ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 939

เจี่ยงหมิงตายแล้ว ในใจของเย่เฉินอยู่ๆก็รู้สึกเจ็บปวด

เขาเจ็บปวดไม่ใช่เพราะความรู้สึกเดียวกับเจี่ยงหมิง แต่เป็นเพราะว่าคนคนหนึ่งใช้ชีวิตจนกระทั่งมีความรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตตนเอง นี่ก็คงเป็นความเศร้าโศกที่แท้จริง

เจี่ยงหมิงกำลังอยู่ในช่วงอายุวัยรุ่นพอดี ถ้าไม่เป็นเพราะหลงไปทางที่ผิด เขาก็คงมีโอกาสเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของตัวเอง ไม่ก็ผ่านไปอีกสองสามปีเขายังสามารถแต่งงานกันคนที่มีฐานะ เป็นซีอีโอ และขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิตได้

แต่ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ บางหลุมเข้าไปแล้วยังปีนขึ้นมาได้ บางหลุมเมื่อคนหลุดเข้าไปแล้วก็ยากที่จะออกมา

มองคลื่นแม่น้ำ เก็บงำความเศร้าในจิตใจไว้คนเดียว พร้อมพูดกับเฉินจื่อข่าย“เอาล่ะ นายนำเด็กกลับไป ส่งให้หมอที่โรงพยาบาลตรวจดูอาการว่ามีอะไรร้ายแรงหรือไม่ แล้วแจ้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าให้มารับ”

เฉินจื่อข่ายพยักหน้าแล้วถาม“คุณชาย คนที่เหลือของสำนักขอทานจะจัดการอย่างไรดี？”

เย่เฉินถอนหายใจ “คนร้ายในสำนักขอทานมีหลายหมื่นคนต่อให้ฆ่าก็ฆ่าไม่หมด แค่หวังว่าการตายของหัวหน้าสำนักขอทานสามารถทำให้คนข้างล่างตื่นขึ้นเล็กน้อย และอย่าทำเรื่องไร้จิตสำนึกแบบนี้อีกในอนาคต "

พูดจบเขาก็พูดอีก“ใช่ล่ะ ให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ทั้งหมด หลังจากกลับไปอย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้มั่วซั่วล่ะ”

เฉินจื่อข่ายรับปากทันที“คุณชายหมดห่วงได้ ผมเข้าใจ！”

เย่เฉินพูด“โอเค กลับไปได้แล้ว！”

เฉินจื่อข่ายรีบใช้เครื่องวิทยุรับส่งสัญญาณสั่ง “กลุ่มหนึ่งนำเด็กส่งไปที่โรงพยาบาลจินหลิง กลุ่มสองคุ้มกันคุณชายกลับเมืองจินหลิง！”หลังจากนั้นสองสามนาที

เย่เฉินนั่งบนเฮลิคอปเตอร์กลับไปเรียบร้อยแล้ว แต่ระดับความสูงในการบินไม่นับว่าสูง สัญญาณโทรศัพท์ไม่ได้รับผลกระทบอะไร

ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินนำวิดีโอของตัวเองลงในdouyinตัดต่อสักพัก โดยหลักๆคือได้เปลี่ยนเสียงของตัวเองให้คนจำไม่ได้ จากนั้นจัดการนำวิดีโอที่ตัดต่อแล้วเผยแพร่ลงอินเทอร์เน็ต

ช่วงนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน แรงสั่นสะเทือนมาก ยังมีวิดีโอนองเลือด ทันทีที่ปล่อยก็ได้รับความนิยมบนอินเทอร์เน็ต