ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 934
สีหน้าของ เฉินจื๋อข่ายตกตะลึงเมื่อได้ยินคนทั้งกลุ่ม แต่เขาไม่คิดว่าวิธีการของคุณชายจะโหดร้ายขนาดนี้
แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่คนกลุ่มนี้ทำไปนั้น ล้วนเป็นสิ่งที่โหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรม สำหรับพวกเขาวิธีการตายแบบนี้มันก็ยุติธรรมมากแล้ว
ถ้าในสมัยก่อนคนเลวๆแบบนี้ต้องโดนลงโทษ การแล่เนื้อแบบหลิงฉือ
เขาจึงไม่ลังเล พร้อมพูดกับชายชุดดำสองคนข้างๆ เขาทันทีว่า “พวกแกสองคนไปจัดการ อย่าลืมกรีดแผลมันให้ลึกๆล่ะ! "
ทั้งสองคนนั้นเป็นนักฆ่าชั้นยอดที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน ดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ ทั้งสองจึงหยิบมีดออกจากกระเป๋าทันที และเดินไปทางเซวหนานซาน ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกใดๆ
เซวหนานซาน ผู้ซึ่งไม่ยอมอ่อนข้อ ในตอนนี้ทั้งตัวสั่นสะท้านด้วยความตกใจ ร้องไห้เสียงดัง: "พี่ใหญ่ผมผิดเอง พี่ใหญ่ผมผิดไปแล้ว
พี่อยากจะให้ผมพูดอะไร ผมจะยอมพูดทุกอย่างที่พี่ต้องการ ผมจะไม่เสแสร้งกับพี่อีกต่อไป ได้โปรดอย่าทรมานผมเลย! "
เย่เฉินหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา“ทำไมล่ะ? ยังไม่เริ่มเฉือนเลยนะ นายก็กลัวซะแล้วเหรอ？ แล้วความกล้าในตอนนั้นล่ะ นายคิดว่าคู่ควรกับเหลียงจิ้งหรูเหรอ”
เซวหนานซานพูดด้วยความกลัว : "พี่ใหญ่คุณสามารถทุบตีผมกี่รอบก็ได้ แม้ว่าพี่จะฆ่าผมตอนนี้ก็ยังได้ ผมขอร้องเพียงพี่อย่าทรมานผมเลย
พี่อยากให้ผมพูดอะไรผมก็จะพูด ผมจะให้ความร่วมมือทุกอย่างไม่ว่าอะไรก็ตาม .. … "
เย่เฉินกล่าวว่า “ขอโทษด้วยนะ ผมเพิ่งจะให้โอกาสนายไป แต่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว”
พูดจบ เย่เฉินก็บอก : “เพิ่งจะคิดแก้ตัวตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร แต่นายไม่ต้องกังวลไป ผมจะไม่ปล่อยให้ปลาชอนไชไปถึงกระดูก เดี๋ยวผมจะให้นายทิ้งคำสั่งลาไว้สองสามประโยคให้พี่เขยของนายสักหน่อย
ทันทีที่พูดจบ เย่เฉินก็ออกคำสั่งแก่ชายสองคนในชุดดำ “ก่อนอื่นจัดการขาทั้งสองข้างของมันให้ฉันเดี๋ยวนี้！”
คนทั้งสองหยิบมีดออกมาทันทีและกรีดไปที่ขากางเกงของเซวหนานซาน เลือดที่ไหลนองจากรอยแผลนับไม่ถ้วนที่น่องและต้นขาของเขา ทำให้เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
เขาในตอนนี้นั้น มีความคิดเดียวอยู่ในหัวคือ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ก็ไม่สามารถที่จะกลับไปให้โยนลงในน้ำได้อีกแล้ว!
ดังนั้นไม่ว่าเย่เฉินจะขอให้เขาทำอะไรต่อไป เขาไม่กล้าที่จะขัดขืนอีกต่อไป!
ชายชุดดำทำให้เซวหนานซาน ผู้ซึ่งเจ็บปวดจนล้มลงคุกเข่าข้างคนอื่นๆ อีกครั้ง เย่เฉินมองมาที่เขาและถามว่า “นายรู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ?”
เซวหนานซาน ร้องไห้ด้วยความทุกข์ทรมาน: "ได้โปรดฆ่าผมเถอะผม ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว……”
เย่เฉินตอบอย่างเย็นชา: "ตอนนี้ผมจะให้โอกาสนายอีกครั้ง ผมถามอะไรนายต้องตอบออกมา ถ้านายตอบได้ดี ผมจะให้นายได้อย่างที่หวัง ถ้าตอบไม่ดีก็คงช่วยไม่ได้"
เซวหนานซาน พยักหน้ารัวๆ พลางร้องไห้และพูดว่า “พี่ใหญ่ถามมาเถอะฉันจะตอบทุกคำถามที่พี่ถาม!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...