ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4944
เย่เฉินโบกมือเล็กน้อย เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด : “ไม่ต้องหรอก ฉันช่วยเธอกับคุณปู่เธอ เธอมอบแหวนวงหนึ่งให้ฉัน ระหว่างเราหายกันแล้ว หวังว่าปู่หลานพวกเธอทั้งสองคน จะปลอดภัยในอนาคต”
พูดจบ เขาก็โบกมือให้ใหญ่ ส่งปราณทิพย์จำนวนมากเข้าสู่ร่างกายทั้งสองคน
ผู้อาวุโสคนนั้นแทบจะหมดสติไปในชั่วพริบตา หลินหว่านเอ๋อร์ก็หลับตาลงตามไปเช่นกัน
เย่เฉินเห็นสองคนนี้หมดสติแล้ว ก็ใช้ปราณทิพย์ลบความทรงจำของทั้งสองคนออกไป จากนั้นเดินออกคฤหาสน์ที่อยู่ในชนบทหลังนี้ไปคนเดียว สาวเท้าออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว กลับวิลล่าเฮเลน่าที่เบอร์เกน
หลังจากเขาเดินไปได้สิบนาที ผู้อาวุโสคนนั้นก็ฟื้นขึ้นมาก่อน
เห็นเบื้องหน้าระเกะระกะ แล้วยังมีศพคนแปลกหน้าอยู่ร่างหนึ่ง เขาตกใจทันที จากนั้นเห็นคุณหนูนอนคว่ำหมดสติอยู่บนโต๊ะหนังสือ จึงรีบพุ่งเข้ามาเลย ตะโกนด้วยความตึงเครียด : “คุณหนู !”
จู่ ๆ หลินหว่านเอ๋อร์ลืมตาขึ้น เธอเห็นผู้อาวุโส จึงยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ย : “ตื่นแล้วเหรอ”
ผู้อาวุโสพูดด้วยความตื่นตระหนกไม่หยุด : “คุณหนูครับ สมอง……สมองของผมเหมือนจะมีปัญหาครับ ผมจำได้ว่าคุณให้ผมไปจัดการให้คนเก็บของเพื่อรีบไปจากยุโรปเหนือ แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงหมดสติไป แถมยัง……แถมผมยังรู้สึกว่าขาดความทรงจำส่วนหนึ่งไปด้วย……”
หลินหว่านเอ๋อร์ พยักหน้า เอ่ยราบเรียบ : “รู้สึกว่ามีความทรงจำขาดหายไป เป็นเพราะมีคนลบความทรงจำของคุณไปไง”
ผู้อาวุโสตะลึงอ้าปากค้าง แล้วเอ่ย : “มีคนสามารถลบความทรงจำคนอื่นได้จริงเหรอครับ ?”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่งเสียงอืม เอ่ยทอดถอนใจ : “ก็ใช่น่ะสิ เขายังอยากลบความทรงจำของฉันไปพร้อมกันด้วยอีกนะ”
พูดจบ เธอโบกมือ เอ่ยกับผู้อาวุโส : “ช่างเถอะ คุณไปเก็บของหน่อยเถอะ นอกจากของที่จำเป็นแล้ว อย่างอื่นก็ไม่ต้องการแล้ว”
“ได้ครับคุณหนู กระผมขอตัวครับ !” ผู้อาวุโสพูดด้วยความเคารพนบนอบจบ ก็หัวตัวจากห้องหนังสือไป
หลังจากผู้อาวุโสเดินไป หลินหว่านเอ๋อร์หยิบแผ่นจารึกวิญญาณไม่ใหญ่ชิ้นหนึ่งออกมาจากในลิ้นชักโต๊ะหนังสือ ด้านบนเขียนอักษรตัวใหญ่ไว้แปดตัว : ป้ายวิญญาณหลินจู๋ว์หลูบิดาผู้ล่วงลับ
หลินหว่านเอ๋อร์มองป้ายวิญญาณชิ้นนี้อย่างละเอียด พูดพร่ำเบา ๆ : “พ่อคะ ลูกอกตัญญู แหวนที่พ่อสู้ตายแล้วทิ้งไว้ให้หนู หนูมอบให้คนอื่นไปแล้ว ไม่ใช่ว่าลูกไม่อยากปกป้องมันอย่างรอบด้าน แต่ว่าความสามารถนั้นมีจำกัดจริง ๆ วันนี้หากไม่ใช่ว่าเย่เฉินนั่นปรากฏตัวกะทันหัน ลูกเกรงว่าคงตกอยู่ในมือของขโมยแล้ว หนูเห็นว่าเย่เฉินนั่นหน้าตาไม่เหมือนคนเลว และยังมีพลังวิเศษอีกด้วย แหวนอยู่ในมือของเขา น่าจะแสดงประสิทธิภาพที่แท้จริงออกมาได้อย่างเต็มที่”
ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็เอ่ยอีก : “จริงสิคะพ่อ เย่เฉินมีศัตรูคนเดียวกันกับเรา แถมดูแล้วในตอนนี้เขายังอยู่ในที่ลับ ไม่แน่ว่า ในอนาคตเขาสามารถแทงศัตรูที่มีร่วมกันกับเราได้ บรรลุความปรารถนาให้สำเร็จแทนพ่อได้ !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...