ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 857

ได้ยินป้าหลี่พูดแบบนี้ เซียวซูหรันรีบแสดงความคิดเห็นว่า: “ป้าหลี่ ป้าสบายใจได้เลยนะ ฉันกับเย่เฉินความสัมพันธ์ของเราดีมาก”

ระหว่างที่พูด ใบหน้าของเซียวซูหรันได้ปรากฏสีหน้าที่ขอโทษและพูดว่า: “ป้าหลี่ หลังจากที่ท่านไปรักษาตัวที่เย่นจิง ฉันไม่มีเวลาไปเยี่ยมท่านเลย ถ้าไม่ใช่เย่เฉินมาบอกฉันว่า ป้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าป้ากลับมาถึงที่จินหลิงแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ.......”

 ดวงตาของป้าหลี่แดงขึ้นและพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า: “โดยเฉพาะเธอนะซูมหรัน เธอต้องดูแลเรื่องของตระกูลเซียวแล้ว ยังต้องมาดูแลฉัน ในใจของป้ารู้สึกขอบคุณมากนะ และรู้สึกผิดมากเช่นกัน ที่ป้าทำให้ลูกทั้งสองคนลำบาก  คำขอโทษเหล่านั้นควรเป็นป้าที่พูดนะ!”

เซียวซูหรันรีบพูดว่า: “ป้าหลี่ ป้าอย่าลืมนะ ว่าฉันเป็นภรรยาของเย่เฉิน ป้าเป็นผู้มีบุญคุณกับเย่เฉิน ป้าก็เป็นผู้มีบุญคุณของฉันเหมือนกัน”

ป้าหลี่มองไปที่เซียวซูหรัน ในใจรู้สึกประทับใจมาก

ครั้งนี้ที่เธอเจอเซียวซูหรัน เธอรู้สึกว่าเซียวซูหรันไม่เหมือนกันแต่ก่อน

เมื่อก่อนถึงเย่เฉินกับเซียวซูหรันจะไปเยี่ยมเธอประจำ แต่เซียวซูหรันยังไม่ค่อยอยากเข้าใกล้เย่เฉินเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสัมพันธ์พื้นฐานเลย

แต่เมื่อเจอครั้งนี้ ทั้งสองคนจับมือกัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนคงจะมีการพัฒนาไปทางที่ดีแล้ว

เมื่อก่อนป้าหลี่ได้ยินข่าวลืออยู่เป็นประจำ เธอก็เป็นห่วงความสัมพันธ์ของคนทั้งสองคนนี้ กลัวว่ามีวันหนึ่งเย่เฉินจะหย่ากับเซียวซูหรัน และถูกไล่ออกจากตระกูลเซียว

แต่เมื่อตอนนี้เห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองแน่นแฟ้นขึ้น ในใจของเธอถึงสงบลง

และเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว ก็แปลกใจเป็นธรรมดา

พวกเขาถึงรู้ว่า ตอนที่ป้าหลี่ป่วย เย่เฉินพาภรรยาของตัวเอง ทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อป้าหลี่

การกระทำของเย่เฉินดูถ่อมตัวและนอบน้อมมาก เขาดูแลป้าหลี่เป็นอย่างดี เพราะอยากจะตอบแทนป้าหลี่จากใจจริง เขาไม่เคยคิดว่าจะช่วยป้าหลี่เพราะอยากจะโอ้อวดหรือเสแสร้ง