ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 949

ขณะเดียวกันกัน เย่เฉินกำลังนั่งเฮลิคอปเตอร์ และบินอยู่บนน่านฟ้าจินหลิง

เฉินจื๋อข่ายเอ่ยปากถามเย่เฉินว่า: “คุณชาย คุณชายจะจัดการอย่างไงกับลูกสาวของเซวหนานซาน!”

เย่เฉินพูดออกมาอย่างไร้ความรู้สึกว่า: “เธอสูญเสียพ่อและแม่ไปแล้ว ตอนนี้เธอกลายเป็นเด็กกำพร้าไปแล้ว ส่งเธอไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็แล้วกัน”

เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า: “คุณชาย เรื่องแบบนี้เราควรจัดการขั้นเด็ดขาดนะ ไม่ควรเลี้ยงงูพิษไว้......”

เย่เฉินโบกมือ: “ลูกผู้ชายทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่ไปทำสิ่งที่ไม่ควรทำ ฉันไม่มีทางที่จะทำร้ายเด็กเล็ก นำเธอไปส่งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถ้ามีคนของตระกูลอู๋มารับเธอไป ก็ปล่อยเธอกลับไปพร้อมเขา”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าและพูดว่า: “ฉันรู้สึกว่าคนของตระกูลอู๋คงไม่มารับเด็กคนนี้แล้ว เพราะตอนนี้ตระกูลอู๋คับแค้นเซวหนานซานมาก ฉันเดาวิกฤตครั้งนี้ของตระกูลอู๋ พวกเขาอย่างน้อยก็ต้องสูญเสียทรัพย์สินไปมากกว่าครึ่ง พรุ่งนี้ราคาหุ้นของบริษัทพวกเขาน่าจะตกอย่างเห็นได้ชัด”

เย่เฉินยิ้มออกมาและพูดว่า: “งั้นพอดีเลย ตระกูลอู๋ฝีมือตกแล้ว ฉันก็จะผลักดันให้ตระกูลซ่งขึ้นมาแทนที่ ให้ตระกูลซ่งขึ้นเป็นตระกูลอันดับแรกของเจียงหนาน”

เฉินจื๋อข่ายพูดออกมาทันทีว่า: “คุณชาย ถ้าต้องการอะไร คุณชายสั่งมาได้เลยนะ”

“ได้เลย”

เฉินจื๋อข่ายพูดต่อว่า: “ใช่แล้วคุณชาย ตอนนี้แอคหลุมที่ชื่อใจดีสวรรค์ช่วยถูกส่งไปโรงเลี้ยงหมาของหงห้าแล้ว ท่านจะไปดูหน่อยมั้ยครับ?”

เย่เฉินโบกมือ: “ก็แค่ยาจกที่หากินโดยการไปด่าคนอื่น สับเขาให้ละเอียดแล้วเอาไปให้หมากิน ฉันไม่ไปดูคนแบบนี้หรอก จะทำให้ตาฉันเปื้อนเปล่าๆ”

เมื่อพูดจบ ทันใดนั้นเย่เฉินนึกถึงโคบายา ชิอิจิโร่ขึ้นมา เจ้าคนนี้ยังอยู่ที่โรงเลี้ยงหมาของหงห้าจนถึงตอนนี้

เขาก็เลยถามเฉินจื๋อข่ายไปว่า: “ตอนนี้โคบายา ชิอิจิโร่เป็นไงบ้าง”

เฉินจื๋อข่ายตอบและหัวเราะ: “เขาจะเป็นอย่างไงละ เลี้ยงหมาทุกคน ให้อาหารหมา ล้างขี้หมา ทั้งวันทั้งคืนเขาไม่กล้าออกไปไหนเลย ถ้าตอนนี้เขาออกไป แล้วน้องชายของเขารู้ว่าเขาออกไป จะต้องใช้เงินมหาศาลจ้างนักฆ่ามาฆ่าเขาแน่นอน”