ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 749

บทที่ 749

ภาษาจีนของพอลก็ดีจริงๆ ถ้าหลับตาฟังล่ะก็ ฟังแทบไม่ออกเลยว่าเป็นชาวต่างชาติ เย่เฉินก็อึ้งอย่างมาก ก็เลยเช็คแฮนด์ทักทายไปด้วย ชื่นชมไปด้วยว่า “ภาษาจีนของคุณพอลไม่มีที่ติจริงๆ เลยนะครับ”

พอลก็ยิ้มอย่างถ่อมตัว แล้วพูดว่า “คุณเย่ชมกันเกินไปแล้วครับ！”

เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดขึ้นว่า “เอ่อเหม่ยฉิง ผมจองห้องอาหารที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงไว้แล้ว พวกเราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ ต้อนรับคุณกับลูกชายคุณเสียหน่อย！”

หายเหม่ยฉิงก็ยิ้มพูดว่า “ต้องขอบคุณพ่อตาลูกเขยคู่นี้มากๆ เลยนะ มาตั้งไกลเพื่อมารับพวกเรา ยังเลี้ยงข้าวพวกเราอีก........”

“ไม่เป็นไรๆ ！” เซียวฉางควนก็ยิ้มๆ แล้วอดทนรอพูดไม่ได้ว่า “พอดีว่าพวกเราขับรถมาพอดีเลย พวกเราก็ไปกันเลยเถอะ”

“ได้เลย” หายเหม่ยฉิงพยักหน้า จากนั้นก็พูดกับพอลว่า “ลูกแม่ ไปบอกคนขับรถที่สิ ว่าพวกเราจะไม่นั่งรถของบริษัทแล้ว เดี๋ยวจะนั่งรถของคุณอาเซียว”

พอลก็ยิ้มพูดว่า “ได้ครับแม่ เดี๋ยวผมโทรหาคนขับรถเลย ให้เขาเอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่โรงแรมก่อน”

“จ่ะ！”

พอลก็พูดกับเซียวฉางควนและเย่เฉินอย่างเคารพว่า “คุณเซียว คุณเย่ครับ เดี๋ยวรอผมสักครู่นะครับ ผมขอโทรศัพท์ครู่เดียว ขอโทษทีนะครับ！”

เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา พอลช่างเป็นเด็กดีจริงๆ มีมารยาทดีมาก ไม่ต้องเกรงใจกับอาแบบนี้ก็ได้”

พอลก็ยิ้มพูดว่า “ไม่ได้ครับ ต้องเกรงใจ”

พูดจบ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็โทรออกไป

เซียวฉางควนก็ถามหายเหม่ยฉิงอย่างสงสัยว่า “เหม่ยฉิง คุณกลับประเทศมากับลูกชาย ยังจ้างคนขับรถในประเทศจีนด้วยหรือ? ”

หายเหม่ยฉิงก็พยักหน้า “หลังจากที่พ่อของพอลเขาเสียไป ฉันก็อยากกลับประเทศตลอดเวลา แต่พ่อของตาพอลเขาทิ้งบริษัทไว้ให้ พอลเขาบอกว่าไม่อาจจะทิ้งบริษัทน้ำพักน้ำแรงของพ่อเขาไปได้ ดังนั้น ครึ่งปีก่อน ก็ได้ค่อยๆ ย้ายงานมาไว้ที่ในประเทศแล้ว”