ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 810
ทันใดนั้นพอลก็มองดูฝูงชนและพูดว่า:"ลุงๆป้าๆ ฉลองกันเถอะ ผมจะออกไปก่อน"
หลังจากพูดจบ เขาก็พูดกับเซียวฉางควนเป็นพิเศษ:"ลุงเซียว ผมไปก่อนนะ"
เซียวฉางควนมองพอลราวกับว่าเขากำลังดูลูกชายและพูดอย่างเมตตากรุณา:"ได้ได้ได้ งั้นนายไปเถอะ!"
ในเวลานี้ลุงวีเห็นเซียวฉางควนและเขารู้สึกประหลาดใจและพูดว่า:"โอ้ คุณคือคุณเซียวใช่ไหม?"
เซียวฉางควนไม่คิดมาก่อนเลยว่าลุงวีที่ใครๆก็รู้จัก ซึ่งเป็นพ่อบ้านของตระกูลซ่งจะรู้จักเขาด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงแปลกใจและถามว่า:"คุณ...คุณรู้จักผมได้อย่างไร?"
ลุงวีพูดด้วยความเคารพ:"คุณเซียว ขอบอกว่า อาจารย์เย่มีบุญคุณต่อตระกูลซ่ง ทุกคนในตระกูลซ่งรู้สึกขอบคุณสำหรับความกรุณาของอาจารย์เย่ จะกล้าลืมได้อย่างไร! คุณเป็นพ่อตาของอาจารย์เย่ ผมจะไม่รู้จักคุณได้ไง?"
เซียวฉางควนก็นึกขึ้นได้!
ที่แท้ก็ไว้หน้าลูกเขยของเขาเย่เฉิน…
ลูกเขยของตนยิ่งอยู่หลอกยากขึ้นเรื่อยๆ ที่แท้คิดว่าเขาหลอกท่านหงห้า หลอกหวังเจิ้งกางพวกนั้นก็สุดยอดมากแล้ว ไม่นึกเลยว่าเขาจะหลอกตระกูลซ่งตระกูลใหญ่ที่สุดในเมืองจินหลิงได้
พอลอยู่ข้างๆฟังจนตกใจ เขารู้ดีว่าอาจารย์เย่ที่ลุงวีพูดถึงคือเย่เฉินแน่นอน
แต่เขาไม่คิดว่าเย่เฉินจะเจ๋งขนาดนี้
แม้แต่หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลซ่งลุงวี ก็เรียกเขาว่าอาจารย์เย่ด้วยความเคารพ
ตระกูลเซียวไม่ไหวตั้งนานแล้ว และตอนนี้ก็จบไปแล้ว เซียวฉางควนจะต้องไม่มีทุนเอง ก็แค่ไอ้ยาจกเท่านั้นเอง
แต่ทำไมลุงวีถึงต้องเคารพไอ้ยาจกนี้ด้วย?
เป็นเพราะลูกเขยของเขาที่ชื่ออาจารย์เย่หรือเปล่า? !
เมื่อคิดเช่นนี้ เซ่เหวินหรูก็สงสัยเกี่ยวกับลูกเขยของเซียวฉางควน
ดังนั้นเขาจึงถามเพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ถัดจากเขาด้วยเสียงต่ำๆ:"ลูกเขยของเซียวฉางควน คือใครกันแน่?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...