ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 645
บทที่ 645
อู๋ตงไห่รู้สึกว่าชีวิตแทบจะพังทลาย!
ตอนนี้เฮลิคอปเตอร์ก็อยู่เหนือศีรษะตนเองแล้ว ขอแค่มันจอด คนข้างในก็จะพาตนเองกับลูกและสุนัขรับใช้ทั้งห้าคนนี้ขึ้นไป ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็สามารถบินขึ้น ตนเองก็สามารถพาลูกชายกลับบ้านได้แล้ว
เขาอดไม่ได้ที่จะขอร้อง “ผู้จัดการทั่วไปเฉิน คุณก็เห็นว่าเราสองคนพ่อลูกเจ็บมากแล้ว ได้โปรดเข้าใจและสนับสนุน ให้พวกเราขึ้นเครื่องบินกลับซูหางเถอะ บุญคุณยิ่งใหญ่ครั้งนี้ ฉันอู๋ตงไห่จะจดจำไว้ตลอดชีวิต!”
เฉินจื๋อข่ายตะคอกอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องมาใช้ไม้นี้กับฉัน ลองตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตนเองว่า คู่ควรไหม?”
หลังจากพูดจบ เฉินจื๋อข่ายโบกมือ แล้วกล่าวว่า “ฉันได้พูดจบแล้ว ขอแค่เครื่องบินลงจอด ฉันจะให้คนลากนักบินดึงลงมาแล้วหักขามันเสีย อย่าหวังว่าเครื่องบินจะได้บินขึ้นไปอีก แล้วขาอีกข้างของคุณกับลูกชายก็ต้องหักเหมือนกัน!”
อู๋ตงไห่รู้สึกสิ้นหวัง
เขารู้ดี ท่าทีของเฉินจื๋อข่ายนั้นแน่วแน่ ไม่ไว้หน้าตนเองอย่างแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจ และกล่าวด้วยน้ำตานองหน้าว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉิน รอสักครู่ ฉันจะโทรศัพท์หานักบิน .......”
ในขณะที่พูด เขาเดินโซซัดโซเซไปด้านข้าง และขอข้อมูลการติดต่อของนักบินจากบริษัทการบิน แล้วโทรศัพท์ไปหานักบิน
เมื่อนักบินรับสาย รีบกล่าวว่า “สวัสดีครับประธานอู๋ ฉันกำลังเตรียมตัวจะจอดแล้ว! ขอให้คุณโปรดรอสักครู่!”
อู่ตงไห่รีบตอบไปว่า “ห้ามลงจอดเด็ดขาด โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงไม่ให้เฮลิคอปเตอร์ลงจอด!”
เมื่อพูดจบ เขาก็รีบถามต่อไปว่า “ใกล้ ๆแถวนี้ยังมีที่ไหนบ้างที่จะสามารถลงจอดได้บ้าง? ที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เพราะขาของฉันกับลูกชายบาดเจ็บเดินทางไม่สะดวก!”
“โอ้ย....” นักบินกล่าวอย่างอึดอัดว่า “ประธานอู๋ ที่นี่เป็นเขตเมือง นอกจากลานกว้างของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงที่สามารถลงจอดได้ ก็มีแค่ดาดฟ้าของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเท่านั้นที่จอดลงได้อีก”
อู๋ตงไห่รีบกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ ผมจะให้พวกคุณคนล่ะหนึ่งหมื่น หลังจากที่พวกคุณนำเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่โรงเรียนประถมแล้ว คุณนั่งแท็กซี่มารับพวกเราสักครู่ พวกเรามีทั้งหมดเจ็ดคน แล้วพวกเราทุกคนก็บาดเจ็บที่ขาเดินไม่สะดวก”
อีกฝ่ายครุ่นคิดสักพักและกล่าวว่า “ได้ครับ ประธานอู๋ คุณรอสักครู่ หลังจากลงจอดเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะรีบไปรับคุณ”
เฮลิคอปเตอร์ลอยอยู่เหนือศีรษะสักครู่ จากนั้นทะยานขึ้นไปแล้วก็บินจากไป
อู๋ตงไห่ปาดน้ำตาแล้วก็กล่าวกับเฉินจื๋อข่ายว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉิน ตอนนี้คุณพอใจแล้วหรือยัง? ”
เฉินจื๋อข่ายมองเขาอย่างรังเกียจ แล้วกล่าวว่า “พาลูกชายของคุณไสหัวออกไป อย่าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าเหมือนแมลงวันบินว่อนไปมา!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...