ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 835

ในเวลาเดียวกันที่พุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลชุมชน ยังมีเซียวชูหรันที่เป็นห่วงเต็มหัวใจ

เธอได้ยินว่าขาแม่หักแล้ว ในใจร้อนรนมาก และไม่รู้ว่าสองวันนี้แม่ไปเจออะไรมาบ้าง

หม่าหลันวางสายลง กอดขาขวาตัวเอง เจ็บปวดจนเหงื่อแตกซิก

เธอร้องโอดโอยไปพลาง เร่งคนขับอย่างโกรธๆ “รถคุณโอเคไหมเนี่ย? ขับช้าจริง! ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้วรู้ไหม?”

คนขับรถตอบเนิบๆ “ขับรถในเมืองเขามีกฎเรื่องความเร็วนะ ต้องขับตามระดับความเร็วที่บังคับ ถ้าเกิดขับเร็วเกิน ไม่เพียงโดนหักคะแนน และมันจะเสี่ยงกับความปลอดภัยของคนเดินถนนด้วย”

“เสี่ยงอะไรกัน!” หม่าหลันกำลังเดือด พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็โพล่งด่าเลย “ขับเร็วหน่อย! ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว คุณก็จะได้เงินมากขึ้นด้วยไง? คุณขับช้าแบบนี้ เกิดฉันเป็นอัมพาตรักษาไม่ได้ขึ้นมา ฉันไม่จบกับคุณง่ายๆแน่!”

คนขับพูดอย่างอ่อนใจ “รถผมขับเร็วพอแล้ว! ถ้าคุณบ่นว่าผมขับช้า ก็เปลี่ยนคันเลยสิ!

หม่าหลันไม่คิดเลย โพล่งไปทันทีว่า “ทำท่าอะไรน่ะ? เชื่อไหมฉันคอมเพลนคุณได้นะ? เชื่อไหมฉันทำให้คุณตกงานได้เลย?”

คนขับพูดอย่างไม่พอใจ “ผมขับตามกฎระเบียบจราจรแล้ว คุณจะคอมเพลนอะไรผม? คอมเพลนว่าผมไม่ยอมเพิ่มความเร็วหรือไง?”

หม่าหลันกัดฟันด่ากราด “ฉันจะฟ้องว่าแกลวนลามฉัน คิดจะทำมิดีมิร้ายฉัน!”

คนขับโกรธหัวเราะออกมา มองเธอผ่านทางกระจกหลังอย่างเหยียดหยันว่า “คุณดูสารรูปคุณซะก่อน ทุเรศซะยังไงแล้ว? ฟันหน้าสองซี่โหว่ไปน่ะ หยั่งกับซ่งตันตันนั่นน่ะ ยังมีหน้ามาบอกว่าผมลวนลามคุณ? คุณไม่ลวนลามผม ผมก็ขอบคุณสวรรค์แล้ว!”

หม่าหลันเดือดปุดในใจอยู่นาน พอได้ยินคนขับกล้าต่อปากต่อคำกับเธอ แถมยังบอกว่าเธอน่าเกลียด ก็เดือดทะลุปรอทเลย แค่นเสียงเย็นว่า “แกชื่ออะไร? บริษัทไหน? ฉันจะโทรไปคอมเพลนตอนนี้เลย แกเชื่อไหม?”