ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4949

การเป็นหรือไม่เป็นจักรพรรดินี อันที่จริงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเย่เฉินโดยแยกจากกันไม่ได้เลย เฮเลน่าก็ตระหนักได้ตั้งนานแล้ว ตัวเองไม่ได้อาลัยอาวรณ์บัลลังก์จักรพรรดินีนี้หรอก ที่ตัวเองอาลัยอาวรณ์จริง ๆ นั้น เป็นความรู้สึกแบบที่เย่เฉินยืนแกว่งดาบหน้าตัวเอง เพื่อเปิดทางให้กับตัวเอง

ในจังหวะนี้เอง เฮเลน่าได้ยินเสียงเครื่องยนต์จากไกล ๆ เข้ามา

เธอรีบลุกขึ้นไปที่หน้าต่าง เห็นรถคนนั้นที่เย่เฉินขับขับกลับมาที่วิลล่า เธอวิ่งพุ่งเปิดประตูออกไปทันที สาวเท้าเร็วไปที่ใต้ตึก

ตอนที่เธอถึงใต้ตึกนั้น เย่เฉินจอดรถเสร็จพอดี

เห็นเย่เฉินลงจากในรถ เฮเลน่ารีบเดินไป เอ่ยอย่างนอบน้อม : “คุณเย่ ทำไมคุณออกไปนานขนาดนี้……ฉันเป็นห่วงเอามาก ๆ อยู่ตลอดเลย……”

เย่เฉินเอ่ยพร้อมกับแย้มยิ้มเล็กน้อย : “เรื่องมันซับซ้อนกว่าที่ผมคิดไว้น่ะ แต่ดีที่แก้ไขได้อย่างราบรื่นหมดแล้ว”

เฮเลน่าถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วรีบถามอีก : “คุณเย่ คุณออกไปนานขนาดนี้ไม่ได้ทานข้าวเลย คงจะหิวแล้วสินะคะ ? ฉันให้เชฟเตรียมอาหารเช้าให้คุณแล้ว !”

เย่เฉินส่ายหน้าพร้อมกับเผยสีหน้าเหนื่อย ๆ แล้วเอ่ย : “ผมไม่มีความอยากอาหาร รบกวนคุณช่วยจัดห้องให้ผมที ให้ผมได้นอนสักงีบดีกว่า !”

อันที่จริงสำหรับเย่เฉินแล้ว การนอนหลับเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นแล้ว

ถึงแม้ว่าไม่นอนหลับเลย ร่างกายของเขาก็จะไม่รู้สึกว่าเหนื่อย

แต่ว่า เมื่อกี้เขาส่งปราณทิพย์จำนวนมหาศาลไปในแหวนวงนั้น ถึงแม้ว่ากินยาเสริมชี่ปราณไปเม็ดหนึ่ง ก็ไม่สามารถเสริมขึ้นมาได้หมดหรอก การใช้ปราณทิพย์อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ทำให้ร่างกายของเขามีความเพลียอยู่หน่อยจริง ๆ