ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 740
บทที่ 740
เซียวชูหรันก็ไม่ได้ฟังเลย โบกปัดไปแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว ฉันจะกลับไปสงบสติอารมณ์ตัวเองในห้องเสียหน่อย”
พูดจบ ตนเองก็เดินขึ้นบันไดไป
เย่เฉินเห็นเธอเดินหายไปจากมุมบันได ก็ถอนหายใจออกมา
ดูเหมือนว่า หม่าหลันคนนี้ จะจัดการยากจริงๆ
ฆ่าไม่ได้ ให้หายตัวไปก็ไม่ได้ รอเธอรับกรรมให้สาสม ก็คงต้องปล่อยตัวออกมา
แต่ว่า จะให้เธอกลับมาก็มีเรื่องเยอะ จะทำอย่างถึงจะให้เธอปิดปากเงียบดี?
ใช้การสะกดจิตงั้นหรือ?
ก็ไม่น่าได้！
เพราะว่าผลกระทบของการสะกดจิต ถ้าคนคนหนึ่งทำตามสิ่งที่สะกดจิตไว้ ก็จะสูญเสียความรับรู้
เหมือนกับอู๋ฉี ตนเองสะกดจิตเขาไปว่าให้กินข้าวทุกหนึ่งชั่วโมง ตอนที่กินข้าว ก็คือการทำตามสะกดจิตของตนเอง ตอนนั้น เขาก็จะลืมความเป็นตัวตนของตัวเอง ในหัวคิดแต่จะกิน กินยิ่งเยอะยิ่งดี
แต่ว่า พอกินอิ่ม การสะกดจิตก็จะสิ้นสุดลง เขาก็จะกลับมาเป็นสติของตนเอง ตอนนั้น เขาก็ยังเป็นตัวเขาเอง ยังเป็นอู๋ฉีคนเดิม
ดังนั้นก็เลยทำอะไรไม่ถูกอย่างมาก ถ้าตนเองสะกดจิตให้หม่าหลันไม่พูดพล่าม งั้นการสะกดจิตมันก็จะต้องเกิดขึ้นตลอดเวลา
แบบนั้นล่ะก็ หม่าหลันก็จะไม่ใช่หม่าหลัน เธออาจจะกลายเป็นคนบ้าน หรือไม่ก็เป็นคนบ้าที่ไม่ได้สติ
จะเทียบชาติตระกูล อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นลูกหลานของตระกูลต่งแห่งเย่นจิง ชาติตระกูลดีกว่าตระกูลเซียวเสียอีก
อีกอย่าง ตนเองก็ได้เผยความในใจไปนานแล้ว ตนเองรักเขาจริงๆ หวังว่าจะได้อยู่กับเขา แต่ทำไมเขายังปกป้องผู้หญิงที่ไม่รักเขาด้วย?
พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็ถามเย่เฉินด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยว่า “เย่เฉิน คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันคิดอย่างไรนะ คุณไม่มีความรู้สึกอะไรกับฉันแม้แต่น้อยเลยหรือ?”
พอเย่เฉินได้ยินเธอพูดดังนั้น ก็หัวเสียเล็กน้อย แล้วพูดว่า “รั่งหลินคุณเป็นเพื่อนสนิทของชูหรัน ชูหรันก็เป็นภรรยาผม ดังนั้นผมก็เหมือนกับชูหรัน ที่นับว่าคุณเป็นเพื่อน ในโลกนี้มีผู้ชายดีๆ มากมาย คุณไม่จำเป็นต้องมาฝากความหวังไว้ที่ผมคนเดียว ผมแต่งงานแล้ว”
ต่งรั่งหลินก็ตาแดง น้ำตาเม็ดเท่าถั่วเหลืองก็ร่วงหล่นลงมาจากดวงตา เธอปาดน้ำตาอย่างแข็งแกร่ง พูดว่า “ที่คุณแต่งงาน มันไม่ใช่การแต่งงานหรอก ละครฉากนี้มันแสดงมา3ปีแล้ว ช้าเร็วมันก็ต้องสิ้นสุดลง！พอถึงตอนนั้นคุณจะทำอย่างไร? หรือจะแสดงต่อบนเวทีคนเดียวงั้นหรือ?”
เย่เฉินมองเธอ แล้วยิ้มเบาๆ ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่สีหน้าก็ยังคงหนักแน่น แล้วพูดว่า “เชื่อผมเถอะ ละครฉากนี้มันจะไม่จบลงอย่างแน่นอน！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...