ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 89
บทที่89 เล่นละครตบตา
“อะไรนะ ไสยศาสตร์?”
ฉินกางชะงัก แปลกใจขึ้นมาทันที
ช่วงนี้คนที่ดูฮวงจุ้ยให้กับตระกูลฉิน ก็มีแค่เย่เฉินคนเดียว
ฉินกางเชื่อมั่นเย่เฉินอย่างมาก แล้วกล่าว “อาจารย์ คุณดูผิดหรือปล่า ความจริงก็มีอาจารย์เย่เคยช่วยแก้ให้ แต่ฝีมือเขาได้ผลมาก ไม่น่าจะเป็นไสยศาสตร์อะไรหรอก”
อาจารย์วีเยาะเย้ย แล้วกล่าว “คนที่เล่นละครตบตา มักจะหลอกคนที่ไม่รู้ ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อเขา งั้นฉันก็จะไป!”
“อาจารย์วีหยุดก่อน” ฉินกางร้อนใจ กล่าวต่อว่า “ขออาจารย์ได้โปรดชี้แนะ วิธีของอาจารย์เย่ มีสิ่งไหนที่ไม่ถูกต้อง?”
อาจารย์วีไม่เงยหน้าขึ้นมา ชี้ไปในห้อง “ยกน้ำมา”
ฉินกางให้คนเอาน้ำมาอย่างรีบๆ
อาจารย์วีถือน้ำแล้วสวดมนต์ แล้วเขียนอักขระบนน้ำ จากนั้นก็พรมน้ำไปที่เปลือกตาของฉินกาง
ฉินกางเพิ่งเปิดตา ตกใจกะทันหัน แล้วถอยหลังทันใด
“อาจารย์ นี่ นี่…..นี่มันอะไร……”
ทันใดนั้นเขาได้เห็นในห้อง เต็มไปด้วยควันดำ!
แล้วบนหัวของทุกคนในตระกูลฉิน ก็มีกลิ่นอายความตาย แต่ล่ะคนหน้าซีด ราวกับเป็นศพกันไปหมด
อาจารย์วีกล่าว “ฉันเปิดตาให้คุณ สิ่งที่คุณเห็นคือธาตุหยิน และคนในตระกูลของคุณมีกลิ่นอายความตาย อายุสั้น”
ฉินกางตกใจจนขาอ่อนลงไปนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วกล่าว “นี่ นี่จะทำยังไง?”
“ไม่มีปัญหา วันนี้ที่ฉันมา ถือว่าเรามีพรหมลิขิตต่อกัน”
อาจารย์วีหยิบยันต์คุ้มกันออกมา ยื่นไปให้คนตระกูลฉิน
ฉินกาจเห็น ยันต์คุ้มกันมีแสงสีทอง แสงสีทองนั้นทำให้พลังชั่วร้ายที่อยู่บนหัวของคนตระกูลหายไปเยอะในทันใด
อาจารย์วีสะบัดมือหน้าฉินกาง สิ่งที่ฉินกางเห็นได้หายไปทั้งหมด แล้วกลับมาเป็นสภาพเดิม
“นี่…...นี่……” ฉินกางเหนื่อยไหล แล้วกล่าว “อาจารย์คือเทพเจ้าในโลกมนุษย์! ขออาจารย์ได้โปรดช่วยผมด้วย ไม่ว่าจะเท่าไหร่ ผมยอมจ่าย”
“ช่วยคนหนึ่งชีวิต ยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น วันนี้ที่ฉันมาก็เพราะเรื่องนี้”
อาจารย์วีพูดไป ก็ได้หยิบยันต์คุ้มกันสิบผืนยื่นให้ “ชีวิตของผู้นำตระกูลพกติดตัวไว้ มันจะทำลายสิ่งชั่วร้าย”
ฉินกางรับมาอย่างซึ้งใจ ลังเลพลางกล่าว “มิทราบว่าอาจารย์ต้องการค่าครูเท่าไหร่?”
อาจารย์วีโบกมือ “ทำลายสิ่งชั่วร้าย เป็นจริยธรรมที่พึงมี ฉันไม่เอาแม้แต่สตางค์แดงเดียว แต่ถ้ามีคนมาเล่นละครตบตามาหลอกลวงอีก ให้คุณจ่ายเงินมหาศาลเพื่อซื้อเครื่องมือทางธรรม คุณห้ามรับไว้ เบาหน่อยก็ทำให้สิ่งที่ทำไว้สูญหายไปหมด ถ้าหนักก็บ้านแตกสาแหรกขาด คุณต้องจำไว้ให้ดี”
ฉินเอ้าตงที่อยู่ด้านข้างอดที่จะพูดไม่ได้ “ลุงรอง ผมบอกแล้วว่าเย่เฉินคือนักตุ้มตุ๋น! ลุงเอาเงินของครอบครัวเรา ไม่รู้ว่ามุดหัวอยู่ไหนแล้ว! ต้องเอาเงินกลับมาให้ได้ มิเช่นนั้นจะแจ้งความเขาในข้อหาฉ้อโกง! ให้มันติดคุกตลอดไป!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกลับขมวดคิ้ว ในใจ ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเองกลับรู้สึกว่า อาจารย์วีท่านนี้สิดูเหมือนนักต้มตุ๋นมากกว่า
ดูหมายเหตุ ก็เขียนอย่างง่ายๆว่า “ยันต์จิงซ่า ติดไว้ในห้องโถงทำลายสิ่งชั่วร้าย!”
ฉินเอ้าตงเห็น ก็ด่าขึ้นมาทันใดว่า “แม่ง ลุงรอง ไอ้เย่เฉินนี่มองว่าลุงเป็นไอ้โง่แล้วนะ! แค่เปลือกหอยร้ายๆ ไม่แน่อาจจะหยิบมาจากหาดไหนซักหาดก็ได้นะ! ยังบอกอีกว่าป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้?”
“อีกอย่าง เขาใช้เงินของเราไปร้อยกว่าล้าน แล้วให้มาแค่เนี่ย? แล้วยังให้คนส่งของมาส่งอีก! เขาไม่กล้าให้ต่อหน้าลุงแล้ว! ลุง ลุงว่าถ้าเย่เฉินไม่ใช่สิบแปดมงกุฏ แล้วจะเป็นอะไร?”
ฉินเอ้าตงโมโหอย่างมาก กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ลุงรอง ตอนนี้เราพาคนไปหาเย่เฉินเถอะ เอาเงินคืนมา! ไม่งั้น ถ้าเย่เฉินหนีไป พวกเราจะเสียหายหนักมากเลยนะ!”
“แกหุบปากไป ฉันขอเวลาคิด” ฉินกางนวดคิ้ว ดูยันต์จิงซ่านี้ ดูไม่ออกถึงความลี้ลับของยันต์นี้แต่อย่างใด
หังจากที่ลังเลแล้วนั้น ฉินกางเรียกคนตระกูลฉินมารวมตัวกัน กล่าวอย่างบูดบึ้งว่า “เรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของตระกูลฉิน เป็นเรื่องสำคัญ พรุ่งนี้ผมจะไปหาเย่เฉิน ถามหาความจริง! พวกคุณแขวนยันต์คุ้มกันเอาไว้ให้ดี ห้ามถอดออก!”
“รับทราบ!”
“ลุงรอง ผมจะไปด้วย!” ฉินเอ้าตงกัดฟันพูด “คนแซ่เย่ทำลายผมไว้สาหัส ตอนนี้จะจับมัน ทำลายเสียให้เข็ด”
“แค่ลุง? จะชนะเขาหรอ?”
ฉินกางขมวดคิ้ว แล้วกล่าว “ถ้าแกอยากไปจริงๆ ก็พาการ์ดไปหลายๆคนหน่อย สืบกิจวัตรของเขาในวันพรุ่งนี้ก่อน กันไว้”
พูดจบ เขาได้พูดต่อ ว่า “แกจำเอาไว้นะ ฉันไม่ได้ให้แกพาคนไปหาเรื่องเย่เฉิน ฉันล่ะกลัวแกจะสะเพร่า เดี๋ยวจะถูกเขาตีมาอีก!”
ฉินเอ้าตงดีใจ แล้วตอบทันทีว่า “ได้”
ฉินกางกล่าวอย่างเรียบง่ายว่า “ถึงแม้ตระกูลฉินจะไม่ใช่ตระกูลชั้นนำ แต่ก็ไม่ใช่จะรังแกกันได้ง่ายๆ ใครรังแกผม ผมก็ต้องเอาคืน! เรื่องนี้ผมจะต้องรู้ให้ได้ ถ้าเย่เฉินเล่นละครตบตา ผมจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...