เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 935

เย่เฉินหันโทรศัพท์มาที่เขาและถามว่า "นายชื่ออะไร ทำอาชีพอะไร？"

เซวหนานซาน พูดอย่างสั่นกลัว: "ผมชื่อ เซวหนานซาน ผมเป็นเจ้าสำนักขอทาน"

เย่เฉินถามอีกครั้ง: “สำนักขอทานของนายทำมาหากินแบบไหน?”

เซวหนานซาน ตอบตามความจริง: "ธุรกิจหลักของสำนักขอทานคือการแสร้งทำเป็นขอทานและขอทานทุกที่”

เย่เฉินถามว่า: “นายเงินทองเต็มตัว ทำไมนายถึงยังแกล้งเป็นขอทานเพื่อขอทานล่ะ?”

เซวหนานซานตอบ "เพราะนี่เป็นวิธีที่หาเงินได้เร็วที่สุด พวกเราก็แค่ส่งคนออกไปนอนและขายของไม่ดีในที่มีผู้คนพลุกพล่าน ก็สามารถหารายได้สูงๆได้"

เย่เฉินถาม: “แล้วทำไมนายถึงลักพาตัวเด็กไปเป็นจำนวนมาก? ”

เซวหนานซานกล่าว: "เพราะตอนขอทาน ถ้ามีเด็กมาด้วย จะได้รับบริจาคเพิ่มเป็นสองเท่า หรือมากกว่านั้น..."

เย่เฉินยังคงถามต่อไปว่า “แล้วทำไมนายถึงทำให้เด็กที่ปกติพิการ?”

เซวหนานซานสั่นและพูดว่า: "เด็กที่พิการสามารถทำให้คนสงสารได้มากกว่า จากประสบการณ์ของเรา การหาเงินกับเด็กพิการเป็นเรื่องง่ายที่สุดในการขอทาน เด็กพิการยิ่งพิการมากยิ่งได้รับเงินมากขึ้น"

เย่เฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ถ้าอย่างนั้นจนถึงตอนนี้มีเด็กกี่คนแล้วที่ต้องได้รับบาดเจ็บ? ”

เซวหนานซานพูดด้วยน้ำเสียงที่ประหม่า: "ผมไม่ได้นับ แต่น่าจะมีสามคน"

เย่เฉินถามต่อไปว่า: "ใครอยู่เบื้องหลังนายในการทำเรื่องนี้ ผู้หนุนหลังของนายคือใคร？"

เซวหนานซานบอก "ผู้หนุนหลังของผมคือน้องสาวและพี่เขยของผมเอง"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน