมอนทรีออล
เย่เฉินยังไม่ทันจะได้เจอกับเฉินจ้างโจง ก็ได้เจอกับกองกำลังพิเศษของสำนักว่านหลงในแคนาดาก่อน
คนเหล่านี้แตกต่างจากทหารรับจ้างในสำนักงานใหญ่ของสำนักว่านหลง พวกเขาจะไม่เข้าร่วมกับปฏิบัติการทางทหารที่ถูกว่าจ้างใดๆของสำนักว่านหลง แต่จะประจำการอยู่ในประเทศและภูมิภาคต่างๆที่ได้กำหนดเอาไว้ เป็นหน่วยประสานงานลับ
ภาระหน้าที่ประจำวันของพวกเขา นอกเหนือจากการฝึกการทหารแล้ว ก็คือการจัดเตรียมเซฟเฮาส์ในพื้นที่เป็นหลัก และเป็นตัวเชื่อมต่อ ขณะเดียวกันก็แอบสะสมอาวุธและอุปกรณ์ที่จำเป็น ยานพาหนะ เงินสดทองคำและแม้กระทั่งตัวตนปลอม เพื่อสะดวกต่อสำนักว่านหลงในการปฏิบัติการในท้องถิ่น
ในแคนาดาสำนักว่านหลงมีสถานีลับอยู่สามแห่ง อันได้แก่แวนคูเวอร์ในฝั่งตะวันตก โทรอนโตในฝั่งตะวันออก และเอดมันตันในภาคกลาง
ครั้งนี้ที่ว่านพั่วจวินจัดส่งมา คือสายลับที่ประจำการอยู่ในสถานีลับของโทรอนโต
สายลับเหล่านี้ ภายนอกเป็นเพียงพนักงานของบริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง หน้าที่หลักคือการต้อนรับนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกที่มายังแคนาดา และพวกเขาก็ประกอบธุรกิจอย่างถูกต้องและเปิดเผย บริษัทมีพนักงานกว่าหลายร้อยคน มีเพียงผู้บริหารระดับสูงเพียงสิบกว่าคนเท่านั้นที่เป็นคนของสำนักว่านหลง คนอื่นที่เหลือเป็นพนักงานทั่วไปที่ได้รับการคัดเลือกเข้ามา
ตัวตนของสายลับเหล่านี้ก็ขาวสะอาดอย่างมาก เพราะมีภาพลักษณ์ของผู้บริหารระดับสูง ไปไหนก็ปฏิบัติตัวเหมือนคนชนชั้นสูง เดินทางกันเป็นกลุ่ม7-8คน มองดูก็รู้ว่ากำลังเดินทางไปทำธุรกิจ บวกกับตัวตนที่ถูกต้องตามกฎหมาย ประวัติการทำงาน สามารถจะตรวจสอบอย่างละเอียดได้
ภารกิจเดียวที่เย่เฉินให้พวกเขา ก็คือส่งเฉินจ้างโจงกลับไปเมืองจินหลิงอย่างปลอดภัย และส่งมอบมันให้กับซุนจือต้งให้เสร็จสิ้น
พวกเขาเป็นสมาชิกของสำนักว่านหลงอยู่แล้ว และไม่ได้รู้จักกับเฉินจ้างโจง และไม่รู้ด้วยว่าเฉินจ้างโจงจะนำเอาซื่อฟางเป่าจ้วงนี้กลับไปยังหัวเซี่ย ดังนั้นความปลอดภัยก็จึงรับประกันได้
บวกกับเย่เฉินก็ยังมั่นใจด้วยว่า สตีฟกับรอยซ์สองคนพ่อลูก ให้ตายก็ไม่มีทางที่จะเปิดเผยออกไปว่าได้ร่วมมือกับตัวเอง ช่วยตัวเองขนย้ายซื่อฟางเป่าจ้วงนี้อย่างแน่นอน
ดังนั้น จุดสนใจของตระกูลรอธส์ไชลด์ก็จะไม่มุ่งเป้ามาทางนี้แน่ ความปลอดภัยในการนำซื่อฟางเป่าจ้วงกลับไปของเฉินจ้างโจงก็ถูกยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง
และสำนักว่านหลงนอกเหนือจากจัดเตรียมหน่วยพิเศษเหล่านี้ให้ติดตามและปกป้องเฉินจ้างโจงไปแล้ว ก็ยังได้จัดหาสายลับชาวอเมริกันอีกคนหนึ่งโดยเฉพาะเพื่อแอบส่งตัวเย่เฉินกลับไปยังสหรัฐอเมริกา ด้วยคนผู้นี้มีเส้นสายของตัวเองในจุดตรวจคนเข้าเมืองเขตชายแดนสหรัฐอเมริกาและแคนาดา บวกกับมีรถท่องเที่ยวอาร์วีที่ดัดแปลงขึ้นมาอีกหนึ่งคัน สามารถจะซ่อนคนถึงสองสามคนไว้ในรถได้อย่างง่ายดาย และข้ามผ่านชายแดนสหรัฐอเมริกาและแคนาดาไปอย่างราบรื่น
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เครื่องบินเจ็ตลำหนึ่งก็บินขึ้นจากสนามบินมอนทรีออล แล้วหายไปจากเส้นขอบฟ้า
ซื่อฟางเป่าจ้วงที่หายไปจากหัวเซี่ยมานานกว่าสองร้อยปี ในที่สุดก็ได้คืนกลับสู่ถิ่นกำเนิด
เย่เฉินเฝ้ามองดูเครื่องบินที่ค่อยๆหายลับตาไป จากนั้นก็ขึ้นนั่งรถอาร์วีของสายลับสำนักว่านหลงเดินทางไปยังจุดตรวจชายแดนสหรัฐฯแคนาดา
เดิมทีเย่เฉินอยากจะไปออตตาวา เพื่อไปพบเจอกับเฮเลน่า แต่เมื่อนึกไปถึงโจวเหลียงเวิ่นที่ยังอยู่โรงพยาบาล และภายในเวลาอย่างน้อยสิบชั่วโมงนี้ ทางการของหัวเซี่ยก็อาจจะประกาศข่าวเรื่องซื่อฟางเป่าจ้วงกลับคืนสู่ประเทศ เขาไม่กล้าที่จะชักช้า ต้องเตรียมการล่วงหน้า เพื่อระวังความปลอดภัยของโจวเหลียงเวิ่น
สิ่งเดียวที่เย่เฉินเป็นกังวล ก็คือถึงเวลาฮาวเวิร์ดแห่งตระกูลรอธส์ไชลด์จะเสียสติ แล้วมาแก้แค้นโจวเหลียงเวิ่น
เฮเลน่ามีนัดสัมภาษณ์เป็นเวลาสี่วันที่แคนาดา หากสามารถจะจัดการเรื่องทุกอย่างในนครนิวยอร์กให้เสร็จสิ้นลงภายในสี่วันได้ ตัวเองก็จะเดินทางเพื่อไปพบเธอที่แคนาดา เพื่อขอบคุณความช่วยเหลือของเธอด้วยตนเอง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...