ในตอนนี้ อู๋เทียนหลินผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลอู๋ในสำนักงานใหญ่ขององค์กรพั่วชิงที่อยู่ห่างไกลในแอนตาร์กติกา ก็ได้ให้ความสนใจกับข่าวที่ชวนสงสัยนี้
ดังนั้น เขาจึงรีบเดินมาที่หน้าประตูห้องเก็บตัวถือศีลของอู๋เฟยเยี่ยน ลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่แล้วก็เคาะประตูห้อง
ตั้งแต่หนีหัวซุกหัวซุนกลับมาจากหัวเซี่ยในครั้งนั้น อู๋เฟยเยี่ยนก็แทบไม่ออกไปไหนเลย
สามร้อยกว่าปีมานี้ เธอไม่เคยรู้สึกขาดความมั่นคงแบบนี้มาก่อน การโจมตีอย่างฉับพลันนี้ ทำเธอรู้สึกหวาดวิตกไปชั่วขณะ
เมื่อรู้ว่าอู๋เทียนหลินมาหา เดิมทีเธอไม่ต้องการจะเจอ แต่เมื่อมาคิดอย่างถี่ถ้วน อู๋เทียนหลินนั้นเป็นคนที่หนักแน่น หากไม่มีเรื่องสำคัญที่ต้องมารายงานตัวเอง ก็คงไม่มารบกวนเวลาของตัวเองแบบนี้
ดังนั้น เธอก็โบกมือไปในอากาศ ประตูหินหนักๆก็ถูกเปิดออก
อู๋เทียนหลินเดินเข้ามาอย่างเคารพนบนอบ เห็นร่างของอู๋เฟยเยี่ยนที่นั่งขัดสมาธิอยู่หลังผ้าม่านผืนบาง พูดเสียงกระซิบว่า“ผู้มีพระคุณ ผมมีเรื่องจะรายงานครับ……”
อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกว่า“พูดมาสิ”
อู๋เทียนหลินพูดขึ้นว่า“หลายวันมานี้ ตระกูลรอธส์ไชลด์มีพฤติกรรมที่ผิดปกติ ผมคิดว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆเป็นแน่ ”
อู๋เฟยเยี่ยนเค้นเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วพูดว่า“ตระกูลรอธส์ไชลด์……ก็แค่ตระกูลที่รู้จักวิธีหาเงินเท่านั้น จะมีเงินมากแค่ไหนก็เป็นแค่มด ไปสนใจพวกเขาทำไม?”
อู๋เทียนหลินคุกเข่าลงด้วยความตื่นเต้น ยกมือคารวะแล้วพูดว่า“ขอบคุณผู้มีพระคุณ!”
อู๋เฟยเยี่ยนเอ่ยถาม“แล้วก็ ช่วงนี้ ท่านเอิร์ลจงหย่งอยู่ที่ไหน ?”
อู๋เทียนหลินรีบตอบกลับไปว่า “เรียนผู้มีพระคุณ ก่อนหน้านั้นท่านให้ท่านเอิร์ลจงหย่งยุติการตรวจสอบแบล็ควอเตอร์ องค์กรพั่วชิงทั้งหมดให้เก็บตัวสามเดือน ในตอนนั้นท่านเอิร์ลจงหย่งอยู่ที่นอร์ทแคโรไลนาในสหรัฐอเมริกา และก็เป็นสำนักงานใหญ่ของแบล็ควอเตอร์ ช่วงนี้ก็เก็บตัวเงียบ แต่ตำแหน่งของเขาก็ไม่ได้หายไปจากที่นี่แต่อย่างใด ”
อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้า“ในเมื่อเขาเองก็อยู่สหรัฐอเมริกา ก็ให้เขาไปหาเฉินจื้อหมิน ถึงแม้เฉินจื้อหมินจะมีความกล้าหาญและไหวพริบ แต่ก็ยังไม่แข็งแกร่งพอ ของที่แม้แต่ตระกูลรอธส์ไชลด์ก็ยังหาไม่เจอ ฉันว่าเขาเองก็น่าจะลำบาก หากมีท่านเอิร์ลจงหย่งคอยช่วยเหลือ โอกาสในความสำเร็จก็ยิ่งจะมีมากขึ้น”
อู๋เทียนหลินตอบกลับด้วยความเคารพในทันที“ได้ครับผู้มีพระคุณ ผมเข้าใจแล้ว จะรีบไปแจ้งพวกเขาเดี๋ยวนี้ !”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...