ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 622

บทที่622

แต่มีจริงรึเปล่า เรื่องนี้ไม่มีใครรู้

ตอนนี้ท่านหงห้ารู้สึกรำคาญเล็กน้อย ตบหน้าจางจื่อโจวแล้วด่าว่า:"มีแต่มึงที่พูดมาก ถ้าพูดมากอีก เชื่อไหมเดี๋ยวกูสลักตำนานเถิงหวางเก๋อให้?"

จากจื่อโจวถูกตบจนมึนงง ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะส่งเสียงอีกเลย จึงได้แต่ร้องไห้ไป ทนกับคมดาบของหงห้าไป

เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสของปลายมีด ที่กรีดผิวหนังบนหน้าผาก และสัมผัสกับกะโหลก ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาแทบจะเป็นลม และมีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง จนทำให้เขาไม่สามารถลืมตาได้เลย

ตอนนี้เขาเสียใจมากเหลือเกิน ถ้ารู้แบบนี้ ไม่ว่าอู๋ตงไห่จะให้เงินมากแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางมาฆ่าหงห้า…...

น่าเสียดาย ที่ในโลกนี้ไม่มียาเสียใจให้กิน ...

ตอนนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้าของอู๋ตงไห่ล้วนกลายเป็นผลงานสลักตัวอักษรบนร่างกาย และใบหน้าทั้งห้าคนนั้นแย่มาก โดยเฉพาะคนสุดท้ายจางจื่อโจว ซึ่งสลักด้วยอักษรแปดตัวโดยตรง หน้าผากไม่พอ จึงต้องยืมใบหน้า ทั้งหน้าดูน่ากลัวมาก

ยิ่งไปกว่านั้น คำที่สลักไว้บนใบหน้าของพวกเขา ล้วนดูหมิ่นตระกูลอู๋ คาดว่าคนของตระกูลอู๋เห็นแล้ว จะระเบิดด้วยความโกรธ

จางจื่อโจวร้องถามว่า:"ท่านอาจารย์ ท่านปล่อยพวกเราไปได้หรือยัง?"

เย่เฉินพูดว่า:"ปล่อยไปได้แน่นอน แต่เพื่อป้องกันไม่ให้พวกนายช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญต่อไป ฉันต้องสั่งสอนพวกนายสักหน่อย!"

พูดจบ เย่เฉินก็จับคนตรงหน้า ทุบแขนสองข้างของเขาด้วยหมัดสองหมัด และคนที่เหลืออีกสองสามคนก็ทำเช่นเดียวกัน

ชั่วพริบตา แขนของคนเหล่านี้ทั้งหมดก็หักหมด

อนาคตถ้าอยากเป็นบอดี้การ์ด นักฆ่า อันธพาล ก็เป็นไม่ได้อย่างแน่นอน คงไม่มีใครจ้างคนพิการแบบนี้มาเป็นบอดี้การ์ด

ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่พวกเขาจะทำร้ายสังคมต่อไปในอนาคต