ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 654

บทที่ 654

ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่อายุมากแล้ว หากเข้าสู่วัยชราจะต้องพึ่งพากัน และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หากหย่ากันในเวลานี้ ทั้งคู่มีความสุขได้ยาก

ที่สำคัญคือหลังจากการหย่าแล้ว พ่อแม่จะอยู่ที่ไหน? บ้านมีเพียงหลังเดียว ถึงแม้ว่าจะมีคฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง แต่คฤหาสน์นั้นคนอื่นมอบให้กับเย่เฉิน เซียวชูหรันรู้สึกเสมอว่า คฤหาสน์นี้พึ่งไม่ได้ ไม่แน่สักวันเขาอาจจะขอคฤหาสน์นี้คืน

ฉะนั้น เมื่อเป็นแบบนี้ จะให้พ่อหรือว่าแม่ออกจากบ้านตัวเปล่า?

อีกอย่าง บริษัทของตนเองก็เพิ่งเริ่มต้น แม้ว่าทุกคนจะสนับสนุนธุรกิจของตัวเอง แต่ก็เป็นแค่บริษัทขนาดเล็กมาก รายได้ก็เข้ามาทีละน้อย ตอนนี้ยังไม่มีเงินที่จะซื้อบ้านอีกหลังหนึ่งให้พ่อหรือให้แม่ เพื่อใช้เป็นสถานที่อยู่ในยามชรา ดังนั้นหากครอบครัวนี้ต้องการแยกจากกันจริง ๆ ก็ต้องแตกกระจายไป และเสียหายด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่อ้อนวอน “โอ้ย พ่อ แม่ก็ยอมรับผิดแล้ว พ่อก็อย่าถือสาแม่เลย ยกโทษให้แม่ครั้งนี้ได้ไหม?”

ขณะพูด ก็รีบกล่าวเสริมอีกประโยคว่า “เงินไม่มีแล้วก็หาใหม่ ตอนนี้บริษัทของฉันกำลังไปได้สวย เชื่อว่าจะมีรายได้มากขึ้นเรื่อย ๆ!”

เซียวฉางควนกล่าวด้วยความโมโหว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของเงินสองล้าน แต่เป็นเรื่องของนิสัย! เธอดูแลเงินเก็บของทั้งครอบครัว แต่เธอไม่มีความรับผิดชอบ เธอกลับเอาเงินไปเสียการพนันจนหมดแล้วก็ไม่ยอมบอกให้พวกเราทราบ เรื่องนี้ฉันจะไม่มีวันให้อภัย!”

จากนั้นเซียวฉางควนก็กล่าวอีกครั้งว่า “ชูหรันลูกลองคิดดู เธอเสียเงินพนันไปทั้งหมดแต่ก็ไม่พูด เผื่อว่าสักวันพ่ออาจประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เหมือนครั้งที่แล้ว และพ่อกำลังจะตาย พ่อรอให้เธอจ่ายเงินเพื่อช่วยชีวิต ปรากฏว่าเธอไม่สามารถเอาเงินออกมาได้ จะทำอย่างไร? แล้วถ้าเรื่องเดียวกันเกิดขึ้นกับลูกหรือเย่เฉิน พ่อควรจะทำอย่างไร?”

“เงินนี้ไม่ได้เป็นเพียงเงินออมของครอบครัวเราเท่านั้น แต่ยังเป็นเงินที่พึ่งพาในอนาคตของเราด้วย! เธอไม่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวเรา คนเช่นนี้ ยังจะเก็บเธอไว้ในบ้านทำไม? ตามความเห็นของพ่อ ตัดความสัมพันธ์กับเธออย่างเด็ดขาดจะดีกว่า เพื่อป้องกันไม่ให้เธอมีโอกาสทำร้ายพวกเราได้อีกในอนาคต!”

เซียวชูหรันถอนหายใจ และตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรดี