ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 650
บทที่ 650
“เล่นตลกอะไรกันเนี่ย?” หม่าหลันกังวล และด่าว่า “นี่มันอะไรกันเนี่ย ของขวัญที่มอบให้คนอื่นแล้ว ยังอยากจะขอคืนอีก?”
เย่เฉินผายมือออก แล้วกล่าวว่า “ถึงอย่างไรก็เป็นสิ่งที่คนอื่นมอบให้ แม้ว่าเขาจะขอคืน ไม่มอบให้แล้ว พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้? พวกเราเทียบกับพวกเขาไม่ได้!”
หม่าหลันพูดอย่างโมโหว่า “มีอย่างที่ไหน! มอบคฤหาสน์ให้ แต่ไม่มอบเฟอร์นิเจอร์ให้ เชี้ยจริง ๆ!”
เซียวฉางควนกล่าวว่า “เอาล่ะ! คุณควรจะพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ แล้วเลิกจู้จี้จุกจิกได้แล้ว แล้วก็เอาเงินของเราออกมา พรุ่งนี้ไปซื้อเฟอร์นิเจอร์! หลังจากซื้อเฟอร์นิเจอร์แล้ว ฉันจะหาบริษัทรับย้ายบ้านในอาทิตย์หน้า!”
หม่าหลันตื่นตระหนกและกล่าวว่า “ไม่ได้! เรื่องเฟอร์นิเจอร์ถ้ายังตกลงกันไม่ได้ ก็ห้ามย้าย!”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร?” เซียวฉางควนขมวดคิ้วและถาม “เฟอร์นิเจอร์ที่พวกเราจะใช้ พวกเราก็ต้องซื้อเอง คุณยังมีอะไรจะพูดอีก?”
“ฉัน......ฉัน......” หม่าหลันกล่าวด้วยความตื่นตระหนก “ฉันไม่ซื้อ! ถ้าคุณอยากซื้อคุณก็ไปซื้อเอง!”
เซียวฉางควนกล่าวว่า “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร? ฉันจะมีเงินซื้อเฟอร์นิเจอร์ได้อย่างไร? เงินที่ใช้เลี้ยงอาหารค่ำตอนรวมรุ่นลูกเขยก็เป็นคนให้ฉัน!”
“อะไรนะ?!” หม่าหลันระเบิดอารมณ์ทันทีแล้วกล่าวว่า “เย่เฉิน นายเอาเงินสองหมื่นมาจากไหน?!”
เย่เฉินตอบว่า “เงินเก็บส่วนตัว”
“เงินเก็บส่วนตัว?” หม่าหลันกล่าวอย่างโมโหว่า “นายกินของครอบครัวเรา อาศัยอยู่กับครอบครัวเรา ใช้ของครอบครัวเรา นายยังกล้าซ่อนเงินอีก?! บอกมานายยังมีเงินเก็บส่วนตัวอีกเท่าไหร่? เอามาให้ฉันทั้งหมด!”
หม่าหลันกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว คิดอยากจะได้เงินอย่างเดียว เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินมีเงินเก็บส่วนตัว เธอก็กลายเป็นคนโลภทันที!
“อะไรน่ะ?” เซียวฉางควนตะลึงและกล่าวว่า “คุณรู้ไหมว่าคฤหาสน์ใหญ่ขนาดไหน? มี 3 ชั้นอยู่เหนือพื้นดิน และใต้ดินอีก 2 ชั้น พื้นที่รวมมากกว่า 1,000 ตารางเมตร บ้านเดิมเรามีพื้นที่ 100 กว่าตารางเมตร ถ้าย้ายเฟอร์นิเจอร์จากบ้านเก่าไป มันก็ไม่เห็นมีอะไรโดดเด่น?”
หลังจากนั้น เซียวฉางควนก็ชี้ไปที่โซฟาผ้า และกล่าวว่า “ถ้าเอาโซฟาเก่าตัวนี้ไปวางไว้ในห้องนั่งเล่นที่ใหญ่ของTomson Riviera มันเหมือนอะไร? มันไม่เหมาะสมไม่ได้สัดส่วน?”
หม่าหลันรู้สึกร้อนตัว และตอบกลับอย่างหนักแน่นว่า “คุณรู้อะไร? อย่างนี้มันประหยัดเงิน! ไม่อย่างนั้นคฤหาสน์นั้นแค่ซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าก็ต้องเงินหนึ่งล้านกว่าแล้ว! การใช้เสียเงินจำนวนมากก็เพื่อความอยากมีหน้ามีตา? คุณนี่ช่างไม่รู้จักใช้ชีวิตเลย!”
เซียวฉางควนตะลึง.......
ผมอยากมีหน้ามีตา? ผมไม่รู้จักใช้ชีวิตเลย? หม่าหลันคุณยังมีหน้ามาพูดแบบนี้กับฉันอีก?
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...