ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 65

บทที่ 65 ท่านอาจารย์เย่ลงมือ

ฉินกางตกใจกับคำพูดของเย่เฉิน

ครอบครัวแตกสาแหรกขาดมีคนต้องตาย?

ราคาที่ต้องชดใช้มันเจ็บปวดเกินไปรึเปล่า?

สีหน้าฉินกางซีดขาวทันที นานครู่หนึ่งกว่าจะถอนหายใจแล้วเอ่ยพูด：“ชีวิตนี้ผมไม่เคยทำเรื่องละอายต่อใจมาก่อน ทำความดีสั่งสมคุณธรรมทุกวัน ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย"

เย่เฉินยิ้ม พูดขึ้น：“ดูท่าหยกที่คุณอยากจะซื้อเมื่อคราวก่อน ก็เพื่อเรื่องนี้?"

ฉินกางพยักหน้า หนึ่งปีที่ผ่านมานี้ เขาลองมาทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งได้เจอกับเย่เฉิน

เมื่อคราวก่อน เขาคิดว่าเย่เฉินเป็นแค่คนที่ตรวจสอบของล้ำค่าเป็นเท่านั้น จึงไม่ได้สนใจมากนัก

ทว่าวันนี้ เย่เฉินพูดเกี่ยวกับชี่พิฆาตในคำพูดเดียว จึงทำให้เขาเข้าใจ เย่เฉินไม่ใช่คนธรรมดา บางทีความหวังในการช่วยเหลือตระกูลฉิน อาจจะอยู่ที่เย่เฉิน

จากนั้น เขารีบประสานมือหันไปทางเย่เฉิน พูดอ้อนวอน：“ท่านอาจารย์เย่ ท่านอาจารย์ได้โปรดยื่นมือเข้ามาช่วยด้วยเถอะครับ！”

พูดจบ เขารีบพูดกระซิบบอกกับผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย จากนั้นผู้ช่วยก็รีบเดินจากไปทันที

เย่เฉินยิ้มบางเบา พูด：“ประธานฉิน เรื่องของครอบครัวคุณ พวกคุณจัดการกันเองเถอะครับ"

เขากับตระกูลฉินไม่ได้คบค้าเกี่ยวข้องกัน กับฉินกางก็แค่เคยเจอกันครั้งเดียวเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้นฉินเอ้าตงที่อยู่ตรงหน้ายังหาเรื่องตน

ฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างสีหน้าตกตะลึงนั้น มีหน้าตาที่สวยงาม ทั้งหุ่นของเธอยังดีมากด้วย ด้านหน้านูนโตด้านหลังงอนเด้ง อีกทั้งนิสัยยังเผ็ดร้อน มีความแซ่บซ่านของพริกขี้หนูเล็กน้อย

แต่ว่า สวยหรือไม่สวย เกี่ยวอะไรกับตน? หนึ่งไม่ได้เป็นภรรยาของตน สองไม่ได้นอนกับตน

ดังนั้น เย่เฉินจึงไม่มีเหตุผลที่ต้องช่วยตระกูลฉิน

แต่ว่า ฉินกางจะปล่อยโอกาสช่วยตระกูลที่ดีแบบนี้ไปได้ยังไง เขารีบโค้งลำตัวลงแล้วพูดขึ้น：“ท่านอาจารย์ได้โปรดชี้แนะด้วยครับ！”

ฉินกางมองดูเย่เฉินด้วยความจริงใจ โค้งลำตัวเก้าสิบองศา แสดงความถ่อมตนอย่างเต็มเปี่ยมของตน

แต่เย่เฉินยังคงไม่มีท่าทีใดๆ

เมื่อเห็นเย่เฉินนิ่งเฉย ฉินกางตัดสินใจ คุกเข่าลงกับพื้น

ในเวลานี้เอง ฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพนี้ จึงคุกเข่าลงกับพื้นอย่างไม่ลังเล

เธอคุกเข่าตรงหน้าเย่เฉิน ขอร้องอ้อนวอน：“ท่านอาจารย์เย่ เมื่อกี้ฉันเสียมารยาท ทำให้ท่านอาจารย์ต้องโมโห ท่านอาจารย์ได้โปรดอย่าเก็บไปใส่ใจ โชคชะตาของตระกูลฉินอยู่ในมือของท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ได้โปรดยื่นมือมาช่วยด้วยเถอะค่ะ！”

พูดจบ เธอก็หันไปมองฉินเอ้าตงที่ยังยืนโง่เขลา ตบไปที่เขาอย่างแรง ด่าทอ：“ฉินเอ้าตง！ เรื่องนี้นายเป็นคนก่อ！ ของแปลกๆนั่นนายเป็นคนเอากลับมาบ้าน ครอบครัวต้องเดือดร้อนเพราะนยา แม้แต่ท่านอาจารย์เย่นายก็เป็นคนทำให้ขุ่นเคือง รีบหมอบกราบท่านอาจารย์เย่เดี๋ยวนี้！ ขอร้องให้ท่านอาจารย์เย่ช่วย！"

ฉินเอ้าตงตกใจจนโง่ไปแล้วจริงๆ！

เขาคาดไม่ถึงจริงๆ พักหลังตระกูลฉินทำอะไรก็ไม่ราบรื่น ส่วนตนยังประสบอุบัติเหตุจนเลือดตกยางออก สาเหตุมาจากหยกชิ้นนั้น ตอนนี้ตนเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงความผิดได้ ทั้งยังทำให้ท่านอาจารย์เย่ที่เป็นคนเดียวที่สามารถช่วยตระกูลฉินขุ่นเคือง เขากลัวจริงๆหลังจากกลับบ้านไป ต้องถูกคนในครอบครัวทำร้ายจนตายแน่

ด้วยเหตุนี้เขาจึงคุกเข่าลงกับพื้นแล้วหมอบกราบเย่เฉิน พร้อมกับพูดอ้อนวอนขอร้อง：“ท่านอาจารย์ ผมผิดไปแล้วครับท่านอาจารย์！ ผมมีตาแต่ไม่มีแวว ผมไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่รู้จักเจียมตัว ท่านอาจารย์ได้โปรดให้อภัยผมด้วยครับ ช่วยตระกูลฉินของผมด้วย ผมก้มกราบเท่านอาจารย์ครับ......"

ผมจบ หน้าผากของฉินเอ้าตงก็กระทบลงบนพื้นดินโคลน ก้มกราบจนเกิดเสียงดัง

ในเวลานี้เอง ผู้ช่วยของฉินกางวิ่งกลับมา พร้อมกับยื่นกล่องของขวัญให้เขา

ฉินกางรีบรับเอาไว้ จากนั้นยื่นไปตรงหน้าเย่เฉินด้วยความเคารพ พูดด้วยความนอบน้อม ：“ท่านอาจารย์เย่ นี่คือกำไลหยกที่แพงที่สุดในชุ่ยเก๋อซวน มูลค่าหกล้าน ท่านอาจารย์เย่ได้โปรดรับเอาไว้ด้วยครับ！”

เย่เฉินปรายตามองของขวัญในมือฉินกางด้วยแววตาเย็นยะเยือก นั่นคือกำไลหยกน้ำแข็งเก่าแก่อย่างดี น้ำงามมาก มีความโปร่งใสราวกับแก้ว

ถึงแม้จะไม่สามารถเทียบกับสร้อยหยกที่ตนให้ภรรยาเซียวชูหรันเมื่อก่อนหน้านี้ได้ แต่ในฐานะกำไล ถือเป็นกำไลเกือบจะดีที่สุดแล้ว！

คนที่อยู่รอบๆมองดูจนตาลุกวาว กำไลนี้ทุกคนล้วนรู้จัก เป็นกำไลที่แพงที่สุดในชุ่ยเก๋อซวยน มูลค่าประมาณหกล้าน

เห็นได้ว่าเขาต้องการเอาใจเย่เฉินมากขนาดไหนกัน！

แต่ฉินกางให้ผู้ช่วยซื้อคืนและมอบให้ เย่เฉินโดยตรงและยังคงขอร้องเย่เฉินให้ยอมรับมัน