ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4946

แหวนวงหนึ่ง ส่งเสียงที่เหมือนกับดาบอย่างไรอย่างนั้น เดิมทีก็แปลกมากแล้ว

ที่แปลกประหลาดของปรากฏการณ์นี้ก็เหมือนมีไฟฟ้าผ่านพัดลมไฟฟ้า แต่ใบพัดของพัดลมไฟฟ้าไม่หมุน และไม่เกิดลมใด ๆ แต่กลับส่งเสียงลมพัดโดยไม่มีมูลอย่างไรอย่างนั้น ไม่สามารถเข้าใจได้

เย่เฉินกลุ้มใจไปด้วย และส่งปราณทิพย์ไปยังในแหวนไม่หยุด เหมือนนักพนันที่แพ้จนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟโยนแต้มต่อบนโต๊ะพนันอย่างไรอย่างนั้น

จนปราณทิพย์ครึ่งหนึ่งในร่างกายก็ไม่ได้อะไร เย่เฉินไม่ได้รับผลสะท้อนกลับใด ๆ นอกเหนือจากเสียงหึ่ง ๆ

เขาโกรธจนทนไม่ไหวอยู่หน่อย ๆ

ฉวยโอกาสตอนยังไม่ถึงที่หมาย ควักยาเสริมชี่ปราณเม็ดหนึ่งออกมา บีบอยู่ที่ปลายนิ้วด้วยกันกับแหวนวงนั้น จากนั้นกัดฟัน ฝืนส่งปราณทิพย์ที่แทบจะหมดอยู่แล้วในร่างกายไปให้ในแหวนวงนี้ทั้งหมด

เขาคิดว่า ตัวเองส่งปราณทิพย์จำนวนมากเข้าไปข้างใน ไอ้ของผี ๆ นี้อย่างน้อยก็ต้องให้ผลสะท้อนกลับที่แตกต่างออกไปให้กับตัวเอง

แต่สิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงคือ แหวนวงนี้ยังคงเหมือนหลุมดำปราณทิพย์ หลังจากกลืนปราณทิพย์ของตัวเองไปมากขนาดนี้แล้ว ยังคงไม่เกิดความเปลี่ยนแปลงใด ๆ

เย่เฉินจนปัญญา เพื่อเติมช่องว่างปราณทิพย์ในร่างกายให้เต็ม ทำได้เพียงโยนยาเสริมชี่ปราณเข้าปาก ในขณะที่ปราณทิพย์ที่คอยการซัดสาดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เขาส่งปราณทิพย์เกือบครึ่งไปในแหวนอีกครั้ง แต่ว่าผลลัพธ์ยังคงทำให้เขาผิดหวังขั้นสุดอยู่ดี

ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง เย่เฉินแทบอยากจะควักยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดออกมา เพื่อสู้ตายกับแหวนวงนี้ให้ถึงที่สุด

แต่ว่าสุดท้ายสติปัญญายังคงชนะความวู่วามของเขาอยู่ดี

ยาเสริมชี่ปราณล้ำค่ามาก ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทยอยเอายาเสริมชี่ปราณของตัวเองเข้าไป เพื่อแหวนที่มีแต่สร้างภาระแบบนี้นี่เลย

สถานการณ์พวกนี้ในตอนนี้ หยุดการเสียหายทันทีจึงจะเป็นตัวเลือกที่ฉลาดที่สุด

ครั้นแล้ว เขาทำได้แต่เก็บแหวนไว้ในกระเป๋าด้วยความแค้นใจ

แม้ว่าแหวนวงนี้มีสิ่งมหัศจรรย์มากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ แต่จิตใต้สำนึกบอกเขาว่าของสิ่งนี้ไม่ง่ายดายอย่างแน่นอน

ต้องรู้ไว้ว่า นี่เป็นของที่แม้กระทั่งผู้มีพระคุณลึกลับคนนั้นก็อยากได้จนอดใจรอไม่ไหว แม้กระทั่งคนที่ยืนอยู่เหนือมวลชนพวกนั้นก็มุ่งหวังอยากได้ของสิ่งนี้ ก็พิสูจน์ได้ว่าของสิ่งนี้จะต้องมีมูลค่าบางอย่างที่ตัวเองยังไม่รู้อย่างแน่นอน !