ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4944

เย่เฉินโบกมือเล็กน้อย เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด : “ไม่ต้องหรอก ฉันช่วยเธอกับคุณปู่เธอ เธอมอบแหวนวงหนึ่งให้ฉัน ระหว่างเราหายกันแล้ว หวังว่าปู่หลานพวกเธอทั้งสองคน จะปลอดภัยในอนาคต”

พูดจบ เขาก็โบกมือให้ใหญ่ ส่งปราณทิพย์จำนวนมากเข้าสู่ร่างกายทั้งสองคน

ผู้อาวุโสคนนั้นแทบจะหมดสติไปในชั่วพริบตา หลินหว่านเอ๋อร์ก็หลับตาลงตามไปเช่นกัน

เย่เฉินเห็นสองคนนี้หมดสติแล้ว ก็ใช้ปราณทิพย์ลบความทรงจำของทั้งสองคนออกไป จากนั้นเดินออกคฤหาสน์ที่อยู่ในชนบทหลังนี้ไปคนเดียว สาวเท้าออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว กลับวิลล่าเฮเลน่าที่เบอร์เกน

หลังจากเขาเดินไปได้สิบนาที ผู้อาวุโสคนนั้นก็ฟื้นขึ้นมาก่อน

เห็นเบื้องหน้าระเกะระกะ แล้วยังมีศพคนแปลกหน้าอยู่ร่างหนึ่ง เขาตกใจทันที จากนั้นเห็นคุณหนูนอนคว่ำหมดสติอยู่บนโต๊ะหนังสือ จึงรีบพุ่งเข้ามาเลย ตะโกนด้วยความตึงเครียด : “คุณหนู !”

จู่ ๆ หลินหว่านเอ๋อร์ลืมตาขึ้น เธอเห็นผู้อาวุโส จึงยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ย : “ตื่นแล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสพูดด้วยความตื่นตระหนกไม่หยุด : “คุณหนูครับ สมอง……สมองของผมเหมือนจะมีปัญหาครับ ผมจำได้ว่าคุณให้ผมไปจัดการให้คนเก็บของเพื่อรีบไปจากยุโรปเหนือ แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงหมดสติไป แถมยัง……แถมผมยังรู้สึกว่าขาดความทรงจำส่วนหนึ่งไปด้วย……”

หลินหว่านเอ๋อร์ พยักหน้า เอ่ยราบเรียบ : “รู้สึกว่ามีความทรงจำขาดหายไป เป็นเพราะมีคนลบความทรงจำของคุณไปไง”

ผู้อาวุโสตะลึงอ้าปากค้าง แล้วเอ่ย : “มีคนสามารถลบความทรงจำคนอื่นได้จริงเหรอครับ ?”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่งเสียงอืม เอ่ยทอดถอนใจ : “ก็ใช่น่ะสิ เขายังอยากลบความทรงจำของฉันไปพร้อมกันด้วยอีกนะ”