ได้เห็นตัวอักษรบรรทัดนี้ สีหน้าของเฮเลน่าปรากฏความตกใจปนดีใจก่อนแล้ว จากนั้นเปลี่ยนเป็นเด็ดเดี่ยวมาก ๆ เหมือนทำการตัดสินใจยิ่งใหญ่อย่างไรอย่างนั้น
ทันทีหลังจากนั้น เฮเลน่าสูดลมหายใจลึก ๆ เข้าเฮือกหนึ่ง สาวเท้าเดินไปที่ข้างหน้าประตูห้องนอน โดยแบกความกังวลร้อนอกร้อนใจไว้อยู่ แล้วค่อย ๆ ผลักประตูห้องนอนเบา ๆ
ส่วนเย่เฉินในตอนนี้ กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง เหมือนเด็กทารกอย่างไรอย่างนั้น
เฮเลน่ามองเย่เฉินที่นอนหลับสนิท หลังจากนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ค่อย ๆ ยื่นสองมือที่ขาวดุจหิมะ โดยเอาสองมือโอบไปที่ด้านหลัง ดึงซิปที่ยาวเหยียดที่อยู่ด้านหลังเดรสนั่นลง
พร้อมกับซิปที่ลงมานั้น แผ่นหลังที่ชวนให้ประหลาดใจของเฮเลน่านั่น แทบจะเผยอยู่กลางอากาศทั้งหมด
จากนั้น เดรสทั้งชุดไถลลงมาจากสองบ่านุ่ม ๆ ของเธอ ชั่วพริบตาหล่นอยู่ที่ข้อเท้าอันเซ็กซี่และบอบบางคู่นั้นของเธอ……
เย่เฉินไม่ได้สัมผัสการนอนหลับลึกเช่นนี้ เหมือนอย่างในวันนี้มานานมากแล้ว
เขาไม่ได้ตระหนักถึงการมาของเฮเลน่า รวมถึงพฤติกรรมทั้งชุดนี้ของเฮเลน่าเลยสักนิดเดียว
ส่วนเฮเลน่าในตอนนี้ เธอตื่นเต้นจนถึงขีดสุดแล้ว แม้กระทั่งจังหวะการหายใจ ก็ยุ่งเหยิงจนหมดสิ้นแล้ว
ความกล้าที่เพิ่งจะปลุกเร้าขึ้นมา ก็หายไปหมดสิ้น ในตอนที่ปรากฏฝีเท้าก้าวนี้
ดังนั้น วินาทีนั้นที่เดรสตกอยู่บนเท้า เฮเลน่ามองดูเย่เฉิน ติดต่อกันถึงห้านาที อย่างไม่ขยับเขยื้อนโดยยืนอยู่ที่เดิม ราวกับถูกใช้วิชาตัวนิ่งอย่างไรอย่างนั้น
เธอต้องปลุกใจให้ตัวเองต่อ ให้ตัวเองสามารถก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญต่อได้
อากาศที่เบอร์เกนท้องฟ้ามืดครึ้มฝนตกไม่ขาดสาย ต่อให้เป็นอุณหภูมิเที่ยงตรงของกลางฤดูร้อนก็จะไม่ทำให้คนรู้สึกว่าร้อนผ่าว มิหนำซ้ำในตอนนี้เป็นเพียงอุณหภูมิตอนเช้าตรู่ต้นฤดูร้อน ถึงขนาดที่ว่าเย็นอยู่หน่อย ๆ เลย
เฮเลน่ายืนอยู่ที่เดิม ไม่นานนักก็รู้สึกว่าร่างกายหนาวจนแข็งทื่อหน่อย ๆ แล้ว
เธอรู้สึกว่าผิวหนังที่ตัวเองเผยอยู่กลางอากาศ ได้เริ่มขนลุกยิบ ๆ แล้ว ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไว้ไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน
ในตอนที่เฮเลน่ากำลังกอดเย่เฉินเอาไว้แน่น ก็ได้ทำการเตรียมตัวที่เย่เฉินจะตื่นขึ้นอย่างกะทันหันเอาไว้แล้ว
อย่างไรซะ กำลังของเย่เฉินแข็งแกร่งจนคาดไม่ถึงเลย การกระทำที่ตัวเองบุ่มบ่ามเข้ามาอย่างใจกล้าเช่นนี้ ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้สึกตัวหรอก
อีกอย่าง เฮเลน่าถึงขนาดที่เตรียมตัวจะสารภาพกับเย่เฉิน ในวินาทีที่เย่เฉินตื่นขึ้นมาแล้วในทันทีอีกด้วย
แต่สิ่งที่ทำให้เธอนึกไม่ถึงคือ เย่เฉินที่อยู่ข้างกายนั้นไม่ขยับเขยื้อนเลยเนี่ยสิ
ถึงแม้ว่าตัวเองกอดเขาไว้แน่นตามจิตใต้สำนึกแล้วก็ตาม แต่เขากลับยังคงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลย
ในตอนแรกเฮเลน่าประหลาดใจอยู่หน่อย
เธอไม่รู้ว่า เย่เฉินไม่ได้ตื่นขึ้นมาจริงแน่ ๆ หรือว่าตื่นแล้วกลับยังแกล้งทำเป็นหลับอยู่

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...