ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 856

ต่อมา เขาก็เลยรีบหัวเราะฮิๆให้หลี่เสี่ยวเฟิน: “โธ่เอ๋ย เสี่ยวเฟินเธออย่าเข้าใจผิดนะ ฉันก็แค่ล้อเล่นกับเย่เฉินเฉยๆ พวกเราสองคนเธอก็ไม่ใช่ไม่รู้ เมื่อก่อนเราก็ล้อเล่นกันแบบนี้ประจำ แต่ความจริงแล้วความสัมพันธ์ของเราสองคนดีมากเลยนะ!”

หลี่เสี่ยวเฟินร้องฮื้อออกมา หันไปทางอื่นและไม่สนใจเขา

ขณะเดียวกัน มีหญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้าที่อ่อนโยน และผมที่ขาวปนดำได้เดินออกมาจากหน้าประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เมื่อเห็นทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ อ้าว พวกเธอไม่ได้ไปที่ร้านอาหารหรือ? ทำไมยังยืนอยู่ที่หน้าประตู?”

ทุกคนได้รีบหันไปมอง และตกใจเมื่อรู้ว่า คนที่พูดก็คือป้าหลี่ที่หายป่วย

ขณะนี้ใบหน้าของป้าหลี่ปรากฏรอยยิ้มที่จริงใจ เธอมองไปหาทุกคน ใจของป้าก็รู้สึกอุ่นใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเย่เฉิน ป้าหลี่ไม่เพียงรู้สึกอุ่นใจ ยังรู้สึกขอบคุณเขาด้วย

ขณะเดียวกัน ทุกคนก็ใช่สายตาที่กระตือรือร้นและตื่นเต้นมองไปหาป้าหลี่

เย่เฉินมีความรู้จากตำราเก้าเสวียนเทียนค่อยช่วย เขาเลยสามารถมองและรู้ว่า ตอนนี้ป้าหลี่ได้หายป่วยอย่างสิ้นเชิงแล้ว และสภาพร่างกายก็แข็งแรงดี

ตอนนี้ใจของเขารู้สึกชื่นใจอย่างไร้ที่สิ้นสุด และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ถ้าตอนนั้นตัวเองได้ตำราเก้าเสวียนเทียนเร็วหน่อยป้าหลี่อาจจะไม่ต้องผ่าตัดเปลี่ยนไต เพียงแค่ยาย้อนอายุวัฒนะเม็ดเดียวก็สามารถรักษาโรคทั้งหมดของป้าให้หายได้แล้ว แถมยังทำให้ป้าหลี่อ่อนวัยขึ้นหลายปีหรือหลายสิบปีเลยนะ

และป้าหลี่ก็เหมือนกัน สำหรับเธอแล้ว เด็กทุกคนที่อยู่ตรงหน้า ก็เหมือนลูกแท้ๆของเธอ เธอรักและห่วงใยมาก ป้าหลี่ยังใช้เวลาของชีวิตทั้งหมด มอบให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ถึงจะไม่เคยคิดว่าจะให้เด็กเหล่านี้ตอบแทนบุญคุณ และกตัญญูกับเธอ แต่ตอนนี้ทุกคนได้มาเยี่ยมเธอ เธอก็ได้พยักหน้าไม่หยุด รู้สึกชื่นใจอย่างมาก

เพื่อนๆ ที่เคยอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ตรงเข้าไปถามถ่ายเรื่องความเป็นอยู่และสุขภาพของป้าหลี่

ในนี้ก็มีคนถามด้วยความห่วงใยจากใจ บางคนก็ถามเพราะต้องทำตามคนอื่น