บทที่ 648
จากนั้น เย่เฉินก็กล่าวต่อไปว่า “ฉะนั้นคุณคิดว่า คุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่ง จะมาชอบยาจกอย่างผมได้อย่างไร?”
เซียวชูหรันอดไม่ได้จึงถามว่า “แต่..... แต่ว่า ฉันเห็นเธอเคารพคุณมาก! เธอยังลงจากรถแล้วมาเปิดประตูให้คุณเองเลย!”
เย่เฉินตอบฮึ่มคำหนึ่งและกล่าวว่า “ที่เธอเคารพผม เพราะปู่ของเธอเชื่อในตัวผม ปู่ของเธออายุมากแล้ว และเชื่อเรื่องฮวงจุ้ย เชื่อโชคลาภและโชคชะตามาก และผมเป็นคนที่เขาไว้ใจมาก ฉะนั้นเธอจึงเคารพผม ต่อหน้าเธอก็เลยสุภาพกับผม ถ้าเธอละเลยผม ปู่ของเธอกล่าวโทษขึ้นมา คนที่ซวยก็จะเป็นตัวเธอเอง”
เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ
คำอธิบายของเย่เฉิน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ
ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เธอก็ขจัดความสงสัยในใจของเธอออกไปได้มาก
อันที่จริงวันนี้ เธออารมณ์ไม่ดีทั้งวัน
ไปเดินช้อปปิ้งกับต่งรั่งหลิน ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่มีอารมณ์ และจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย
เหตุผลหลักก็คือ เธอมักจะรู้สึกว่า ซ่งหวั่นถิงรู้สึกเหมือนจะคิดอะไรกับเย่เฉินจริง ๆ
ผู้หญิงจะมีสัมผัสที่หกที่แม่นมาก!
เธอมองจากระยะไกล ก็รู้สึกได้ว่าซ่งหวั่นถิงเหมือนจะชอบเย่เฉิน
แต่ว่าเธอก็เดาถูกด้วย!
โชคดีที่สมองของเย่เฉินตอบสนองอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็พูดเพื่อลดคุณค่าตัวเองทันที ถึงจะปกปิดข้อสงสัยนี้ไว้ และผ่านไปได้
เย่เฉินรีบกล่าวว่า “แม่ พอดีวันนี้ผมมีธุระนิดหน่อย แต่แม่วางใจได้ ต่อไปผมจะไม่ทำให้เสียเวลาซื้อผักและทำอาหารล่าช้าอีก”
“นายจำสิ่งที่นายพูดให้ดี!” หม่าหลันกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์
ความเป็นจริงเธอยังโกรธแค้นที่เย่เฉินบอกให้เหอเหลียนบริจาคเงินทั้งหมดเมื่อคราวก่อน
ในนั้นมีเงินสองล้านที่เป็นของเธอ แต่ตอนนี้เงินได้มลายไปหมดสิ้นแล้ว
ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้ว ทำให้ไม่สามารถออกไปเล่นกับเพื่อน ๆได้ เธอทำได้เพียงแค่อยู่บ้านคนเดียวทุกวันอย่างหงุดหงิด ดังนั้นเธอจึงไม่พอใจเย่เฉินมากขึ้นไปอีก
ขณะนี้ เซียวฉางควนได้เดินมา และถามทันใดว่า “เย่เฉิน คฤหาสน์Tomson Riviera ของเรา จะตกแต่งเสร็จเมื่อไหร่?”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...