ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 833
ถึงหานเหมยฉิงจะหน้าแดงเล็กน้อย แต่ก็รับไมค์มาอย่างไม่เขินอาย หัวเราะว่า “ทุกคนอย่าเข้าใจผิด ก็แค่ร้องเพลงด้วยกันเท่านั้นเองนี่? ถ้ามีใครอยากร้องด้วย ก็ได้นะ”
เซี่ยเหวินหรูรู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย เขารู้สึกว่าเซียวฉางควนน่ะแต่งงานแล้ว ทำไมถึงกล้าเชิญเทพธิดาสาวในใจตนมาร้องเพลงรักด้วยกันแบบนี้อีก?
แต่พอเขาคิดว่าลูกเขยของเซียวฉางควนได้รับความสนใจจากลุงวีมากขนาดนี้ คำพูดที่คิดไว้มาถึงริมฝีปากเลยกลืนลงคอไปอีกครั้ง
ใบหน้าเซียวฉางควนฉาบไปด้วยรอยยิ้มตื่นเต้นตลอด เขาอดเหล่ไปทางหานเหมยฉิงบ่อยๆไม่ได้ ในใจตื่นเต้นมาก
หานเหมยฉิงอดเหล่เซียวฉางควนไม่ได้ เห็นสายตาหลงใหลแบบปิดไม่มิดของเขาที่มองตน ก็อดหน้าแดงไม่ได้
ตอนนี้เพลงบรรเลงขึ้นแล้ว
“ให้ความรักของฉันเคียงข้างเธอ จวบจนตลอดไป...”
“คุณรู้สึกไหมว่า ฉันเป็นห่วงคุณ”
เสียงร้องเพลงของหานเหมยฉิงเพราะมาก สำหรับผู้ชายแก่ๆพวกนี้แล้ว ประหนึ่งเสียงจากสวรรค์ ทำให้พวกเขาเคลิบเคลิ้มมาก
เซียวฉางควรได้ยินเสียงเธอแล้วขนลุก เขารู้สึกว่าเสียงของหานเหมยฉิงไม่ด้อยไปกว่านักร้องมืออาชีพเลย
พวกเพื่อนๆก็ปรบมือกันกึกก้อง
หานเหมยฉิงตอนนี้ร้องส่วนของผู้หญิงเสร็จแล้ว จากนั้นก็ถึงพาร์ทที่เซียวฉางควนจะร้องแล้ว
ในตอนที่เซียวฉางควนยกไมค์ขึ้น ก็ตกใจแทบหลุดมือจากชื่อที่โชว์หน้ามือถือขึ้นมา
ซึ่งมันก็คือ “เมีย”...
หม่าหลันกลับมาแล้ว ทำยังไงดี?
ชีวิตดีๆของตนสิ้นสุดแล้วหรอ?
ตอนนี้มือถือสั่นบนโต๊ะไม่หยุด และส่วนที่ตัวเองต้องร้องก็ผ่านไปแล้ว
เพื่อนๆเฮโลกันใหญ่ แซวว่า “ฉางควน นายตื่นเต้นที่ได้ร้องกับเหมยฉิงมากไปหรือไง ถึงตานายร้องแล้วไม่รู้หรอ?”
หานเหมยฉิงเองก็อดถามไม่ได้ว่า “ฉางควน ทำไมนายไม่ร้องท่อนตัวเองล่ะ?”
เซียวฉางควนปาดเหงื่อบนหน้าผาก และมองมือถือ เขารู้ว่า ด้วยนิสัยของหม่าหลันแล้ว ถ้าตนไม่รับสายเธอ เธอต้องอาละวาดแน่
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...