ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 68

บทที่ 68 เซียวไห่หลงเสแสร้งแกล้งทำ

เมื่อเห็นเซียวไห่หลงโทรมา ต่งรั่งหลินไม่อยากรับสายเท่าไหร่

เธอไม่รู้สึกดีอะไรกับเซียวไห่หลง อีกทั้ง เธอมองแรงจูงใจของเซียวไห่หลงออก เขาอยากตีสนิทกับตน เพื่อดึงดูดความสนใจจากตน

แต่ว่า ตนไม่ได้รู้สึกสนใจคนแบบนี้จริงๆ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสาย

ทว่าเซียวไห่หลงกลับไม่ยอมแพ้ หลังจากโทรติดต่อกันหลายครั้ง ต่งรั่งหลินจึงรับสายด้วยความจนปัญญา เอ่ยถามเสียงเย็นยะเยือก：“ไห่หลง คุณมีธุระ?"

เซียวไห่หลงรีบพูด：“รั่งหลิง ผมได้ยินว่าคุณย้ายไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดแล้ว?"

ต่งรั่งหลินถามด้วยความสงสัย：“ทำไมข่าวของคุณถึงไวจริงๆนะคะ?"

เซียวไห่หลงยิ้ม：“ผมมีเพื่อนหลายคนทำงานที่ตี้เหากรุ๊ปของคุณ บอกว่าได้รับประกาศใหม่จากบริษัท ดังนั้นจึงบอกผม"

"อื้ม" ต่งรั่งหลินพูด：“ใช่ค่ะย้ายไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดแล้ว"

"ยินดีด้วยนะครับ！” เซียวไห่หลงพูดด้วยความดีใจ：“ตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งที่มีอำนาจ มีอนาคตก้าวไกล！ครั้งนี้โชคดีของคุณมาถึงแล้วจริงๆครับ！"

ต่งรั่งหลินพูดเสียงเรียบ：“ขอบคุณ"

เซียวไห่หลงพูดขึ้นอีก：“รั่งหลิน คุณดูสิ คุณมาเมืองจินหลิงได้สักพักแล้ว ก่อนหน้านั้นตอนอยู่ที่เทียนเซียงฝู่ ทะเลาะกันไม่ดีเท่าไหร่ เพื่อแสดงความเสียใจของผม ผมอยากเลี้ยงข้าวคุณ ประจวบเหมาะวันนี้คุณย้ายตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด เป็นวันที่ดี ควรจะฉลองสักหน่อย คุณคิดว่ายังไงครับ?"

ต่งรั่งหลินเอ่ยปากพูดปฏิเสธ：“แต่ว่าวันนี้ฉันอาจจะต้องทำงานล่วงเวลา......"

เซียวไห่หลงพูด：“รั่งหลิน เรื่องดีๆก็ต้องฉลองให้ทันเวลาสิครับ ไม่อย่างนั้น วันพรุ่งนี้ก็ไม่รู้สึกถึงความสุขนี้แล้ว คุณเองก็ไม่มีเพื่อนในเมืองจินหลินเท่าไหร่ ผมว่าพวกเราสองคนไปฉลองด้วยกันดีกว่า ไม่ต้องเรียกคนอื่น เงียบหน่อย คุณคิดว่ายังไงครับ?"

ต่งรั่งหลินหวั่นไหวเล็กน้อย

พูดตามจริง เธออยากจะฉลองมากจริงๆ

แต่ว่า เซียวชูหรันไม่มา เธอจึงไม่รู้จะไปฉลองกับใคร

ตอนนี้เซียวไห่หลงเป็นฝ่ายโทรมาเอง ถือว่าเป็นตัวเลือกหนึ่งที่มีอยู่ของตน

ถึงแม้เซียวไห่หลงคนนี้จะหน้าซื่อใจคดไปสักหน่อย แต่ฉลองสองคน ดีกว่าฉลองหนึ่งคน

เมื่อคิดได้แบบนี้ ต่งรั่งหลินจึงพูด：“ถ้าอย่างนั้นคุณส่งที่อยู่มาให้ฉันนะคะ"

"ครับ ผมจองร้านอาหารจินหลิงไว้แล้ว หลังจากที่คุณไปถึง แจ้งชื่อผมก็พอแล้วครับ"

ต่งรั่งหลินพยักหน้า พูด：“ค่ะ เดี๋ยวฉันไป"

……

ต่งรั่งหลินออกจากบริษัท นั่งรถไปยังร้านอาหารจินหลิง

ถึงแม้ที่นี่จะไม่สามารถเทียบกับเทียนเซียงฝู่ได้ แต่ก็ถือว่าเป็นร้านอาหารหรูในเมืองจินหลิง

เซียวไห่หลงในตอนนี้สวมชุดสูท เซทผม ยืนอยู่ตรงหน้าประตูอย่างมีสง่า รอต่งรั่งหลิน

เพียงแต่ ในมือของเขามีผ้าพันแผล ทำลายบุคลิกที่เขาพยายามสร้างขึ้นมา

ต่งรั่งหลินแต่งกายด้วยชุดไปรเวท สวมกางเกงยีนส์ ใบหน้าอ่อนเยาว์สดใส ตอนที่เธอเดินลงมาจากรถยนต์ ดึงดูดทุกสายตาให้หันไปมอง

เซียวไห่หลงรู้สึกเป็นเกียรติมาก รีบเดินไปต้อนรับ พร้อมกับพูด：“รั่งหลิน วันนี้คุณสวยมากเลยครับ เชิญเข้าครับ ทุกอย่างเตรียมเอาไว้หมดแล้ว"

"ขอบคุณค่ะ" ต่งรั่งหลินยิ้มตามมารยาท

เมื่อทั้งสองนั่งลง อาหารก็เสิร์ฟจนครบอย่างรวดเร็ว

เซียวไห่หลงบอกให้บริกรเปิดไวน์แดงชั้นดี พูดแสดงความยินดี：“รั่งหลิน วันนี้เป็นวันที่ดี ไม่ว่ายังไงก็ต้องดื่มไวน์ฉลองกันหน่อย！”

ต่งรั่งหลินรีบพูด：“ไม่ดื่มไวน์แล้วค่ะ ดื่มแค่น้ำผลไม้ก็พอแล้วมั้ง"

"ได้ยังไงครับ！”

เดิมทีเซียวไห่หลงยังอยากอาศัยโอกาสนี้มอมเหล้าต่งรั่งหลิน ดูว่าจะมีโอกาสลงมือหรือเปล่า ทว่าสุดท้ายต่งรั่งหลินกลับปฏิเสธในการดื่ม ทำให้เขาผิดหวังมาก