ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 914
ผู้ขับขี่ที่อยู่ด้านหลังหงุดหงิดกับเรื่องนี้ ลงจากรถมาตรวจสอบดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รู้สึกโมโหอยู่บ้าง
ในเวลานี้ มีคนผู้หนึ่งลงมาจากขบวนรถบรรทุก แล้วใช้โทรโข่งอันใหญ่ตะโกนบอกด้านหลัง “ทางเราเพิ่งได้รับแจ้งจากเบื้องบนมา สะพานนี้กลายเป็นสะพานที่อันตรายไปแล้ว เสี่ยงจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ ตอนนี้จำเป็นต้องรีบซ่อมแซมเป็นการด่วน เพื่อชีวิตอันปลอดภัยของทุกท่าน ขอให้ทุกคนใช้ทางอ้อม ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ”
เดิมทีผู้ขับขี่เหล่านี้ยังคิดจะร้องด่าไปถึงแม่อยู่ แต่พอได้ยินประกาศนี้ ก็ระงับความคิดด่าทอลงทันที ความหงุดหงิดในใจก็สลายหายไปดั่งหมอกควัน
รถบรรทุกสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้างอยู่ที่นี่มากมายขนาดนี้ พวกเขาจึงไม่นึกสงสัยในคำพูดของอีกฝ่ายเลย
ดังนั้น พวกเขาในตอนนี้ต่างมีโชคนัก โชคดีที่ตนขับตามหลังขบวนรถบรรทุกมาตลอด หากว่าอยู่ด้านหน้าขบวนรถ มิใช่ว่าจะขึ้นไปบนสะพานอันตรายสายนี้แล้วหรอกหรือ?
ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงพากันย้อนกลับไปตามทาง อ้อมไปใช้เส้นทางอื่น
พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินขับรถไปถึงกลางสะพานแล้ว เหลือบด้านหลังผ่านกระจกมองหลังแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยความสงสัย “ทำไมข้างหลังไม่มีรถสักคันเลยล่ะ?”
หลิ่วจ้าวเฉินหันกลับไปมองแวบหนึ่ง “น่าจะถูกรถบรรทุกพวกนั้นขวางละมั้ง รถคันใหญ่วิ่งช้า”
“ก็เป็นไปได้” พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินกล่าวประโยคหนึ่ง ไม่เก็บมาคิดอีก ขับรถต่อไป
ในตอนที่ใกล้จะมองเห็นปลายสะพานแล้ว จู่ๆ ด้านหน้าก็มีรถบรรทุกหลายคันเคลื่อนเข้ามาจากสองฟาก ปิดตายเส้นทางด้านหน้าไว้ทันที!
พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินสะดุ้งโหยง รีบเหยียบเบรกทันที โพล่งออกมา “แม่งเอ้ย ไอ้บรรทุกพวกนี้มันบ้าไปแล้วเหรอ?”
ส่วนคือที่เหลือในรถ เนื่องจากไม่ทันได้ตั้งตัว จึงกระเด้งกระดอนไปกันคนละทิศละทาง
หลังจากรถหยุดนิ่งแล้ว หลิ่วจ้าวเฉินก็พบความผิดปกติแล้ว เส้นทางด้านหน้าถูกรถบรรทุกหลายคันปิดตายไว้อย่างสมบูรณ์ ส่วนด้านหลังก็ไม่มีรถเลยสักคัน
กล่าวก็คือ รถไอวีโก้คันนี้ที่ตนนั่งอยู่ ถูกปิดกั้นไว้บนสะพานเส้นนี้อย่างสมบูรณ์แล้ว
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกตัวเลยว่าความเดือดร้อนกำลังจะมาถึงตัวเองแล้ว
“ได้!” พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินกลับรถทันที ขับย้อนกลับไป
แต่สิ่งที่เขานึกไม่ถึงคือ หลังจากขับย้อนกลับมาทางเดิม ยังขับไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็มองเห็นรถบรรทุกขบวนใหญ่ขับดาหน้าเข้ามาหาแล้ว
รถบรรทุกพวกนี้อยู่ชิดติดกันเนืองแน่น ไม่มีแม้แต่ช่องผ่านจะให้จักรยานสักคันผ่านไป ดาหน้าเข้ามาอย่างดุดัน
พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินรีบจอดรถทันที ถามอย่างตกใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงรู้สึกเหมือนรถบรรทุกพวกนี้จงใจจงหนีบพวกเราไว้ตรงกลางล่ะ? หรือว่าพวกเราถูกจับได้แล้ว?”
“เป็นไปไม่ได้!” หลิ่วจ้าวเฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “ต่อให้พวกเราโดนจับได้ ที่มาสกัดขวางพวกเราก็น่าจะเป็นพวกตำรวจสิ ไม่ใช่รถบรรทุกที่ใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้าง!”
พี่ชายของเขาพูดอย่างเป็นกังวลยิ่ง “จ้าวเฉิน ฉันรู้สึกว่าเห็นได้ชัดเลยว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล!”
___________
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...