ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 98

บทที่ 98 พวกมองการณ์ไม่ไกล

เซียวไห่หลงดูถูกเย่เฉิน เป็นอย่างที่สุดอยู่แล้ว

และเขาก็เกลียดแค้นเซียวชูหรัน ที่เป็นผู้อำนวยการบริษัท

เมื่อเห็นพวกเขาสองสามีภรรยาก็มาดูบ้านในTomson Riviera ก็รีบถือโอกาส ดูถูกเหยียดหยามพวกเขา

เย่เฉินได้ยินเซียวไห่หลงกล้าพูดใส่อารมณ์กับภรรยาของตนเอง จึงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ทำไม? คนอย่างพวกคุณมาดูบ้านในTomson Rivieraได้ แล้วทำไมผมจะมาไม่ได้?”

เซียวไห่หลง พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ผมมาได้เพราะครอบครัวของพวกเรามีปัญญาซื้อ คนจนอย่างคุณ มีปัญญาซื้อบ้านที่นี่ได้ไหม?”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่มีปัญญาซื้อ?”

เซียวไห่หลง พูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ถ้าคุณมีปัญญาซื้อได้ก็บ้าไปแล้ว รู้มั้ยว่าบ้านที่นี่หลังหนึ่งราคาเท่าไหร่?”

บ้านหลังเล็กที่สุดก็120 ตารางเมตร ตารางเมตรละ 80,000 กว่าบาท เท่ากับหลักสิบล้าน คุณมีสิบล้านไหม?”

เย่เฉินหัวเราะ พร้อมพูดว่า “ผมไม่สนใจที่จะซื้อบ้านหลังที่เล็กที่สุด จะซื้อก็ต้องซื้อที่ใหญ่ที่สุด”

“ถุย” เซียวไห่หลง พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ใหญ่ที่สุดสองร้อยสี่สิบตารางเมตร อย่างคุณน่ะหรือ?”

เซียวเวยเวย พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ใช่เย่เฉิน คุณจะมีปัญญาซื้อบ้าน 240 ตารางเมตรได้หรือ? บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ แม้แต่ครอบครัวของพวกเรายังไม่สามารถพูดได้ว่ามีปัญญาซื้อ คุณจะเอาอะไรมาซื้อ?”

เย่เฉินมองเธอ พร้อมหัวเราะพูดขึ้นมาว่า “ใครบอกคุณ ว่าผมจะซื้อบ้าน 240 ตารางเมตร?”

เซียวเวยเวย พูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ทำไม? คุณบอกเองว่าจะซื้อบ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่หรือ? คราวนี้ยังจะทำเป็นหน้าด้านได้อีกไหม?”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “เวยเวย คุณช่างไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ คุณไม่เห็นว่าบนกระบะทรายนี้ยังมีเขตคฤหาสน์ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่หรือ? คฤหาสน์ในนี้ต่างหากที่เป็นบ้านที่มีพื้นที่ใหญ่ที่สุด”

“ถุย” เซียวเวยเวยพูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ยังจะบอกว่าคฤหาสน์ คฤหาสน์ที่นี่อย่างน้อยก็เริ่มต้นที่หลายสิบล้าน แพงที่สุดก็เป็นพันล้าน คนจนอย่างคุณ เกิดอีกกี่ชาติก็คงไม่มีปัญญาซื้อ”

เย่เฉิน หัวเราะพร้อมพูดว่า “บังเอิญจริงๆ ผมมีหลังหนึ่งพอดี และก็เป็นหลังที่ใหญ่ที่สุดด้วย”

“ฮ่าๆๆ” เซียวไห่หลงและทุกคนในครอบครัวต่างก็หัวเราะกันอย่างไม่หยุด ชี้หน้าเย่เฉิน พร้อมพูดอย่างดูถูกว่า “อย่างคุณคิดจะซื้อคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดหรือ? โอ้พระเจ้า คุณจะให้พวกเราขำตายหรือ?”

แขกด้านข้างที่มาดูบ้านต่างก็ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ต่างก็หัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ดูคนจนคนนี้สิ ยังคิดจะซื้อคฤหาสน์หรือ?”

“หากเขามีปัญญาซื้อคฤหาสน์ที่นี่ งั้นผมก็สามารถซื้อTomson Rivieraได้ทั้งหมดแล้ว”

“ช่างเป็นการโม้ที่ไม่ได้ร่างบทก่อนเลยจริงๆ”

เซียวชูหรันค่อนข้างหน้าเสีย กระซิบพูดตำหนิเย่เฉินว่า “เย่เฉิน พูดไปเรื่อยทำไม? พูดไปเรื่อยไม่กลัวอับอายหรือ?”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “พูดความจริงมีอะไรน่าอับอาย?”

เซียวไห่หลงหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง พร้อมพูดว่า “ได้ยินไหม ภรรยาของเขาเองยังไม่เชื่อเขาเลย สายตาของทุกคนไม่ได้บอด คนอย่างคุณ แม้แต่เข้ามาในตึกสำนักงานขายนี้ก็ยังไม่คู่ควร”

พูดจบ เขาก็พูดขึ้นอย่างโหดเหี้ยมว่า “รอก่อน ผมจะไปเรียกพนักงานขายมาไล่คุณออกไป”

จากนั้น เซียวไห่หลงก็รีบเรียกพนักงานขายคนหนึ่งมาก แล้วก็ชี้ไปที่เย่เฉินพร้อมพูดว่า “คนสวย พวกคุณทำงานกันยังไง ทำไมถึงได้ปล่อยคนจนแบบนี้เข้ามา? คนนี้ยังพูดจาเลอะเลือนบอกว่าจะซื้อคฤหาสน์ที่แพงที่สุดของพวกคุณที่นี่ มีคนแบบนี้อยู่ พวกเราที่มีกำลังซื้อล้วนต่างก็ไม่อยากซื้อกันแล้ว”

พนักงานขายมองดูเย่เฉิน ก็สามารถดูออก เย่เฉินแต่งตัวธรรมดามาก ดูแล้วก็ไม่ใช่คนที่มีเงินเหมือนคนร่ำรวย