เมื่อเธอคิดว่าเธออาจจะป่วย เฉียนหงเย่นรู้สึกว่าอาการคันรุนแรงขึ้นมาก
เธอตื่นตระหนกและคิดกับตัวเองว่าถ้าเธอป่วยจริง ๆ ล่ะ? ตอนนี้อยู่กับสามีแล้ว ถ้าป่วยจริงก็ซ่อนยาก แล้วถ้าเขารู้ล่ะ?
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือเมื่อทั้งสองอยู่ในบ้านของตระกูลเมื่อวานนี้ ยังคงทำอยู่ ในเวลานั้นเซียวฉางเฉียน สามีของเธอไม่ได้ป้องกันใด ๆควรทำอย่างไรหากมันทำให้เขาติดเชื้อ?
แบบนี้เขาก็จะรู้หรือว่า ตนเคยมีอะไรกับคนอื่นในเหมืองถ่านดำ?
เมื่อคิดเช่นนี้ เฉียนหงเย่นตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพแต่เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ ถ้าเธอไม่ป่วย เธอก็คงจะโชคดีถ้าป่วยจริงๆ ยังไงก็ต้องหาทางรักษาให้หายขาด
แต่ปัญหามันมาอีกแล้ว ไปโรงพยาบาล ต้องลงทะเบียน ต้องตรวจ ต้องสั่งยา และต้องรักษา
ตอนนี้หมดเงินแล้ว ไม่มีเงินแม้แต่จะไปโรงพยาบาลเพื่อลงทะเบียน
นายหญิงใหญ่มีเงิน 60,000 หยวน
แต่ฉันจะได้รับเงินจำนวนเล็กน้อยนี้จากเธอได้อย่างไร?
เฉียนหงเย่นรู้ดีว่านายหญิงใหญ่มีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับตัวเองในตอนนี้
เหตุผลก็คือเมื่อนายหญิงใหญ่ขอเงินจากสามีของเธอ เธอและสามีของเธอก็ทำตัวเมิน สุดท้ายเย่เฉินเอาเงินไป และนายหญิงใหญ่ก็โกรธมากในใจ
ดังนั้นในกรณีนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยืมเงินจากนายหญิงใหญ่
จะทำยังไงดี?
หากป่วยจริงๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รักษา
เมื่อคิดแบบนี้ เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...