ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4961

ในขณะเดียวกัน

รถออฟโรดวอลโล่รุ่นเก่าคันหนึ่งที่ขับมาจากสวีเดน ผ่านการบุกป่าฝ่าดงมาสองสามชั่วโมงแล้ว จอดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ชนบทหลังนั้นที่หลินหว่านเอ๋อร์พักอยู่ก่อนหน้านี้

หน้าต่างรถห้องคนขับลดลงมา ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ห้องคนขับ สังเกตคฤหาสน์หลังนี้อย่างละเอียด

แม้ว่าตอนนี้เป็นตอนบ่ายแล้ว แต่ในคฤหาสน์หลังนี้กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย ฟาร์มโดยรอบก็ไม่เห็นร่องรอยว่ามีคนทำเลยด้วยเช่นกัน

เขาควักโทรศัพท์ดาวเทียม พูดแจกแจงให้โทรศัพท์อย่างถี่ถ้วน : “ท่านไวเคานต์ ไม่เห็นใครที่นี่เลยครับ มีรถจอดอยู่สองสามคันที่นอกประตูด้วย เหมือนว่ามีร่องรอยที่รีบทำความสะอาดเอาไว้อยู่ ต้องการให้ผมเข้าไปดูหน่อยไหมครับ ?”

เสียงไวเคานต์คนนั้นที่อยู่ในสายนั้นดังขึ้น : “สวมกล้องเอาไว้ ผู้มีพระคุณต้องการเห็นภาพเรียลไทม์ ! ”

“ได้ครับ !” คนนั้นรีบหยิบกล้องแบบพกพาตัวหนึ่งออกมาจากเบาะรองแขนทันที เอากล้องไว้ที่ด้านนอกกระเป๋าที่อยู่ด้านซ้ายของเสื้อเชิ้ตตัวเอง หลังจากเปิดกล้อง ก็ถามด้วยความนอบน้อม : “ท่านไวเคานต์ ทางฝั่งท่านเห็นภาพเรียลไทม์แล้วหรือยังครับ ?”

อีกฝ่ายตอบอย่างเย็นชา : “เห็นแล้ว นายรีบเข้าไปดูเดี๋ยวนี้ !”

หลังจากผู้ชายในตำแหน่งคนขับวอลโล่ ติดกล้องที่ถ่ายทอดเรียลไทม์เรียบร้อยแล้ว ก็ผลักประตูเดินลงจากรถ

หลังจากยืนยันว่าโดยรอบไม่มีใครและยานพาหนะใดผ่านแล้ว เขาก็ใช้อุปกรณ์ไขกุญแจ งัดเปิดประตูห้องอย่างช่ำชอง

อันที่จริง บ้านหลังที่หลินหว่านเอ๋อร์อาศัยอยู่นี้ นอกจากที่ล็อกประตูธรรมดา ๆแล้ว ยังซ่อนกลอนประตูซ่อนเร้นไว้ที่ข้างบนและข้างล่างของวงกบประตูด้วย อีกทั้งอัปเกรดระบบความคุมด้วยไอโอทีครบชุดเพื่อที่ล็อกประตู