ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 981
คฤหาสน์แนวAของTomson Riviera เป็นคฤหาสน์ที่แพงที่สุดในเมืองเมืองจินหลิงซึ่งมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้าน
สำหรับครอบครัวโดยเฉลี่ย เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุผลสำเร็จในชีวิต
สำหรับครอบครัวที่ร่ำรวยธรรมดา การทำงานหนักในชีวิตนี้อาจเป็นไปได้มากขึ้นเล็กน้อย
สำหรับครอบครัวที่ร่ำรวยต้องใช้เวลา 10 ปีในการทำงานหนัก เพื่อมีโอกาสได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้
แต่สำหรับตระกูลอู๋แล้ว คฤหาสน์ประเภทนี้มันจิ๊บๆ
แม้ว่าตระกูลอู๋จะประสบปัญหาใหญ่ในตอนนี้ สำหรับตระกูลอู๋พวกเขามีมูลค่าหลายแสนล้าน และพวกเขาไม่สนใจคฤหาสน์ที่มีมากกว่าหนึ่งพันล้าน
นอกจากนี้อู๋ตงไห่รู้ดีว่าคฤหาสน์หลังนี้ถูกซื้อโดยตระกูลอู๋ให้ตระกูลเซียวอยู่ ซึ่งหมายความว่าไม่ได้มอบให้กับตระกูลเซียว ด้วยวิธีนี้จะเทียบเท่ากับตระกูลอู๋เพิ่มอสังหาริมทรัพย์เท่านั้นเอง ไม่แน่สองปีต่อมา คฤหาสน์นี้จะสามารถทำเงินได้มากกว่าตระกูลอู๋ ทำไมถึงไม่ทำล่ะ?
ดังนั้น อู๋ตงไห่จึงพยักหน้าและพูดว่า:"เนื่องจากเราจะทำงานร่วมกันในประเด็นสำคัญๆ ผมยังสามารถตอบสนองความต้องการเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ได้ แบบนี้แล้วกัน ผมจะให้ลูกน้องไปสอบถามเกี่ยวกับผู้อาศัยห้อง04 หรือ 06 ในตอนนี้ว่าขายไปแล้วยัง ถ้าขายไปก็ไม่เป็นไร ผมซื้อจากอีกฝ่ายได้ในราคาสูง พอซื้อมาแล้ว พวกคุณก็อยู่ได้เลย!"
สมาชิกทั้งห้าของตระกูลเซียวต่างก็ตื่นเต้น!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียวฉางเฉียน สายตาของนายหญิงนั้นชื่นชมอยู่แล้ว
ตนเคยคิดว่าแม่ของตนแก่เกินไปและอาจไม่มีประโยชน์ แต่ตนไม่คิดเลยว่า คนอาบน้ำร้อนมาก่อนยังคงร้อนแรง ตามคำกล่าวโบราณ!
หากเป็นตัวเอง เมื่อกี้ได้ยินมาว่าตระกูลอู๋จะลงทุนในตระกูลเซียว และช่วยบริษัทของตระกูลเซียวฟื้นความแข็งแกร่ง ตนก็ดีใจจนจะโค้งคำนับและขอบคุณด้วยความตื่นเต้น
คำเยินยอทำให้อู๋ตงไห่มีความสุข เขามองไปที่นายหญิงใหญ่แล้วถามว่า:"คุณต้องการให้ผมให้คำมั่นสัญญาว่า คุณจะอยู่ในคฤหาสน์นี้นานแค่ไหนใช่ไหม?"
นายหญิงเซียวยกนิ้วโป้งขึ้นทันที ประจบสอพลอและพูดว่า:แน่นอนว่าไม่มีอะไรที่สามารถหลบสายตาแหลมคมของประธานอู๋ได้เลย นายหญิงใหญ่อย่างฉัน ไม่ใช่คนที่โลภความมั่งคั่ง แต่ร่างกายไม่สามารถต้านได้ อยากอยู่นานสักหน่อย ดังนั้นคุณเซ็นสัญญากับเราได้ไหม คฤหาสน์Tomson Riviera ให้เราอยู่อย่างน้อย 10 ปี ผ่านไป 10 ปี ไม่ว่าฉันจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ครอบครัวเซียวจะย้ายออกไปตามตกลง"
ในสายตาของนายหญิงใหญ่เซียว 10 ปีก็นานมากแล้ว ท้ายที่สุดสิทธิในทรัพย์สินของบ้านเพียง 70 ปี และ 10 ปีเท่ากับหนึ่งในเจ็ดของการบริโภค
คฤหาสน์มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านเป็นอย่างน้อย และหนึ่งในเจ็ดมีมูลค่าเกือบ 20 ล้าน
และปีนี้ตนอายุ 80 แล้ว และอาจจะอยู่ไม่ได้อีก 10 ปี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...