ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 811

เซ่เหวินหรูที่เมื่อกี้ยังดูถูกเซียวฉางควน รู้สึกอิจฉามากขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้

ไม่ว่าในกรณีใด ลูกเขยของเขาสามารถทำให้ลุงวีมีความใส่ใจและให้เกียรติ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าเซียวฉางควนมีความสำคัญมากกว่าตัวเขาในสายตาของลุงวี

เขาถามเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขาเกี่ยวกับภูมิหลังลูกเขยของเซียวฉางควน ซึ่งบังเอิญได้อีกฝ่ายเคยเข้าร่วมการรวมตัวของชั้นเรียนครั้งก่อน ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดว่า:"ลูกเขยของฉางควนดูเหมือนจะเป็นคนเร่ร่อน เห็นว่าเป็นสามีอยู่บ้านเต็มเวลา แต่มันทำอะไร เราไม่รู้จริงๆ"

ยังไงเซ่เหวินหรูก็ทำธุรกิจและได้เห็นโลกกว้าง

เขาแค่มองจากทัศนคติของลุงวี เขาตระหนักว่าเขาต้องไม่ประมาทลูกเขยของเซียวฉางควน

บางทีอีกฝ่ายอาจจะยังมีแบ็คมากมาย มิฉะนั้นลุงวีคงไม่ให้เกียรติได้ขนาดนี้

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกกังวลและกลัวหลังจากเยาะเย้ยเซียวฉางควนเมื่อสักครู่นี้

นอกเหนือจากสิ่งอื่นใด ด้วยทัศนคติที่เคารพนับถือของลุงวี จะเห็นได้ว่าถ้าเขาทะเลาะกับเซียวฉางควน ลุงวีก็ไม่เข้าข้างตนอย่างแน่นอน

ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เซียวฉางควนด้วยความกลัว ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า:"ฉางควน เมื่อกี้ฉันขอโทษด้วย พวกนั้นล้วนเป็นคำพูดที่โกรธเคือง นานอย่าใส่ใจเลย ทุกคนก็เป็นเพื่อนเก่า มีอะไรพูดตรงๆก็จบ ใช่ไหม?"

เซียวฉางควนรู้ดีอยู่ในใจว่า เมื่อกี้เซ่เหวินหรูยังหยิ่งทะนง และทันใดนั้นก็กลายเป็นคนสุภาพ แล้วยังเริ่มมาขอโทษตัวเอง ก็คงเป็นเพราะการกระทำของลุงวีทำให้เขารู้ว่า เขาไม่ได้หาเรื่องได้ง่ายๆ

เดิมทีเขาไม่อยากปล่อยเซ่เหวินหรูไปง่ายๆ แต่ทันใดนั้นหานเหม่ยฉิงก็พูดขึ้นว่า:"ฉางควน เป็นเพื่อนร่วมชั้น เรื่องไม่ดีเมื่อกี้ก็อย่าไปพูดถึงอีกเลย"

เซียวฉางควนพยักหน้าและพูดกับเซ่เหวินหรูว่า:"ในเมื่อเหม่ยฉิงพูดแล้ว ฉันจะไม่พูดถึงมันอีกต่อไป ฉันเป็นคนที่ถ้าไม่ทำฉัน ฉันก็จะไม่ทำ ถ้านายไม่หาเรื่องฉันอีก ฉันจะปล่อยนายไปแน่นอน"