ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6089

ในใจของเฉินจื้อหมินในเวลานี้ ได้หวาดกลัวจนถึงขีดสุดแล้ว

เป็นรุ่นพ่อและปู่ของเขาที่พยายามถวายชีวิตให้แก่องค์กรพั่วชิง เขาถึงได้กลายเป็นโอกาสของ“บัณฑิต”

แต่เพื่อที่เขาจะสามารถโดดเด่นกว่า“บัณฑิต”หลายๆคน ตั้งแต่เล็กก็อ่านหนังสือมากมาย อดทนต่อความยากลำบาก ผ่านไปหลายสิบปี เรียกได้ว่าฝ่าฟันอุปสรรค ทำงานหามรุ่งหามค่ำ

ตอนนี้ ตนได้ตกอยู่ในมือของเย่เฉิน อีกทั้งเย่เฉินได้กลายเป็นคนจำนวนมากของตระกูลอาน ราวกับว่าได้ตัดสินใจที่จะเอาชีวิตของตนแล้ว นี่ทำให้เขามีความสิ้นหวังเจียนตาย

ด้วยความปรารถนาที่อยากจะมีชีวิตอยู่อันแรงกล้าเขากล่าวทั้งน้ำตา: “เฉินเอ๋อ......ในเมื่อเธอรู้เบื้องหลังขององค์กรพั่วชิงมากมายขนาดนี้แล้ว ก็น่าจะต้องรู้ถึงชะตาชีวิตที่น่าเวทนาของคนอย่างพวกดเรา ถ้าหากไม่ใช่เพราะสถานการณ์บีบบังคับ ฉันก็ไม่ยินดีที่จะช่วยคนเลวทำกรรม ทำงานรับใช้องค์กรพั่วชิง ฉันขอร้องนายเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยาของฉันกับน้าของเธอสักครั้ง แล้วก็เลือดเนื้อเชื้อไขของความเป็นสามีภรรยากัน ไว้ชีวิตสุนัขของฉันสักครั้ง! ขอเพียงแค่นายยินยอมที่จะไว้ชีวิตฉัน ต่อไปฉันก็จะเป็นหูตาที่องค์กรพั่วชิงให้นาย! ทุกการเคลื่อนไหวขององค์กรพั่วชิง ฉันจะนายงานให้นายทราบทันที นายให้ฉันทำอะไร ฉันก็จะทำแบบนั้น แบบนี้ ก็ถือเป็นการให้โอกาสฉันเพื่อชดใช้ความผิดในอดีต ยังไงก็ดีกว่าฆ่าฉันทิ้ง!”

เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “นายกับน้าสะใภ้คนนั้นของฉัน น่าจะมีอาจารย์คนเดียวกัน ครั้งนั้นเธอวางกับดักไว้ที่นครนิวยอร์ก ให้องค์กรพั่วชิงฆ่าทั้งตระกูลของคุณตาฉัน เป็นไปไม่ได้ที่นายจะไม่รู้ ตอนนั้น ทำไมนายถึงไม่คิดถึง ความเป็นสามีภรรยาของนายกับน้าเล็กของฉันบ้าง? ทำไมถึงไม่เคยคิดว่า คุณตาฉันเห็นนายเป็นเหมือนลูกแท้ๆ มีบุญคุณใหญ่หลวงต่อนาย?”

เฉินจื้อหมินพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

เรื่องครั้งนั้น เขาย่อมรู้ดี

ดังนั้น เขาไม่กล้าปิดบังใดๆ กล่าวทั้งน้ำตา: “เฉินเอ๋อ ครั้งนั้นเป็นเพราะผู้มีพระคุณต้องการเอาชีวิตทั้งตระกูลของคุณตาคุณยายของเธอ พวกเราทำได้แค่ปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่ง ฉันกับน้าสะใภ้ของเธอ ล้วนเป็นตัวเสริมที่พร้อมจะสละชีพทุกเมื่อ ตอนนั้นที่ไม่ให้ฉันเข้าร่วม เป็นเพราะผู้มีพระคุณคิดว่า หลังจากที่ฆ่าล้างตระกูลอานแล้ว จะต้องมีคนที่เหมาะสมสักคนมารับช่วงต่อกิจการของตระกูลอาน ข้อนี้ฉันเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว ย่อมเหมาะสมยิ่งกว่าน้าสะใภ้ของเธอ ดังนั้นถึงได้ตัดสินใจเป็นข้ออ้างที่เก็บฉันเอาไว้......”

เย่เฉินพยักหน้า: “ไม่ว่ายังไง ชีวิตของคนตระกูลอานที่อยู่ต่อหน้านาย เลือกที่จะถวายความจงรักภักดีต่ออู๋เฟยเยี่ยน เพียงแค่จุดนี้ นายก็สมควรตายอย่างไม่น่าเสียดายแล้ว!”