เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 831

พอเห็นเย่เฉิน หม่าหลันคลุ้มคลั่งด้วยความแค้น

ถึงเธอจะเชื่อคำพูดของตำรวจ คิดว่าเย่เฉินเองก็เป็นเครื่องมือในสายตาพวกแก๊งต้มตุ๋นเหมือนกัน ไม่ได้คิดจะทำบัตรเครดิตปลอมขึ้นมา

แต่ที่เธอโดนทั้งหมดเริ่มต้นจากบัตรใบนั้นของเขานี่แหละ ถ้าไม่ใช่บัตรใบนั้นของเขา ตัวเองก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ ดังนั้นเลยโยนเป็นความผิดให้เย่เฉินหมดเลย

และเพราะอย่างนั้น พอเธอเห็นเย่เฉิน ไม่มีทางทำหน้าดีๆใส่เขาหรอก

แต่พอโดนตำรวจตะคอกมาคำนี้ ก็ทำเธอตกใจเหมือนกัน

พอคิดว่าต่อไปตัวเองต้องโดนตำรวจจับตามองตลอดเวลา หม่าหลันก็รู้สึกรับไม่ได้เหมือนกัน

แต่เธอทำอะไรไม่ได้ ใครให้เธอดันเข้าไปยุ่งเกี่ยววังวนนี้กันล่ะ

ดังนั้นเธอเลยต้องพยายามข่มความแค้นที่มีต่อเย่เฉิน ทำตัวสงบเสงี่ยมขึ้นมา

พอตำรวจเห็นเธอสงบเสงี่ยมขึ้น ก็บอกเย่เฉินว่า “คุณเป็นลูกเขยเธอล่ะสิ?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ครับ ผมใช่”

ตำรวจเลยบอกว่า “ได้ งั้นคุณมาเซ็นเอกสารให้ผมหน่อย เป็นหลักฐานว่ารับคนไปแล้ว”

เย่เฉินเดินตามตำรวจไปเซ็นเอกสาร ก่อนจะถามเขา “ตอนนี้ไปได้หรือยังครับ?”

ตำรวจพยักหน้าบอก “ได้แล้ว เชิญพวกคุณเถอะ”

ดังนั้นเย่เฉินเลยหันไปบอกแม่ยายว่า “แม่ พวกเราไปกันได้แล้ว ผมพาแม่ไปโรงพยาบาลนะ”

หม่าหลันโกรธจนกัดฟันกรอดๆ แต่ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้แต่แสดงละครต่อหน้าตำรวจว่า “ไอ้หยา ลูกเขยสุดที่รักของแม่ พยุงแม่หน่อยสิ แม่เดินไม่ไหวเลย”

เย่เฉินเดินมาข้างเธอ พยายามทนกลิ่นเหม็นเปรี้ยวบนตัวเธอ และพยุงเธอขึ้นมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน