ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 63

บทที่ 63 อู่หลินเฟิง

มองดูฉินเอ้าตงที่ยังคงปากแข็ง เย่เฉินส่ายหน้าไปมา หัวเราะด้วยความเย้ยหยัน：“แม้แต่น้ำเต้าหยกกับฝ้าหยกนายยังแยกแยะไม่ออก? คำโบราณว่าเอาไว้ “หยกทองอยู่ในเก้าทวาร เพื่อไม่ให้คนตายเน่าเปื่อย” คำพูดนี้นายคงจะรู้อยู่มั้ง?”

“หยกทองอะไร คนตาย?” ฉินเอ้าตงมึนงง

เย่เฉินทำสีหน้า “เด็กคนนี้ไม่สามารถสอนได้” ส่ายหน้าแล้วพูด：“แม้แต่อันนี้ก็ไม่รู้หรอ? หยกเก้ากายทวารนายคงเคยได้ยินอยู่มั้ง?”

“หยกเก้ากายทวารอะไร?” ฉินเอ้าตงงงยิ่งกว่าเดิม มองดูเย่เฉินด้วยความมึนงง

ถึงแม้ฉินเอ้าตงจะชอบเล่นวัตถุโบราณ แต่เขาไม่มีความคิดไปศึกษาเรื่องพวกนั้น คนอื่นบอกว่าอะไรดี เขาก็ซื้ออันนั้น แล้วออกไปอวดรวยก็เท่านั้น

“คนโง่！”

เย่เฉินหัวเราะในลำคอแล้วพูด：“ หยกเก้ากายทวาร คือฝ้าหยกที่คนตายใช้ยัดทวารทั้งเก้า หู จมูก ปากและตามีทั้งหมดเจ็ดรู บวกกับรูตรงอวัยวะเพศ รูขับถ่าย รวมทั้งหมดเก้าทวาร"

"คนตาย！！” ฉินเอ้าตงอ้าปากกว้าง ดวงตาเบิกกว้างเป็นวงกลม

เขามองดูหยกที่แขวนอยู่บนคออย่างไม่เชื่อสายตา ขนที่อยู่ด้านหลังลุกซู่ขึ้นมากะทันหัน

ให้ตายสินี่มันเป็นของที่อยู่บนร่างกายคนตาย?

เย่เฉินพูดเย้ยหยัน：“ดูท่านายคงไม่รู้จริงๆ ของที่อยู่ในมือนาย เป็นหยกที่คนตายใช้ยัดรูขับถ่าย ซึ่งก็คือทวารหนัก แต่นายเอามาแขวนไว้บนคอ ไม่รู้สึกเหม็นหรือไง?"

ฉินเอ้าตงไม่พูดอะไรอีก เบิกตากว้างมองดูน้ำเต้าหยกในมือ ความสะอิดสะเอียนเอ่อล้นขึ้นมากะทันหัน

น้ำเต้าหยกนี้ ใช้สำหรับยัดตรงนั้น！

แต่ตนกลับมองมันเป็นของมงคล สวมเอาไว้ที่คอมานานกว่าสามปี......

สิ่งที่ทำให้เขาโมโหที่สุดก็คือ เพราะตนชอบจี้หยกชิ้นนี้มาก จึงชอบคาบเอาไว้ที่ปากเล่น......

ซึ่งมันก็เท่ากับว่า กิน(ขี้)ของคนโบราณ?

"แอว๊ะ！”

ฉินเอ้าตงไม่สามารถทนต่อไปได้แล้ว โค้งตัวลงอาเจียน

กลุ่มคนที่เมื่อกี้ยื้อแย้งกันดู ตอนนี้ต่างพากันมองดูเขาด้วยสายตาเย้ยหยัน

ทั้งยังมีคนดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น หัวเราะเยาะฉินเอ้าตงที่ตาบอด เสียเงินจำนวนมากเพื่อซื้อของอัปมงคลแบบนี้

เย่เฉินพูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก：“ยังมีอีก หยกชิ้นนี้ถูกยัดอยู่ในตัวศพเป็นเวลานาน ดึงดูดพลังชี่พิฆาตเอาไว้มาก ไม่ใช่หยกมงคลเปลี่ยนร้ายเป็นดีอีกแล้ว แต่เป็นของที่อัปมงคลมาก！ ถ้าขืนนายยังใส่ต่อไป เวลาไม่ถึงหนึ่งปีต้องตายอย่างแน่นอน"

สิ้นเสียงของเขา คนที่อยู่รอบตัวฉินเอ้าตง "ครืด" ถอยห่าง กลัวว่าจะแปดเปื้อนความอัปมงคลจากตัวเขา

จางเอ้อเหมาที่ยืนอยู่ข้างฉินเอ้าตง รีบคลุกคลานพร้อมวิ่งไปอยู่อีกด้านหนึ่ง

ถึงแม้เขาจะมีความรู้ไม่มาก หลอกลวงคนอื่นไปวันๆ แต่เขาก็เคยคบค้ากับนักขโมย รู้ว่าสิ่งที่เย่เฉินพูดไม่ได้พูดลอยๆ！

ฉินเอ้าตงเองก็ตกใจ เงยหน้าขึ้นมองเย่เฉิน

สีหน้าของเย่เฉินนิ่งสงบ เอ่ยพูด：“ปีนี้นายทำอะไรก็ไม่ราบรื่นเลยใช่ไหม? เคยประสบอุบัติเหตุจนได้เลือดมาก่อน?"

ฉินเอ้าตงมองดูเย่เฉินด้วยความตกตะลึง เขานิ่งงันไปแล้ว

ปีนี้เขาโชคไม่ดีเท่าไหร่ ตอนต้นปีเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นขับรถฮัมเมอร์ที่รับการชนได้ดี ชีวิตน้อยๆของเขาคงจะเสียไปแล้ว

แต่ว่า คนขับรถตายในที่เกิดเหตุทันที ส่วนเขาซีโครงหักไปสองท่อน นอนโรงพยาบาลนานกว่าครึ่งเดือนถึงจะได้กลับบ้าน

เหงื่อเย็นไหลออกมาเต็มตัวฉินเอ้าตง กระชากสร้อยที่อยู่บนคอออกมา โยนไปให้ไกล

ทุกคนรีบถอยหลังหนี กลัวว่าปัญหาจะเกิดขึ้นกับตน

มองดูท่าทีร้อนตัวของฉินเอ้าตง เย่เฉินหัวเราะในใจ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ตนพูดเตือน ฉินเอ้าตงใส่จี้หยกนี้ต่อไป ไม่เกินปีนี้ ตายอย่างไม่ต้องสงสัย

"แกเป็นใครกันแน่！” ฉินเอ้าตงกัดฟันกรอด จ้องมองเย่เฉินด้วยความโกรธเคือง

คนๆนี้รู้มากเกินไปแล้ว หรือว่าเป็นคนที่ศัตรูส่งมา?