ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 914

ผู้ขับขี่ที่อยู่ด้านหลังหงุดหงิดกับเรื่องนี้ ลงจากรถมาตรวจสอบดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รู้สึกโมโหอยู่บ้าง

ในเวลานี้ มีคนผู้หนึ่งลงมาจากขบวนรถบรรทุก แล้วใช้โทรโข่งอันใหญ่ตะโกนบอกด้านหลัง “ทางเราเพิ่งได้รับแจ้งจากเบื้องบนมา สะพานนี้กลายเป็นสะพานที่อันตรายไปแล้ว เสี่ยงจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ ตอนนี้จำเป็นต้องรีบซ่อมแซมเป็นการด่วน เพื่อชีวิตอันปลอดภัยของทุกท่าน ขอให้ทุกคนใช้ทางอ้อม ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ”

เดิมทีผู้ขับขี่เหล่านี้ยังคิดจะร้องด่าไปถึงแม่อยู่ แต่พอได้ยินประกาศนี้ ก็ระงับความคิดด่าทอลงทันที ความหงุดหงิดในใจก็สลายหายไปดั่งหมอกควัน

รถบรรทุกสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้างอยู่ที่นี่มากมายขนาดนี้ พวกเขาจึงไม่นึกสงสัยในคำพูดของอีกฝ่ายเลย

ดังนั้น พวกเขาในตอนนี้ต่างมีโชคนัก โชคดีที่ตนขับตามหลังขบวนรถบรรทุกมาตลอด หากว่าอยู่ด้านหน้าขบวนรถ มิใช่ว่าจะขึ้นไปบนสะพานอันตรายสายนี้แล้วหรอกหรือ?

ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงพากันย้อนกลับไปตามทาง อ้อมไปใช้เส้นทางอื่น

พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินขับรถไปถึงกลางสะพานแล้ว เหลือบด้านหลังผ่านกระจกมองหลังแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยความสงสัย “ทำไมข้างหลังไม่มีรถสักคันเลยล่ะ?”

หลิ่วจ้าวเฉินหันกลับไปมองแวบหนึ่ง “น่าจะถูกรถบรรทุกพวกนั้นขวางละมั้ง รถคันใหญ่วิ่งช้า”

“ก็เป็นไปได้” พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินกล่าวประโยคหนึ่ง ไม่เก็บมาคิดอีก ขับรถต่อไป

ในตอนที่ใกล้จะมองเห็นปลายสะพานแล้ว จู่ๆ ด้านหน้าก็มีรถบรรทุกหลายคันเคลื่อนเข้ามาจากสองฟาก ปิดตายเส้นทางด้านหน้าไว้ทันที!

พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินสะดุ้งโหยง รีบเหยียบเบรกทันที โพล่งออกมา “แม่งเอ้ย ไอ้บรรทุกพวกนี้มันบ้าไปแล้วเหรอ?”

ส่วนคือที่เหลือในรถ เนื่องจากไม่ทันได้ตั้งตัว จึงกระเด้งกระดอนไปกันคนละทิศละทาง

หลังจากรถหยุดนิ่งแล้ว หลิ่วจ้าวเฉินก็พบความผิดปกติแล้ว เส้นทางด้านหน้าถูกรถบรรทุกหลายคันปิดตายไว้อย่างสมบูรณ์ ส่วนด้านหลังก็ไม่มีรถเลยสักคัน

กล่าวก็คือ รถไอวีโก้คันนี้ที่ตนนั่งอยู่ ถูกปิดกั้นไว้บนสะพานเส้นนี้อย่างสมบูรณ์แล้ว

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกตัวเลยว่าความเดือดร้อนกำลังจะมาถึงตัวเองแล้ว