ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4949
การเป็นหรือไม่เป็นจักรพรรดินี อันที่จริงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเย่เฉินโดยแยกจากกันไม่ได้เลย เฮเลน่าก็ตระหนักได้ตั้งนานแล้ว ตัวเองไม่ได้อาลัยอาวรณ์บัลลังก์จักรพรรดินีนี้หรอก ที่ตัวเองอาลัยอาวรณ์จริง ๆ นั้น เป็นความรู้สึกแบบที่เย่เฉินยืนแกว่งดาบหน้าตัวเอง เพื่อเปิดทางให้กับตัวเอง
ในจังหวะนี้เอง เฮเลน่าได้ยินเสียงเครื่องยนต์จากไกล ๆ เข้ามา
เธอรีบลุกขึ้นไปที่หน้าต่าง เห็นรถคนนั้นที่เย่เฉินขับขับกลับมาที่วิลล่า เธอวิ่งพุ่งเปิดประตูออกไปทันที สาวเท้าเร็วไปที่ใต้ตึก
ตอนที่เธอถึงใต้ตึกนั้น เย่เฉินจอดรถเสร็จพอดี
เห็นเย่เฉินลงจากในรถ เฮเลน่ารีบเดินไป เอ่ยอย่างนอบน้อม : “คุณเย่ ทำไมคุณออกไปนานขนาดนี้……ฉันเป็นห่วงเอามาก ๆ อยู่ตลอดเลย……”
เย่เฉินเอ่ยพร้อมกับแย้มยิ้มเล็กน้อย : “เรื่องมันซับซ้อนกว่าที่ผมคิดไว้น่ะ แต่ดีที่แก้ไขได้อย่างราบรื่นหมดแล้ว”
เฮเลน่าถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วรีบถามอีก : “คุณเย่ คุณออกไปนานขนาดนี้ไม่ได้ทานข้าวเลย คงจะหิวแล้วสินะคะ ? ฉันให้เชฟเตรียมอาหารเช้าให้คุณแล้ว !”
เย่เฉินส่ายหน้าพร้อมกับเผยสีหน้าเหนื่อย ๆ แล้วเอ่ย : “ผมไม่มีความอยากอาหาร รบกวนคุณช่วยจัดห้องให้ผมที ให้ผมได้นอนสักงีบดีกว่า !”
อันที่จริงสำหรับเย่เฉินแล้ว การนอนหลับเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นแล้ว
ถึงแม้ว่าไม่นอนหลับเลย ร่างกายของเขาก็จะไม่รู้สึกว่าเหนื่อย
แต่ว่า เมื่อกี้เขาส่งปราณทิพย์จำนวนมหาศาลไปในแหวนวงนั้น ถึงแม้ว่ากินยาเสริมชี่ปราณไปเม็ดหนึ่ง ก็ไม่สามารถเสริมขึ้นมาได้หมดหรอก การใช้ปราณทิพย์อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ทำให้ร่างกายของเขามีความเพลียอยู่หน่อยจริง ๆ
เย่เฉินเอ่ยยิ้ม ๆ ตามอารมณ์ : “ไม่เป็นไร นี่ก็ดีมากแล้ว”
เฮเลน่าก้มตัวลงเล็กน้อย ชี้ห้องนอนข้างใน พูดกับเย่เฉิน : “คุณเย่ ห้องนอนอยู่ในนี้ค่ะ คุณพักผ่อนก่อนสักหน่อยเถอะค่ะ !”
“โอเคครับ” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเอ่ย : “คุณไม่ต้องสนผมแล้ว ผมงีบหลับพักหนึ่งหน่อย ถือโอกาสคิดเรื่องไรหน่อยด้วย หากว่าผมไม่ตื่นก่อนเที่ยง รบกวนคุณช่วยมาเรียกผมด้วยนะครับ”
“ได้เลยค่ะ !” เฮเลน่าตอบรับพร้อมกับพยักหน้าอย่างนอบน้อม จากนั้นเม้มปากแดงระเรื่อเล็กน้อย เอ่ยกับเย่เฉิน : “คุณเย่ ฉันช่วยเก็บกวาดเตียงให้คุณนะ เตียงห้องนอนนี้ยังไม่ได้เก็บ เรี่ยราดนิดหน่อย”
เย่เฉินประหลาดใจนิดหน่อย ยังไม่ทันได้ถาม เฮเลน่าก็รีบสาวเท้าเดินเข้าห้องนอนไปก่อนแล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...