พูดจบ เย่เฉินจ้องมองเฉินจื้อหมิน ปราณทิพย์จำนวนหนึ่งเข้าไปในหัวสมองของเขา กล่าวเสียงเย็นชา: “เฉินจื้อหมิน นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันถามอะไรนาย นายก็ตามแบบนั้น ห้ามกั๊กเอาไว้แม้แต่หน่อยเดียว ฉันให้นายทำอะไร นายก็ทำแบบนั้น ห้ามไม่เชื่อฟังแม้แต่นิดเดียว! นาย เข้าใจไหม?!”
สายตาของเฉินจื้อหมินใจลอยครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวด้วยสีหน้าพินิจพิเคราะห์: “ผมเข้าใจแล้ว!”
เย่เฉินถามเขา: “ฉันขอถามนาย ทำไมหลังจากที่พ่อกับแม่ของฉันตาย องค์กรพั่วชิงยังไม่เลิกรา ในทางกลับกันนายกับน้าสะใภ้คนนั้นของฉันยังแอบแทรกซึมเข้าไปในครอบครัวของคุณตาฉันอีกด้วย?!”
เฉินจื้อหมินส่ายหน้า: “ผมไม่ทราบ......ผมทราบแค่ว่า ตอนที่พ่อกับแม่ของนายเสียชีวิตปีนั้น พวกเราได้รับภารกิจอบรม มี‘บัณฑิต’ทั้งหมดเกือบหกสิบคนที่เข้าร่วมการอบรม จุดประสงค์ในการอบรม ก็คือเชื่อมสัมพันธ์ในอนาคตกับน้าเล็กรวมทั้งน้าสะใภ้เล็กของเธอให้สำเร็จ แต่ทำไมผู้มีพระคุณถึงต้องทำแบบนี้พวกเราไม่ทราบ......”
เย่เฉินขมวดหว่างคิ้วแน่น ถามอีก: “อู๋เฟยเยี่ยนให้พวกนายซ่อนตัวอยู่ในครอบครัวของคุณตาฉันมานานขนาดนี้ ทำไมอยู่ ๆถึงเปลี่ยนใจ จะฆ่าตระกูลคุณตาทิ้งทั้งหมด?!”
เฉินจื้อหมินกล่าวด้วยสีหน้างงงวย: “เรื่องนี้......ผมเองก็ไม่แน่ใจ......จากที่ผมคาดเดา อาจจะเป็นเพราะอยากให้ผมรับช่วงต่อตระกูลอานได้อย่างราบรื่น ทันทีที่คนตระกูลอานทั้งหมดตาย ผมก็จะรับช่วงต่อทั้งหมดของตระกูลอาน ถ้าแบบนั้นตระกูลอานก็เท่ากับเป็นขององค์กรพั่วชิง”
เย่เฉินส่ายหน้า: “เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ฉันเห็นแก่เงิน อู๋เฟยเยี่ยนยิ่งเป็นไปไม่ได้! ที่เธอทำแบบนี้ จะต้องยังมีเหตุผลอื่นแน่!”
เฉินจื้อหมินกล่าว: “เรื่องนี้ผมก็ไม่ทราบแล้ว อันที่จริงข้อมูลที่พวกเราสามารถรับรู้ได้มีจำกัดมาก หลังจากที่องค์กรส่งพวกเราออกมา พวกเราก็ใช้ชีวิตในสังคมมาโดยตลอด การติดต่อกับองค์กรล้วนดำเนินการผ่านช่องทางลับทั้งหมด เริ่มตั้งแต่จากวันนั้นที่เราออกจากองค์กร พวกเราก็ไม่เคยกลับไปอีก ดังนั้นผู้มีพระคุณคิดยังไงกันแน่ ผมเองก็ไม่ชัดเจน......”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย อยากจะทำความเข้าใจว่าทำไมองค์กรพั่วชิงถึงได้ใช้เวลายาวนาน ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อพุ่งเป้าไปที่ครอบครัวของคุณตาเพียงครอบครัวเดียวขนาดนี้ มุ่งหวังกับเฉินจื้อหมินคือหมดหวังแล้ว ทำได้แค่เพียงค่อยหาโอกาสสืบความจริงในอนาคต
วันนี้ เรื่องที่สำคัญที่สุดของตน คือหลังจากที่ตระกูลรอธส์ไชลด์เลิกสืบสาวเอาเรื่องกับโจวเหลียงเวิ่น พาตัวเขาออกจากโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ในเวลาเดียวกันก็หาโอกาส กำจัดท่านเอิร์ลจงหย่งคนนั้นทิ้งซะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...