ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 830
“กินเลี้ยง?!” หม่าหลันย้อนถาม “นายเซียวฉางควนน่าตายนั่นตอนนี้ยังมีแก่ใจไปกินเลี้ยง? เขาไปกินเลี้ยงกับใครล่ะ?”
เย่เฉินบอก “กับเพื่อนนักเรียนเก่าๆครับ ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ หรือให้ผมโทรหาพ่อดี?”
หม่าหลันพูดอย่างโกรธๆ “แกมารับฉันก่อน! ตอนนี้ฉันได้รับบาดเจ็บ ต้องไปโรงพยาบาล!”
เย่เฉินถาม “แม่ครับ บาดเจ็บตรงไหนหรอ? หนักหนาหรือเปล่า?”
หม่าหลันโกรธตะคอก “ขาฉันหัก! แกจะมาพล่ามอะไรอยู่ฮะ รีบมารับฉันได้แล้ว!”
เย่เฉินตอบ “ครับ งั้นตอนนี้ผมไปเลยนะ”
วางสายเสร็จ เย่เฉินก็ออกจากบ้านทันที เรียกแท็กซี่คันหนึ่ง มายังสถานกักขังจินหลิง
ระหว่างทางที่มาสถานกักขัง เขาโทรบอกเซียวชูหรันว่า “เมียจ๋า แม่โทรหาผมแล้วนะ ผมกำลังจะไปรับเธอ”
เซียวชูหรันได้ยินอย่างนั้นก็ถามรัวๆอย่างตื่นเต้น “จริงหรอ? แม่โทรหาคุณหรอ? เขาอยู่ที่ไหนน่ะ? แม่โอเคไหม?!”
เย่เฉินบอก “แม่บอกว่าอยู่ที่สถานกักขังจินหลิง ส่วนเหตุผลผมถามแล้ว แม่บอกว่าเพราะสองวันก่อนโดนคนหลอกไปขายของ จากนั้นก็โดนตำรวจจับ ดังนั้นเลยโดนเข้าห้องขัง นี่พึ่งพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้เลยโดนปล่อยตัวออกมา”
เซียวชูหรันถึงบางอ้อ!
ตอนแรกเธอเองก็สงสัยว่า แม่น่าจะโดนพวกหลอกขายของหลอกไป แต่ไม่คิดว่าจะโดนตำรวจจับด้วย!
ดูท่าไว้แม่กลับบ้านมาแล้ว ต้องพูดกับแม่ให้รู้เรื่องละ ต่อไปอย่าไปหลงเชื่อคำพูดพวกที่บอกว่าจะรวยได้ในคืนเดียวอีก
พอคิดถึงตรงนี้ เธอรีบบอก “งั้นฉันไปด้วยละกัน พวกเราเจอกันที่สถานกักขัง”
เย่เฉินแกล้งพูดอย่างตกใจว่า “แม่ เป็นอะไรครับเนี่ย? ทำไมบาดเจ็บมากขนาดนี้?”
“แกไม่ต้องมายุ่ง!” หม่าหลันกัดฟันกรอด “ยังไม่รีบพาฉันไปโรงพยาบาลอีก!”
เย่เฉินยักไหล่บอก “ได้ครับ รถแท็กซี่รออยู่ด้านนอกแล้ว จะพาแม่ไปโรงพยาบาลครับ”
ตำรวจคนนั้นมองหม่าหลัน พูดเสียงเย็นว่า “หม่าหลัน! เมื่อกี้บอกคุณไว้ว่าไง? ถ้ายังท่าทีแบบนี้อีก อย่าออกไปเลย อยู่ด้านในนี่เถอะ!”
พอหม่าหลันได้ยินคำนี้ ตกใจแทบสิ้นสติ โพล่งบอกกับเย่เฉินว่า “ไอ้หยาลูกเขยของแม่ เมื่อกี้แม่ไม่ดีเอง แม่ไม่ควรตะคอกเรา...”
ตำรวจคนนั้นจ้องหม่าหลันเตือนว่า “อย่าลืมที่ผมบอกคุณ พวกเราแค่ปล่อยคุณออกไปชั่วคราว แต่พวกเราจะจับตาดูคุณไว้ เข้าใจไหม?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...