ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 907
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่เฉินก็โทรหาท่านหงห้าเลย
ถึงอย่างไรท่านหงห้าก็เป็นจักรพรรดิแห่งโลกใต้ดินของเมืองจินหลิง หูตาของเขา ต้องมากมายกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว
ทันทีที่เชื่อมสายได้ ท่านหงห้าก็สอบถามอย่างนบน้อบ “ปรมาจารย์เย่ ท่านมีอะไรจะสั่งการหรือครับ?”
เย่เฉินจึงบอกไป “สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงมีเด็กอายุสองถึงสามขวบอยู่สิบคน เมื่อคืนถูกคนลักพาตัวไปแล้ว คุณคลุกคลีอยู่ในโลกใต้ดินของเมืองจินหลิงมานาน ช่วยผมตรวจสอบหน่อย ระยะนี้มีใครปล่อยข่าวว่าจะรับซื้อเด็กบ้างไหม? หรือมีใครสอบถามสถานการณ์ของเด็กๆ บ้างหรือเปล่า”
มีคดีมากมายที่สามารถคลี่คลายได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้คนที่พลังเหนือธรรมชาติทำการสอบสวน หรือใช้เทคโนโลยีวิทยาการขั้นสูงอะไร แต่เป็นเพราะตัวผู้ร้ายที่หลงเหลือเบาะแสสำคัญเอาไว้ในกลุ่มเฉพาะของเขาเอง
ยกตัวอย่างเช่นพอมีคนหนึ่งถูกฆ่า ฝ่ายตำรวจก็จะเริ่มตรวจพิสูจน์จากศพ สืบสาวไปทีละนิดๆ แต่คนในวงการกลับรู้ดีว่าคนๆ นี้เคยล่วงเกินใคร เคยเข้าร่วมในเหตุการณ์อะไร มีความเป็นไปได้ที่จะถูกใครฆ่าบ้าง
ยกตัวอย่างอีกสักข้อ รถของคนในพื้นที่หายไปคันหนึ่ง หากว่าไปแจ้งความ ให้ตำรวจดำเนินคดี ปกติก็ต้องตรวจสอบใช่ไหมว่ารถคันนี้เคยไปไหนมาบ้าง? หายไปที่ไหน? กล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นไหมว่าในช่วงนี้มีใครเคยสัมผัสรถคันนี้บ้าง?
แต่หากว่าไปถามคนในโลกใต้ดินโดยตรงเลยว่า คนในท้องที่มีใครบ้างที่ขโมยรถ หรือคนในพื้นที่มีพวกไหนบ้างที่รับซื้อของโจร มีใครเคยเห็นรถคันนี้ที่หายไปไหม โดยทั่วไปแล้วจะได้รับคำตามที่แม่นยำตรงคำถาม
แต่สิ่งสำคัญคือ ในโลกใต้ดินก็มีกฎและระเบียบที่ชัดเจนของพวกเขาเอง แม้ว่าจะเป็นคนในวงการ แต่ถ้าอยากได้ข้อมูลที่แม่นยำ ความสามารถและฐานะของเขาก็ต้องคู่ควรกับข้อมูลนี้ด้วย
มิเช่นนั้นแล้ว ก็ไม่มีทางได้ข้อมูลอะไร
ยกตัวอย่างเช่นนักเลงกระจอกคนหนึ่ง อยากรู้ว่าระยะนี้ท่านหงห้าทำธุรกิจอะไรบ้าง เคยไปกินข้าวกับใครไปพบปะกับใครมาบ้าง โดยพื้นฐานแล้วไม่มีทางได้รับข้อมูลแน่นอน
แต่ถ้าหากท่านหงห้าอยากรู้ว่า ระยะนี้นักเลงกระจอกคนหนึ่งทำอะไรบ้าง ติดต่อกับใครค่อนข้างบ่อย แค่เอ่ยประโยคเดียว ลูกกระจ๊อกในสังกัดของเขาก็ช่วยสืบข่าวให้เขาแล้ว
ท่านหงห้าทราบดีว่าช่วงเด็กถึงช่วงวัยรุ่น เย่เฉินเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงทราบว่าเมื่อเด็กๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถูกลักพาตัว เย่เฉินต้องโกรธเกรี้ยวอย่างยิ่งแน่นอน
เย่เฉินสอบถามด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “ทั้งครอบครัวของไอ้หนุ่มนี่ทำธุรกิจนี้เหรอ?!”
“ใช่!” ท่านหงห้าตอบ “ครอบครัวมีหกคน พ่อเขา แม่เขา พี่ชายสองคนกับพี่สาวอีกหนึ่งคนของเขา ล้วนทำธุรกิจนี้กันหมด”
เย่เฉินกัดฟันกรอด “สวะพรรค์นี้สมควรตายจริงๆ!”
ว่าไปแล้ว เขาก็เอ่ยถามอีก “ท่านหงห้า คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ไอ้หนุ่มนี่อยู่ที่ไหน? ผมต้องการความเคลื่อนไหวทั้งหมดภายในสองวันนี้!”
ท่านหงห้ากล่าวตอบ “กำลังให้คนสืบอยู่ คิดว่าจะได้เบาะแสในไม่ช้านี้แล้ว!”
___________
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...