ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 912

บทที่ 912

เมื่อตกอยู่ในความสิ้นหวัง เขาทำได้เพียงไปหาหลิ่วจ้าวเฉินเพื่อนสำมะเลเทเมาที่เคยคบหาในสมัยก่อน เดิมทีเขาคิดจะไปขอยืมเงินสามแสนจากเขา ไม่นึกเลยว่าช่วงนี้หลิ่วจ้าวเฉินก็เงินขาดมือมากเหมือนกัน

หลิ่วจ้าวเฉินบ่นกับเขา ระยะนี้พวกตำรวจปราบปรามการธุรกิจค้ามนุษย์อย่างเข้มงวดเหลือเกิน ครอบครัวทั้งหกคนแทบจะไม่มีข้าวกินแล้ว

หลิ่วจ้าวเฉินยังบอกเขาด้วยว่า ตอนนี้ตนกำลังมองหาเด็กๆ ที่เหมาะสมอยู่ จะเอาไปขายทางใต้ ตอนนี้ราคากำลังสูง หากว่าหาสินค้าได้ ก็จะได้กำไรก้อนโต

เจี่ยงหมิงพลันนึกถึงเด็กเล็กมากมายของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในช่วงนี้ สมองแล่นขึ้นมาในทันใด

เขาบอกข่าวนี้แก่หลิ่วจ้าวเยว่ เสนอให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกัน ลักพาตัวเด็กกลุ่มหนึ่งจากในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าออกมาขาย

หลิ่วจ้าวเฉินกำลังกลัดกลุ้มไม่รู้จะไปหาเด็กมาจากไหนอยู่พอดี พอได้ยินว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีเด็กมากมาย พลันเบิกบานใจ ความคิดถูกกระตุ้นขึ้นมาในชั่วขณะ

เจี่ยงหมิงรู้จักสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าดี รู้ว่าเนื่องจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้รับการบูรณะมานานแล้ว ประกอบกับเงินทุนไม่เพียงพอ บุคลากรไม่เพียงพอ ระบบความปลอดภัยไม่ได้มาตรฐาน มีช่องโหว่มากมาย ขอเพียงเป็นคนที่คุ้นเคยกับกระบวนการสักหน่อย ก็สามารถหาจุดอับจากด้านในได้แล้ว

ดังนั้นเขาจึงเป็นตัวตั้งตัวตีทันที คิดแผนการที่ค่อนข้างรัดกุมแผนหนึ่ง

เมื่อหลิ่วจ้าวเฉินเห็นว่าแผนการนี้มีความเป็นไปได้สูงมาก ก็ไปพาสมาชิกทั้งหมดในครอบครัวเข้ามาด้วยทันที

เจี่ยงหมิงไม่พอใจอย่างยิ่งที่ทั้งครอบครัวของหลิ่วจ้าวเฉินมาเข้าร่วมด้วย เนื่องจากเขารู้ว่า เหตุผลที่อีกฝ่ายเรียกคนมามากมายขนาดนี้ ก็เพื่อให้ได้เงินส่วนแบ่งมากขึ้น

หากว่ามีเพียงตนกับหลิ่วจ้าวเฉินทำเรื่องนี้ด้วยกัน เมื่อถึงเวลาเด็กสิบคนขายได้กว่าล้านหยวน ทั้งสองต่างจะได้กันคนละหกเจ็ดแสน

ผลคือ หลิ่วจ้าวเฉินพาครอบครัวอีกห้าคนมาด้วย ส่วนแบ่งของตนก็จะหดหายลงไปทันที

ไอ้หลิ่วจ้าวเฉินหน้าไม่อายคนนี้ คิดจะทำหน้าหนาถัวเฉลี่ยให้ทุกคนได้ส่วนแบ่งเท่าๆ กัน แบบนี้ก็จะแบ่งทั้งหมดออกเป็นเจ็ดส่วน เหลือมาถึงมือตนมากสุดก็แค่สองแสน