ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 832
คนขับรถรีบออกรถ มุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลชุมชน
เย่เฉินที่นั่งข้างที่นั่งคนขับบอกหม่าหลันว่า “แม่ครับ ผมโทรหาชูหรันแล้วนะ ตอนนี้เธอกำลังมุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลชุมชน เดี๋ยวจะพาแม่ไปตรวจขาก่อนนะ”
หม่าหลันแค่นเสียงหึด้วยความแค้น จากนั้นหันหัวควับไปมองนอกหน้าต่าง บ่นค่อนแคะว่า “ลูกเขยอย่างเธอนี่ไม่มีประโยชน์เลยนะ ดีแต่หาเรื่องให้ฉัน!”
เย่เฉินแกล้งถาม “แม่ครับ หมายความว่าไงน่ะ? ผมไปหาเรื่องอะไรให้แม่หรอ?”
หม่าหลันมองผ่านกระจกหลัง ถลึงตาใส่เขา พูดเสียงเย็นว่า “อย่ามาถาม! ไปคิดเอาเอง ถามไปฉันก็ไม่ตอบ!”
หม่าหลันโดนตำรวจเตือนหลายรอบแล้ว ตอนนี้ไม่กล้าใส่อารมณ์ใส่เย่เฉินหรอก ได้แต่บ่นพึมพำระบายอารมณ์แบบนี้แหละ
เย่เฉินรู้ดีว่าใจแม่ยายตนคิดอะไรอยู่ เลยแกล้งบอก “ขอโทษครับ ผมนึกไม่ออกจริงๆว่าผมก่อเรื่องอะไรให้แม่น่ะ”
หม่าหลันโกรธจนพองลม หลายครั้งที่อยากโพล่งด่าเย่เฉินออกไป แต่สุดท้ายก็กล้ำกลืนลงคอไป เหมือนมีอะไรติดค้างอยู่กลางคอ
ดังนั้นเธอเลยทำได้แค่ไม่ไปคิดเรื่องนี้ชั่วคราว บังคับตัวเองให้หันมาคุยเรื่องเซียวฉางควน เอ่ยปากถามขึ้นเลย “พ่อแกไปกินเลี้ยงกับใครล่ะ? ไปเมื่อไหร่?”
เย่เฉินบอก “ไปเมื่อเช้าครับ แต่ไปกับใครนี่ผมก็ไม่รู้ เพราะผมไม่ได้ถามเขา”
เย่เฉินรู้ดีแก่ใจ ถ้าแม่ยายตัวเองรู้ว่าสามีตนไปกินเลี้ยงกับรักแรกและเพื่อนร่วมรุ่น ตอนนี้ต้องโกรธจนคว่ำรถแน่
ดังนั้นเขาเลยแกล้งโง่ ให้เธอไปถามสามีตัวเองเอาเอา เขาไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับปัญหารักสามเศร้าแบบนี้หรอก
หม่าหลันโกรธมาก ด่าออกปากว่า “ช่วงก่อนพึ่งไปไม่ใช่หรือไง? ทำไมไปอีกแล้ว? ดูท่าสองวันมานี้ที่ฉันโดนขังในสถานกักขัง เขาจะอยู่สุขสบายมากเลยนะ!”
ระหว่างพูด หม่าหลันหยิบมือถือออกมาโทรหาเซียวฉางควน
ในตอนนี้ เซียวฉางควรอยู่ที่คลับเฮาส์ฮุยหวงกินเลี้ยงอย่างสนุกสนานกับหายเหม่ยฉิงและเพื่อนนักเรียนกลุ่มใหญ่
พวกเพื่อนนักเรียนเห็นเซียวฉางควนเลือกเพลงนี้ แถมยังเชิญหานเหมยฉิงมาร้องกับเขาด้วย ก็พร้อมใจกันเฮโลแซวขึ้นมา
บางคนบอก “ไอ้หยาฉางควน นายจงใจเลือกเพลงนี้ แถมยังให้สาวสวยประจำรุ่นของพวกเราอย่างเหมยฉิงร้องด้วย คิดอะไรเนี่ย?”
มีคนบอกอีก “แหม เขาคิดอะไรนายยังไม่รู้อีกหรอไง? ไม่ต้องพูดก็รู้กันอยู่แล้วมั้ง”
บางคนยังออกปากแซวเซียวฉางควนว่า “ไอ้หยา ฉางควนกับเหมยฉิงเดิมก็เป็นคู่กัน ไม่เจอกันมายี่สิบกว่าปี ร้องเพลงนี้มาด้วยกันตลอด ก็ต้องร้องด้วยกันอีกสิ!”
เซียวฉางควนได้ยินคำนี้ ยิ้มร่าหน้าบานเป็นจานเชิง
เขาในตอนนี้คิดไม่ถึงจริงๆว่า ฝันร้ายกำลังมา!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...