ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 654
บทที่ 654
ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่อายุมากแล้ว หากเข้าสู่วัยชราจะต้องพึ่งพากัน และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หากหย่ากันในเวลานี้ ทั้งคู่มีความสุขได้ยาก
ที่สำคัญคือหลังจากการหย่าแล้ว พ่อแม่จะอยู่ที่ไหน? บ้านมีเพียงหลังเดียว ถึงแม้ว่าจะมีคฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง แต่คฤหาสน์นั้นคนอื่นมอบให้กับเย่เฉิน เซียวชูหรันรู้สึกเสมอว่า คฤหาสน์นี้พึ่งไม่ได้ ไม่แน่สักวันเขาอาจจะขอคฤหาสน์นี้คืน
ฉะนั้น เมื่อเป็นแบบนี้ จะให้พ่อหรือว่าแม่ออกจากบ้านตัวเปล่า?
อีกอย่าง บริษัทของตนเองก็เพิ่งเริ่มต้น แม้ว่าทุกคนจะสนับสนุนธุรกิจของตัวเอง แต่ก็เป็นแค่บริษัทขนาดเล็กมาก รายได้ก็เข้ามาทีละน้อย ตอนนี้ยังไม่มีเงินที่จะซื้อบ้านอีกหลังหนึ่งให้พ่อหรือให้แม่ เพื่อใช้เป็นสถานที่อยู่ในยามชรา ดังนั้นหากครอบครัวนี้ต้องการแยกจากกันจริง ๆ ก็ต้องแตกกระจายไป และเสียหายด้วยกันทั้งสองฝ่าย
ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่อ้อนวอน “โอ้ย พ่อ แม่ก็ยอมรับผิดแล้ว พ่อก็อย่าถือสาแม่เลย ยกโทษให้แม่ครั้งนี้ได้ไหม?”
ขณะพูด ก็รีบกล่าวเสริมอีกประโยคว่า “เงินไม่มีแล้วก็หาใหม่ ตอนนี้บริษัทของฉันกำลังไปได้สวย เชื่อว่าจะมีรายได้มากขึ้นเรื่อย ๆ!”
เซียวฉางควนกล่าวด้วยความโมโหว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของเงินสองล้าน แต่เป็นเรื่องของนิสัย! เธอดูแลเงินเก็บของทั้งครอบครัว แต่เธอไม่มีความรับผิดชอบ เธอกลับเอาเงินไปเสียการพนันจนหมดแล้วก็ไม่ยอมบอกให้พวกเราทราบ เรื่องนี้ฉันจะไม่มีวันให้อภัย!”
จากนั้นเซียวฉางควนก็กล่าวอีกครั้งว่า “ชูหรันลูกลองคิดดู เธอเสียเงินพนันไปทั้งหมดแต่ก็ไม่พูด เผื่อว่าสักวันพ่ออาจประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เหมือนครั้งที่แล้ว และพ่อกำลังจะตาย พ่อรอให้เธอจ่ายเงินเพื่อช่วยชีวิต ปรากฏว่าเธอไม่สามารถเอาเงินออกมาได้ จะทำอย่างไร? แล้วถ้าเรื่องเดียวกันเกิดขึ้นกับลูกหรือเย่เฉิน พ่อควรจะทำอย่างไร?”
“เงินนี้ไม่ได้เป็นเพียงเงินออมของครอบครัวเราเท่านั้น แต่ยังเป็นเงินที่พึ่งพาในอนาคตของเราด้วย! เธอไม่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวเรา คนเช่นนี้ ยังจะเก็บเธอไว้ในบ้านทำไม? ตามความเห็นของพ่อ ตัดความสัมพันธ์กับเธออย่างเด็ดขาดจะดีกว่า เพื่อป้องกันไม่ให้เธอมีโอกาสทำร้ายพวกเราได้อีกในอนาคต!”
เซียวชูหรันถอนหายใจ และตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรดี
เมื่อหม่าหลันได้ยินประโยคนี้ เธอก็ตะโกนว่า “เซียวฉางควน คุณจะบังคับให้ฉันตายจริง ๆใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันก็กระโดดลงไป ทำให้คุณรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต!”
พูดจบ เธอก็วิ่งไปถึงระเบียนแล้ว เปิดหน้าต่าง จะปืนออกไปข้างนอก
เซียวชูหรันรีบกอดเอวของเธอไว้ ร้องไห้และกล่าวว่า “แม่จะทำอะไร มีเรื่องอะไรเราคุยกันดี ๆได้ไหม......”
หม่าหลันร้องไห้อย่างหนัก และกล่าวว่า “ยังจะพูดอะไรได้อีก พ่อของลูกใจร้ายอยากให้แม่ตาย แม่ยังจะมีหน้าอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไร!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...