ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 91

บทที่91 ให้เกียรติผม

ขณะนี้ หวังเจิ้งกางกล่าว “กรุณาเงียบ ปรมาจารย์วีคำนึงถึงการเจริญก้าวหน้าของซวนซวนของเรา เมื่อก่อนทุกคนต่างคนต่างอยู่ ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกัน เป็นพันธมิตร และได้เลือกผู้นำ อนาคตหากมีศัตรูคนเดียวกัน ก็จะจัดการง่ายขึ้น ถือเป็นเรื่องดี ที่พวกคุณพูดว่าแขนงไม่เหมือนกัน ในเมื่อเลือกผู้นำ ก็ต้องเป็นคนที่เข้าใจในวิธีการฝึกเซียน การแพทย์ โหราศาสตร์ ฮวงจุ้ย ดูดวงศาสตร์เหล่านี้ทั้งหมด ถึงจะมีสิทธิ์เป็นได้”

ในขณะที่เขาพูดอยู่นั้น มีเสียงต่อต้านขึ้นมา แต่ก็มีคนฉุกคิดขึ้นมา

เพราะผู้ชนะสามารถเอาของผู้แพ้ได้หนึ่งอย่าง ถ้าเป็นแชมป์ สามารถเป็นผู้นำของซวนซวนภาคใต้ได้ ซวนซวนไม่ใช่แค่การศึกษาเท่านั้น

เบื้องหลังของซวนซวน ยังเป็นห่วงโซ่อาหาร แล้วยังเป็นการก้าวข้ามตนเองอีกด้วย!

เงินตราและอำนาจ มีไม่กี่คนที่ปฏิเสธได้ บางคนแค่เห็นก็หลงใหลแล้ว

“แน่นอน” วีจิ้งไห่ยืนขึ้น “ผมไม่บังคับทุกท่าน ถ้าใครกลัว ก็สามารถถอยได้ แต่อนาคตซวนซวนพันธมิตรของภาคใต้ เขาไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมอีกต่อไป จะได้ขจัดออกทันที”

ทุกคนลังเล ถึงแม้จะค่อนข้างอันตราย แต่โอกาสที่จะชนะก็มีมากเช่นกัน

ทุกคนล้วนวิเคราะห์ เพราะการที่จะได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม ไม่มีใครคิดว่าตัวเองแย่

เย่เฉินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่พูดไม่จา

วีจิ้งไห่ทะเยอทะยานเกินไป ต้องปูทางไว้ก่อน

แต่ เย่เฉินไม่สนใจในซวนซวนพันธมิตรอยู่แล้ว อยากจะนั่งดูมากกว่า

ไม่นาน ก็มีคนวัยกลางคนยืนขึ้นมา คนนี้หยิบหยกขึ้นมา แล้วเขย่า หยกเป็นประกาย แล้วกล่าว “เมืองหวินจางหยาง ขออาจารย์วีได้โปรดแนะนำ”

ตระกูลจางเป็นตระกูลซวนซวน เป็นผู้เชี่ยวชานทางด้านดูดวง สืบทอดต่อกันมาในราชวงศ์ถังเหนือเชายง

จางหยางคือผู้สืบทอดรุ่นที่สี่วิบหกของวิชาการดูดวงดอกพลัมโดยตรง มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหวิน แน่นอนว่าภูมิใจตัวเองไม่น้อย คู่ต่อกรคนแรกคือวีจิ้งไห่!

“ได้!”

ทันใดนั้นในงานก็มีสิ่งที่น่าดูเกิดขึ้น

จางหยางยืดคางขึ้นแล้วกล่าว “หยกนี้ เป็นหยกที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยช่วงราชวงศ์ถังเหนือ มีประโยชน์มากมาย ปู่อี้ของวิชาอี้จิง! ถ้าเป็นผู้นำของภาคใต้ ผมว่าตระกูลจางควรจะเป็นผู้นำ”

วีจิ้งไห่เดินถึงสนามแข่ง ยิ้มให้จางหยาง แล้วกล่าว “หยกนี้ ถือว่าเป็นของดี แต่อีกไม่นานก็ไม่ใช่ของคุณแล้ว……”

เขายื่นมือเข้าไปในกระเป๋าหยิบถุงกระเป๋าออกมา หลังจากเปิดออกแล้ว ก็หยิบกระดาษยันต์ออกมา

กระดาษยันต์นี้มีส่องประกาย ลงอักขระไว้ด้านบน

“ยันต์ทองอรหันต์！”

ตอนที่ผู้คนเห็นยันต์สีทองนี้แล้วนั้น ก็ตะลึงไปตามๆกัน

ซ่งหวั่นถิงอธิบายให้เย่เฉินฟัง “ยันต์ทองอรหันต์เป็นพระอรหันต์สิบแปดคนท่องบทสวดสี่สิบเก้าวัน ได้เบิกเนตรแล้ว ถือเป็นยันต์คุ้มภัย”

เย่เฉินยิ้ม แล้วกล่าว “ธรรมดาทั่วไป ไม่ถือเป็นพิเศษอะไร”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนก็มอง ด้วยสายตารังเกียจ

วีไห่จิ้งก็เหยียดหยาม “ไม่มีความสามารถ แต่ยโสโอหังจังนะ”

ใครๆก็รู้ ว่ายันต์ทองอรหันต์เป็นสิ่งที่หาได้ยาก แค่หาพระอรหันต์สิบแปดคนก็ว่ายากแล้ว ตอนทำ ต้องดูสิ่งบนท้องฟ้าและผืนดิน เปอร์เซ็นต์ล้มเหลวมีมากถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์!

แต่ในมือของวีจิ้งไห่ สีทองอร่าม พูดได้ว่าแม้จะมีเงินทองมากมายเท่าไหร่ก็ยังหาของสิ่งนี้ได้ยาก!

“พูดไร้สาระให้น้อยๆหน่อย เริ่มเถอะ”

จางหยางดูแคลน จากนั้นก็บีบของในมือแล้วเริ่มสวด จากนั้น ก็กล่าว “เวลาเริ่ม สิบห้านาทีจากนี้ ให้ฝนฟ้ามาจากทิศตะวันตก”

วีจิ้งไห่ยิ้ม ไม่เห็นอะไรเกิดขึ้น จึงกล่าว “มืดฟ้ามัวดิน ลมฟ้าที่มา พูดให้ถูก มันไม่ใช่ลม แต่เป็นการกระทำจากคน บุคคลนี้จะต้องมีคดีความ”