ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4945
ทันทีหลังจากนั้น หลินหว่านเอ๋อร์ตกอยู่ในความเงียบ
เธออดไม่ได้ที่จะหวนนึกถึง แหวนวงนั้นถึงกับเคยส่งเสียงดาบในมือของเย่เฉิน เสียงดาบนั่นไพเราะรื่นหู ชวนให้หลงใหล
พอคิดถึงตรงนี้ เธอแอบทำการตัดสินใจ เก็บป้ายวิญญาณ รวมทั้งเหรียญทองแดงเก้าเหรียญที่อยู่บนโต๊ะไว้ในกระเป๋าสะพายหลังทั้งหมดทันทีหลังจากนั้น สาวเท้าเดินออกมาจากในห้องหนังสือ
ที่นอกคฤหาสน์ ผู้อาวุโสคนนั้นกำลังเก็บของอยู่
เขาทยอยดึงพวกของที่ไม่มีความจำเป็นออกมาจากในรถคันหนึ่งในจำนวนนั้น สุดท้ายจัดเก็บให้เป็นระเบียบได้อยู่สองกล่องใหญ่
พอหลินหว่านเอ๋อร์ออกมา ผู้อาวุโสก็รีบเข้าไปถาม : “คุณหนูครับ เครื่องลายครามของคุณหนู น่าจะไม่ต้องเอาไปแล้วใช่ไหมครับ ?”
หลินหว่านเอ๋อร์ลังเลอยู่พักหนึ่ง เอ่ยทอดถอนใจเบา ๆ : “เอาไปเถอะ ท้ายที่สุดก็เป็นของหัวเซี่ย ทิ้งไว้ที่นี่ ไม่แน่ว่าจะถูกคนไม่เข้าใจทำลายเอา”
ว่าแล้ว เธอเอ่ยอีกว่า : “เอาเครื่องลายครามที่ห่อไว้ดีแล้วไป หลังจากกลับถึงหัวเซี่ย สามารถหาโอกาสบริจาคให้พิพิธภัณฑ์เอาได้”
“กลับหัวเซี่ย ? !” ผู้อาวุโสถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ : “คุณหนู คุณจะไปตะวันออกไกลที่รัสเซียไม่ใช่เหรอครับ ? เรามีอุตสาหกรรมที่มั่นคงและปลอดภัยอยู่ที่นั่น ที่นั่นถูกพบได้ยากกว่าการกลับไปที่หัวเซี่ยนะครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า เอ่ยราบเรียบ : “ไม่ไปรัสเซียแล้ว ฉันจะไปหัวเซี่ยเพื่อหาคุณเย่คนนั้นในวันนี้ เขาคนนี้ จะต้องน่าสนใจมากอย่างแน่นอน”
ผู้อาวุโสเอ่ยอย่างอดไม่ได้ : “คุณหนูครับ หัวเซี่ยใหญ่จะตาย ประชากรหนึ่งพันสี่ร้อยล้านคน เราจะไปหาคุณเย่นั่นที่คุณว่ามาจากที่ไหนครับ ? !”
หลินหว่านเอ๋อร์เอ่ย : “คุณเย่ภาษาจีนกลางดีมาก ออกเสียงถูกต้อง อีกทั้งเปล่งเสียงแม่นยำ แทบจะฟังไม่ออกเลยว่ามีร่องรอยสำเนียงอะไรเลย ฉันเลยคาดการณ์ไว้ว่า มีความเป็นไปได้สูงมากว่าเขาเป็นคนทางเหนือ อีกทั้งความเป็นไปได้สูงมากว่าเป็นเย่นจิงไม่กี่มณฑลที่อยู่รอบ ๆ เย่นจิง ถึงตอนนั้นเราบินไปเย่นจิงก่อน ตามหาเบาะแสที่เย่นจิงแล้วกัน”
“ได้ครับ !” ผู้อาวุโสพยักหน้า : “งั้นก็ไปที่เย่นจิงครับ !”
เพียงแต่ว่า ปริมาณความร้อนหนึ่งกะละมัง ดูเหมือนกระจิริดไปหน่อยสำหรับทั้งธรรมชาติแล้ว
แต่ต่อให้กระจิริดก็ตาม ก็เป็นสิ่งที่มีอยู่โดยสอดคล้องตามความเป็นจริงด้วยเช่นกัน
แต่ว่า ปราณทิพย์ที่เย่เฉินทยอยส่งเข้าไปในแหวน กลับหายไป ไม่ได้รับการตอบสนองใด ๆ เหมือนก้อนหินจมลงในน้ำอย่างไรอย่างนั้น
เย่เฉินยิ่งรู้สึกแปลก จากมุมมองของเขา เครื่องมือทางธรรม หลักการของมันก็เท่ากับอุปกรณ์ไฟฟ้าชิ้นหนึ่ง เพียงแต่ว่าเครื่องมือทางธรรมต้องการปราณทิพย์ในการขับเคลื่อน ส่วนอุปกรณ์ไฟฟ้าต้องการไฟฟ้าในการขับเคลื่อน
ส่งไฟฟ้าไปให้เครื่องทำน้ำอุ่น ก็จะเปลี่ยนเป็นพลังงานความร้อน ส่งไฟฟ้าไปให้มอเตอร์ ก็จะกลายเป็นพลังงานจลน์ ส่งไฟฟ้าไปให้หลอดไฟฟ้า ก็จะกลายเป็นพลังงานส่องสว่าง ส่งไฟฟ้าไปให้อุปกรณ์อิเล็กโทรลิซิส ก็จะกลายเป็นพลังงานเคมี
ก็เหมือนกับการส่งปราณทิพย์ไปให้ยันต์ฟ้าร้อง ก็สามารถกลายเป็นฟ้าร้องที่ลงมาจากฟ้า ส่งปราณทิพย์ไปให้มีดทะลุวิญญาณ ก็สามารถกลายเป็นคมมีดที่อานุภาพเกรียงไกร แต่แหวนวงนี้กลืนปราณทิพย์ของตัวเองไปมากขนาดนี้แล้ว กลับกลายเป็นเพียงเสียงหึ่ง ๆ เท่านั้นเอง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...