ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 622
บทที่622
แต่มีจริงรึเปล่า เรื่องนี้ไม่มีใครรู้
ตอนนี้ท่านหงห้ารู้สึกรำคาญเล็กน้อย ตบหน้าจางจื่อโจวแล้วด่าว่า:"มีแต่มึงที่พูดมาก ถ้าพูดมากอีก เชื่อไหมเดี๋ยวกูสลักตำนานเถิงหวางเก๋อให้?"
จากจื่อโจวถูกตบจนมึนงง ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะส่งเสียงอีกเลย จึงได้แต่ร้องไห้ไป ทนกับคมดาบของหงห้าไป
เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสของปลายมีด ที่กรีดผิวหนังบนหน้าผาก และสัมผัสกับกะโหลก ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาแทบจะเป็นลม และมีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง จนทำให้เขาไม่สามารถลืมตาได้เลย
ตอนนี้เขาเสียใจมากเหลือเกิน ถ้ารู้แบบนี้ ไม่ว่าอู๋ตงไห่จะให้เงินมากแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางมาฆ่าหงห้า…...
น่าเสียดาย ที่ในโลกนี้ไม่มียาเสียใจให้กิน ...
ตอนนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้าของอู๋ตงไห่ล้วนกลายเป็นผลงานสลักตัวอักษรบนร่างกาย และใบหน้าทั้งห้าคนนั้นแย่มาก โดยเฉพาะคนสุดท้ายจางจื่อโจว ซึ่งสลักด้วยอักษรแปดตัวโดยตรง หน้าผากไม่พอ จึงต้องยืมใบหน้า ทั้งหน้าดูน่ากลัวมาก
ยิ่งไปกว่านั้น คำที่สลักไว้บนใบหน้าของพวกเขา ล้วนดูหมิ่นตระกูลอู๋ คาดว่าคนของตระกูลอู๋เห็นแล้ว จะระเบิดด้วยความโกรธ
จางจื่อโจวร้องถามว่า:"ท่านอาจารย์ ท่านปล่อยพวกเราไปได้หรือยัง?"
เย่เฉินพูดว่า:"ปล่อยไปได้แน่นอน แต่เพื่อป้องกันไม่ให้พวกนายช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญต่อไป ฉันต้องสั่งสอนพวกนายสักหน่อย!"
พูดจบ เย่เฉินก็จับคนตรงหน้า ทุบแขนสองข้างของเขาด้วยหมัดสองหมัด และคนที่เหลืออีกสองสามคนก็ทำเช่นเดียวกัน
ชั่วพริบตา แขนของคนเหล่านี้ทั้งหมดก็หักหมด
อนาคตถ้าอยากเป็นบอดี้การ์ด นักฆ่า อันธพาล ก็เป็นไม่ได้อย่างแน่นอน คงไม่มีใครจ้างคนพิการแบบนี้มาเป็นบอดี้การ์ด
ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่พวกเขาจะทำร้ายสังคมต่อไปในอนาคต
หลังจากนั้นหงห้าก็ถามอีกครั้ง:"อาจารย์เย่ แล้วอู๋ตงไห่และกับอู๋ซินล่ะครับ?"
เย่เฉินดูเวลาและพูดว่า:"ฉันเดาว่าทั้งห้าคนนี้ ตอนนี้คงจะไปฟ้อง ด่าให้อู๋ตงไห่ฟังแล้ว แต่อู๋ตงไห่เป็นคนที่เลวมาก ถ้าเห็นสถานการณ์ไม่ดี เขาจะหนีไปอย่างแน่นอน บางทีอาจจะพาอู๋ซินกลับซูหางข้ามคืนด้วยซ้ำ"
หงห้าพูดออกมาว่า:"อาจารย์เย่ ถ้าอย่างนั้นเราต้องหาทาง ห้ามปล่อยเสือเข้าป่าสิ!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:"ปล่อยเสือเข้าป่าก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงตระกูลอู๋ก็ไม่ใช่มีเสือแค่สองตัว ปล่อยให้พวกเขากลับไปก่อน ถึงจะนำเสือออกมาให้มากขึ้น วิธีที่ดีที่สุดก็คือ หาโอกาส ฆ่าพวกมันให้หมดในคราวเดียว!"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ถามหงห้าว่า:"นายเคยได้ยินประโยคนี้ไหม?"
หงห้ารีบถามว่า:"อาจารย์เย่ ประโยคไหนครับ?"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:"ครอบครัวเดียวกัน อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมกันถึงจะดีไง!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...