ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 938

สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในโลกก็คือการที่ตระหนักว่าตนไม่ว่าจะกี่ชีวิตก็ไม่สามารถไล่ตามศัตรูของตัวเองได้

ในเวลานี้ เจี่ยงหมิงรู้สึกท้อแท้กับทุกสิ่งในชีวิต!

เขามองไปที่เย่เฉินพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลเต็มใบหน้าพูดอย่างกล้ำกลืน “เย่เฉิน ผมยอมแล้ว ผมยอมแล้วจริงๆ นายฆ่าผมเถอะ ผมเหนื่อยหน่ายกับโลกใบนี้แล้ว กับตัวของผมเองก็ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน…… ขอร้องนายได้โปรดทำให้ผมให้หลุดพ้นเถิด……”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกพลางมองเขาพูดอย่างจริงจัง“เจี่ยงหมิง วันนี้ทุกคนที่ต้องตาย โทษของนายนั้นเบาที่สุด แต่ก็เหมือนกันกับทุกคนที่ตาย โทษของทุกคนล้วนเป็นโทษตาย แน่นอนนายก็ด้วย หวังว่าชาติหน้านายจะสามารถเป็นคนที่ดีพอนะ!”

เจี่ยงหมิงยิ้มอย่างน่าสังเวชแล้วพูดว่า“ชาติหน้า… เมื่อครู่ได้ฟังเรื่องของนาย อยู่ๆผมก็มีความรู้สึกขึ้นมาว่าคนอย่างผมเป็นเพราะเกิดมาก็มีชะตาชีวิตที่ลำบาก ถึงมอบอีกชีวิตให้ผม บางทีผมอาจจะยังคงเป็นเพียงเด็กกำพร้า ทำไม่ดีก็ยังเป็นเพียงเศษขยะในสายตาคนอื่น……”

เย่เฉินพยักหน้าด้วยใบหน้านิ่งเฉยพร้อมพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว งั้นผมหวังว่าชาติหน้านายจะสามารถเป็นคนดีได้”

เจี่ยงหมิงพยักหน้าอย่างจริงจังพร้อมหัวเราะ“ทำให้นายพูดมาได้อย่างนี้ ผมเองก็เริ่มที่จะรังเกียจตัวเองแล้ว หวังว่าชาติหน้าคงจะได้เป็นคนดีเถอะ”

พูดจบ ทั้งร่างเขาล้วนสงบลง ความกลัวเมื่อสักครู่ที่กลัวจนควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ ตอนนี้กลับสงบพอจะสามารถควบคุมได้ยืนขึ้นด้วยตนเอง

เขายืนต่อหน้าเย่เฉินพร้อมพูดอย่างจริงจัง “พอแล้วเย่เฉิน ส่งผมไปตามทางของผมเถอะ พาเด็กเหล่านั้นกลับไปโดยสวัสดิภาพ บอกน้า……”เย่เฉินผมผิดเอง บอกเพื่อนพ้องทุกคน ผมผิดไปแล้ว ผมเสียใจแล้ว ผมใช้ชีวิตของผมเพื่อชดใช้ให้แล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าพร้อมพูดว่า“ในเมื่อนายรู้ความผิดจริงแล้ว งั้นผมก็จะให้ความสุขแก่นาย”

เมื่อพูดจบเย่เฉินพูดกับเฉินจื่อข่ายว่า“นำคนเหล่านั้นทั้งหมดไปขังในรถไอวีโก้ แล้วจากนั้นให้เฮลิคอปเตอร์ยกรถไปทิ้งในแม่น้ำเจียงซิน!”

“ครับคุณชาย!”

เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปอีกครั้ง

ในรถไอวีโก้ สมาชิกของสำนักขอทานรวมทั้งหลิ่วจ้าวเฉินต่างส่งเสียงสะอื้นด้วยความหมดหวังไม่หยุด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน