ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 739
บทที่ 739
เดิมที เซียวชูหรันยังมองไม่ออกว่าเซียวฉางควนไปดื่มเหล้ามา
แต่หลังจากที่เข้าไปใกล้ ก็ได้กลิ่นเหล้าบนตัวเขา ก็เลยโมโหขึ้นมา！
ปกติแล้วพ่อชอบดื่มเหล้านิดหน่อย เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ที่สำคัญก็คือ ก็เห็นอยู่ว่าไปตามหาแม่ที่บ่อนไพ่นกกระจอก ทำไมถึงไปดื่มเหล้ามาได้？！
นี่มัน....แสดงว่าเขาไม่ได้ไปตามหาแม่เลย แต่ไป......ดื่มเหล้า！
พอเซียวฉางควนได้ยินว่าเซียวชูหรันบอกว่าตนเองดื่มเหล้ามา ก็รีบปิดปาก แล้วถอยหลังไป รีบอธิบายอย่างร้อนรนว่า “แกอย่าพูดมั่วไป พ่อไม่ได้ดื่มเสียหน่อย！”
“พ่อแหละพูดมั่ว！” เซียวชูหรันโกรธจนกระทืบเท้า “หนูได้กลิ่นเหล้าบนตัวพ่อแล้ว！ตอนออกไปยังไม่มี แต่ตอนนี้มีกลิ่น！แสดงว่าระหว่างนี้ต้องไปดื่มเหล้ามา！”
พูดไป เธอก็จ้องมองคอเสื้อของเซียวฉางควน เห็นว่ามีรอยหยดน้ำมัน ก็โกรธจนตาแดง “แม่หายตัวไป ยังหาไม่พบ พ่อไม่เพียงไม่ออกไปตามหา แต่ยังไปดื่มไปกินอีก พ่อดีใจมากสินะคะ！”
เซียวฉางควนก็พูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “ไอ้หยา มันเอ่อ......พ่อ......พ่อเปล่านะ.....”
เซียวชูหรันพูดอย่างหัวเสียว่า “พ่อคะ คิดว่าหนูจะเชื่อพ่อหรือคะ?”
เซียวฉางควนก็รู้ว่าคงจะแก้ตัวไม่ได้ ก็เลยหันไปมองเย่เฉิน แล้วพูดว่า “เย่เฉินมันให้พ่อไปน่ะ”
พูดจบ ก็รีบส่งสายตาให้เย่เฉิน มันมีความหมายว่า ลูกเขยคนดี เรื่องซวยนี้ แกต้องช่วยพ่อด้วยนะ
เย่เฉินก็ฉลาด พยักหน้าตอบไปอย่างไม่ลังเลว่า “ใช่แล้วๆ พ่อพูดถูกแล้ว ผมเป็นคนชวนพ่อไปดื่มจริงๆ”
จริงๆแล้วเย่เฉินรู้ดี เพราะถึงอย่างไรตนเองก็ไม่ได้ดื่มเลย แต่เซียวฉางควนก็มึนๆ แล้วมาพูดตอนนี้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะเย่เฉิน เซียวชูหรันก็จะยิ่งไม่เชื่อ
จากนั้นเขาก็เลยได้แต่ขอโทษอย่างจริงใจ “คุณภรรยา ผมขอโทษ เรื่องนี้ผมคิดน้อยไปหน่อย ตอนนั้นพ่อบอกว่าห้ามบอกคุณ ผมก็ไม่อาจจะบอกคุณในสายโทรศัพท์ได้เลย”
ตอนที่พูดคำนี้ เย่เฉินไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย
ถึงอย่างไรก็ถูกโยนปัญหามาเอง ตอนนี้พ่อตาไม่อยู่ งั้นก็โยนปัญหาไปที่เขาจะเหมาะที่สุด
เซียวชูหรันก็เชื่อคำพูดของเย่เฉิน คิดว่าทั้งหมดต้องเป็นความคิดของพ่อแน่ๆ อีกอย่างเย่เฉินก็มีพ่ออยู่ข้างๆ ด้วย ไม่อาจจะพูดความจริงกับเธอได้
ถึงแม้จะหายโกรธไปบ้าง แต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกไม่ดี เธอก็เลยถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วก็พูดอย่างเสียใจว่า “เย่เฉิน ตอนนี้แม่ฉันหายตัวไป พ่อก็ไม่สนใจ คุณก็ไม่สนใจ ฉันแค่คนเดียว จะทำอย่างไรดีเนี่ย......ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ชีวิตหลังจากนี้ ฉันจะอยู่อย่างไร? ฉันตายก็คงจะไม่ให้อภัยตัวเด็ดขาด！”
เย่เฉินก็รีบเข้าไปปลอบว่า “คุณอย่าเพิ่งคิดมาก แม่คุณจะต้องไม่เป็นอะไร”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...