ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 741

บทที่ 741

ต่งรั่งหลินก็สัมผัสกับความอบอุ่นที่เย่เฉินมาเช็ดน้ำตาให้ พร้อมกับฟังคำสารภาพรักอันหนักแน่นที่เขามีต่อเซียวชูหรัน ในใจก็เจ็บปวดอย่างมาก

เธอพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “เย่เฉิน ถ้าชูหรันรักคุณจริงล่ะก็ ฉันก็จะไม่มากวนใจคุณอีก แต่ว่าคุณก็รู้ดีว่าเธอทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับปู่ของเธอ ถึงได้มาอยู่กับคุณ คุณคิดว่าความรักแบบนี้ คุณหนักแน่นอยู่ฝ่ายเดียวมันคุ้มค่าหรือ? ทำไมไม่เลือกทางเดินให้ตัวเองล่ะ แล้วก็ให้ชูหรันเลือกทางเดินตนเองด้วย? ”

พูดจบ เธอก็สะอื้นไห้ออกมา แล้วถามเขาว่า “ฉันมีตรงไหนสู้ชูหรันไม่ได้? คุณบอกฉันมาสิ ฉันจะพยายามทำให้ได้เท่าเธอ คุณอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธฉันแบบนี้ ให้โอกาสฉันได้ไหม? ”

เย่เฉินลุกขึ้น แล้วส่ายหัวพูดว่า “รั่งหลิน ความคิดของผู้ชายนั้น บางครั้งคุณก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้หรอก ชูหรันมีบุญคุณกับผม ก็เหมือนกับที่คุณรู้สึกว่าผมมีบุญคุณต่อคุณนั่นแหละ แค่จุดนี้ ก็เพียงพอที่จะให้ผมอยู่ข้างกายเธอแล้ว ส่วนเธอจะรักผมหรือไม่นั้น เรื่องนี้ผมไม่อยากรีบคิดอะไรให้มันชัดเจน ผมยังมีเวลาอีกมาก สามารถค่อยๆ ทำความเข้าใจไป เพื่อค้นหาหรือเปลี่ยนแปลงมัน ก็เหมือนที่คุณทำกับผม ต่อให้ผมบอกคุณไปหลายครั้งแล้ว ว่าผมแต่งงานแล้ว และไม่สนใจผู้หญิงที่นอกเหนือจากชูหรัน คุณก็ยังมาสารภาพรักกับผมอีกไม่ใช่หรือ? ”

ต่งรั่งหลินก็เริ่มเข้าใจขึ้นได้

จริงๆ แล้ว ที่เย่เฉินรู้สึกกับเซียวชูหรัน ก็เหมือนกับที่ตนเองรู้สึกกับเย่เฉินนั่นเอง

ถ้าพูดแบบนี้ เธอก็กระจ่างขึ้นมาทันที

แต่ทว่า หลังจากที่กระจ่างใจแล้ว ในใจเธอก็เจ็บปวดเหมือนกัน

ไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็ไม่ยอมปล่อยชูหรันไป และไม่ว่าอย่างไรต่งรั่งหลินก็ไม่ยอมปล่อยเย่เฉินไปเหมือนกัน

ดังนั้น เธอก็เลยเช็ดน้ำตา แล้วมองเย่เฉิน พร้อมกับพูดอย่างตั้งมั่นว่า “คุณไม่ยอมปล่อยชูหรัน ฉันก็ไม่ยอมปล่อยคุณไปเหมือนกัน ในเมื่อคุณสามารถรอชูหรันได้ ฉันก็รอคุณได้เหมือนกัน!จะต้องรอนานเท่าไรก็ไม่เป็นไร ฉันจะรอต่อไป!”

เย่เฉินก็ถอนหายใจ “งั้นก็ได้ ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ผมก็จะเคารพการตัดสินใจของคุณ”

พูดจบ เย่เฉินก็ดูเวลา แล้วพูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับห้องไปพักผ่อนเถอะ”

ต่งรั่งหลินพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะนั่งอยู่ที่นี่สักหน่อย”

เย่เฉินก็ส่งเสียงตอบไป แล้วก็เดินขึ้นชั้นบนไป

หลังจากเย่เฉินไปแล้ว ต่งรั่งหลินก็นั่งที่โซฟา ในใจก็หลากหลายความรู้สึก

มีทั้งรู้สึกน้อยใจ ไม่สบายใจ ปวดใจ หลงรัก หลากหลายความรู้สึกผสมปนเปอยู่ในหัว ทำให้เธอสับสนวุ่นวายไม่สิ้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน